สวัสดีค่ะ อาจเขียนไม่ค่อยเก่งนะคะ หากมีคำผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยค่ะ
เรื่องราวมีอยู่ว่า ช่วง 3 เดือนก่อนมีรุ่นพี่ของคนนึงซึ่งรู้จักกับเพื่อนของเราค่ะ เข้ามาคุยด้วย ประมาณว่าอยากทำความรู้จัดกับเรา เราก็โอเคคุยด้วยตามมารยาท (อ่อตอนนั้นเราก็มีแฟนแล้วด้วย) พอคุยกันได้สักเดือนกว่าๆ เราก็ชักสงสัยว่าจะมาจีบเรารึป่าว? เราก็เลยหาวิธีหลอกถามว่า จะมาจีบรึป่าว? (สมมุติว่าพี่เขาชื่อ D ละกันค่ะ) พี่D เขาก็พูดมาว่า "ก็คนมันรักไปแล้วๆจะมาลองคบกับคนแบบพี่ไหมละ"ด้วยความที่เรามีแฟนอยู่แล้ว เราเลยตอบเค้าแบบให้ความหวังหน่อยว่า "ไม่แน่ใจว่าจะทำได้ดีไหม" พี่ D เขาก็โอเค บอกเราว่า "ไม่เป็นไร จะบอกตอนไหนก็ได้ หรือจะไม่คบก็ไม่เป็นไร ยังไงก็รักไปแล้ว" ตอนนั้นเราก็คิดว่า หึ้ย!!! คนแบบนี้มีด้วยหรอ ที่จะยอมรักอยู่ฝ่ายเดียว
แล้วความสนิทสนมก็ทำให้เราใจโลเลค่ะ ด้วยความที่นิสัยใจอ่อนไหวง่าย พี่ D ก็ชวนเราไปเที่ยวทะเลค่ะ เราก็โอเคไปก็ไปคงไม่น่าเสียหายอะไร อ่อ ลืมบอกว่าพี่ D ทำงานอยู่แถว กทม.ค่ะ (ระแวงนั้น) เราต้องนั่งรถทัวร์ไปหาค่ะ พอถึงปลายทาง พี่ D. ก็มารับ แล้วมุ่งน่าสู่ทะเลกันเลย...
พอเที่ยวจนจบทิป ก่อนกลับพี่ D ก็ถามเราอีกครั้งว่า "สรุปยังไงเรา จะลองเปิดใจคบกับพี่ได้ยัง". เราก็ตอบเป็นในๆว่า "ที่มาขนาดนี้ยังไม่รู้อีกหรอ" (ในตอนนั้นมันมีความสุขมากค่ะ จนลืมไปว่าเรามีแฟนนะ แล้วอีกอย่างที่ตัดสินใจแบบนี้ก็เพราะเรามีปัญหากับแฟนด้วย เลยทำให้ใจมันอ่อนไหว)
พอกลับมาถึงบ้านค่ะ พี่ D ก็ดูเป็นห่วงเราดี คุยกันด้วยความเป็นห่วงมาตลอด จนวันนึงฉันตัดสินใจบอกเลิกแฟนค่ะ (ที่ไม่ใช่พี่ D นะ) คบกันมา 3 ปี แฟนเราก็ไม่ยอมเลิก ทำทุกอย่างที่จะให้เรากลับมารักกัน แต่ด้วยความที่ฉันเป็นคนยึดมั่นใจคำพูดตัวเองเหมือนกันที่เคยบอกไว้ว่า "ถ้าใครนอกใจก็มห้จบกันไปเลย" ฉันคิดเสมอว่า ขนาดคำพูดตัวเองฉันยังทำตามที่ตัวเองพูดไม่ได้ ฉันไม่สมควรที่จะให้คนดีๆ แบบเขามารักเราหรอก คิดแบบนี้จริงๆ ไม่รู้เพราะอะไร หรือด้วยความที่ฉันหลงพี่ D จนหน้ามืดตามัว
แล้วสุดท้ายฉันก็เลิกกับแฟนค่ะ ฉันเลือกพี่ D.........
จนมาระยะหลังๆที่พี่D. รู้ว่าแฟนเก่ามาก่อกวน แต่พี่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนะคะ แถมยังบอกเข้าใจ. จากวันนั้นแหละคะ จากที่คุยบ่อยๆ มีการหยอกล้อกัน. มันก็เริ่มจางลงๆ จนความรู้สึกว่า เขาเปลี่ยนไปนะ. เริ่มพูดคำพูดแปลกๆ แรงๆ ออกมา ด้วยความที่เราเป็นคนชอบคิดมากๆๆๆๆ เราเลยตัดสินใจพูดค่ะ ว่า "ความรู้ตอนก่อนคบกันมันดีกว่าตอนคบกันแล้วสะอีก" พี่ D เขาก็พูดๆๆๆ บราๆ ยาวมาก จนเราต้องบอกให้หยุด และขอโทษด้วยความสำนึกที่ไม่น่าพูดเลย จะไม่พูดอีกแล้ว พอกันที
แล้วในความรู้สึกตอนนี้... มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย จนฉันทนไม่ไหว เลยขอเลิกค่ะ. พี่ D ก็เหมือนจะไม่ยอม แต่ก็ไม่รู้ในใจจริงๆ เขาคิดยังไง? เราก็โอเคไม่ต้องเลิก แล้วก็ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรทั้งนั้นคบกันแบบนี้แหละ. จนถึงวันนี้แม้แต่คำพูดที่เคยพูดว่า "คิดถึงนะ" หรือ ที่เคยบอกรักเป็นในๆ ก็ไม่มีอีกเลย แม้แต่เราถามว่านักไหม ได้คำตอบกลับมาว่า. "ก็เหมือนเดิม" ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไง ? จะคบต่อหรือควรตัดใจ....
รู้สึกเจ็บใจที่เลือกคนผิด
เรื่องราวมีอยู่ว่า ช่วง 3 เดือนก่อนมีรุ่นพี่ของคนนึงซึ่งรู้จักกับเพื่อนของเราค่ะ เข้ามาคุยด้วย ประมาณว่าอยากทำความรู้จัดกับเรา เราก็โอเคคุยด้วยตามมารยาท (อ่อตอนนั้นเราก็มีแฟนแล้วด้วย) พอคุยกันได้สักเดือนกว่าๆ เราก็ชักสงสัยว่าจะมาจีบเรารึป่าว? เราก็เลยหาวิธีหลอกถามว่า จะมาจีบรึป่าว? (สมมุติว่าพี่เขาชื่อ D ละกันค่ะ) พี่D เขาก็พูดมาว่า "ก็คนมันรักไปแล้วๆจะมาลองคบกับคนแบบพี่ไหมละ"ด้วยความที่เรามีแฟนอยู่แล้ว เราเลยตอบเค้าแบบให้ความหวังหน่อยว่า "ไม่แน่ใจว่าจะทำได้ดีไหม" พี่ D เขาก็โอเค บอกเราว่า "ไม่เป็นไร จะบอกตอนไหนก็ได้ หรือจะไม่คบก็ไม่เป็นไร ยังไงก็รักไปแล้ว" ตอนนั้นเราก็คิดว่า หึ้ย!!! คนแบบนี้มีด้วยหรอ ที่จะยอมรักอยู่ฝ่ายเดียว
แล้วความสนิทสนมก็ทำให้เราใจโลเลค่ะ ด้วยความที่นิสัยใจอ่อนไหวง่าย พี่ D ก็ชวนเราไปเที่ยวทะเลค่ะ เราก็โอเคไปก็ไปคงไม่น่าเสียหายอะไร อ่อ ลืมบอกว่าพี่ D ทำงานอยู่แถว กทม.ค่ะ (ระแวงนั้น) เราต้องนั่งรถทัวร์ไปหาค่ะ พอถึงปลายทาง พี่ D. ก็มารับ แล้วมุ่งน่าสู่ทะเลกันเลย...
พอเที่ยวจนจบทิป ก่อนกลับพี่ D ก็ถามเราอีกครั้งว่า "สรุปยังไงเรา จะลองเปิดใจคบกับพี่ได้ยัง". เราก็ตอบเป็นในๆว่า "ที่มาขนาดนี้ยังไม่รู้อีกหรอ" (ในตอนนั้นมันมีความสุขมากค่ะ จนลืมไปว่าเรามีแฟนนะ แล้วอีกอย่างที่ตัดสินใจแบบนี้ก็เพราะเรามีปัญหากับแฟนด้วย เลยทำให้ใจมันอ่อนไหว)
พอกลับมาถึงบ้านค่ะ พี่ D ก็ดูเป็นห่วงเราดี คุยกันด้วยความเป็นห่วงมาตลอด จนวันนึงฉันตัดสินใจบอกเลิกแฟนค่ะ (ที่ไม่ใช่พี่ D นะ) คบกันมา 3 ปี แฟนเราก็ไม่ยอมเลิก ทำทุกอย่างที่จะให้เรากลับมารักกัน แต่ด้วยความที่ฉันเป็นคนยึดมั่นใจคำพูดตัวเองเหมือนกันที่เคยบอกไว้ว่า "ถ้าใครนอกใจก็มห้จบกันไปเลย" ฉันคิดเสมอว่า ขนาดคำพูดตัวเองฉันยังทำตามที่ตัวเองพูดไม่ได้ ฉันไม่สมควรที่จะให้คนดีๆ แบบเขามารักเราหรอก คิดแบบนี้จริงๆ ไม่รู้เพราะอะไร หรือด้วยความที่ฉันหลงพี่ D จนหน้ามืดตามัว
แล้วสุดท้ายฉันก็เลิกกับแฟนค่ะ ฉันเลือกพี่ D.........
จนมาระยะหลังๆที่พี่D. รู้ว่าแฟนเก่ามาก่อกวน แต่พี่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนะคะ แถมยังบอกเข้าใจ. จากวันนั้นแหละคะ จากที่คุยบ่อยๆ มีการหยอกล้อกัน. มันก็เริ่มจางลงๆ จนความรู้สึกว่า เขาเปลี่ยนไปนะ. เริ่มพูดคำพูดแปลกๆ แรงๆ ออกมา ด้วยความที่เราเป็นคนชอบคิดมากๆๆๆๆ เราเลยตัดสินใจพูดค่ะ ว่า "ความรู้ตอนก่อนคบกันมันดีกว่าตอนคบกันแล้วสะอีก" พี่ D เขาก็พูดๆๆๆ บราๆ ยาวมาก จนเราต้องบอกให้หยุด และขอโทษด้วยความสำนึกที่ไม่น่าพูดเลย จะไม่พูดอีกแล้ว พอกันที
แล้วในความรู้สึกตอนนี้... มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย จนฉันทนไม่ไหว เลยขอเลิกค่ะ. พี่ D ก็เหมือนจะไม่ยอม แต่ก็ไม่รู้ในใจจริงๆ เขาคิดยังไง? เราก็โอเคไม่ต้องเลิก แล้วก็ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรทั้งนั้นคบกันแบบนี้แหละ. จนถึงวันนี้แม้แต่คำพูดที่เคยพูดว่า "คิดถึงนะ" หรือ ที่เคยบอกรักเป็นในๆ ก็ไม่มีอีกเลย แม้แต่เราถามว่านักไหม ได้คำตอบกลับมาว่า. "ก็เหมือนเดิม" ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไง ? จะคบต่อหรือควรตัดใจ....