สวัสดีค่ะวันนี้เราอยากมาระบาย..อย่างน้อยเราจะได้สบายใจขึ้น
คือเรารู้จักพี่ ก. ตอนงานกีฬาสีโดยที่ตอนนั้นเนี่ย เพื่อนยุให้เราเล่นๆ
ว่าแบบเออพี่เพื่อนหนูชอบนะแซวขำๆ พอตอนเก็บของกีฬาสีเสร็จพี่แกก็เดินผ่านกลุ่มเรา
เพื่อนเลยท้าให้ไปขอเฟสพี่แก ด้วยอารมณ์อยากเอาชนะเพื่อนเราก็แบบเออเอาว่ะ
มั่นหน้าเข้าไว้วิ่งไปขอพี่แก จนผ่านไปสัก3วันเราลองเช็คเฟาเราดูพี่แกทักมาคุยก่อน
ด้วยความที่เราแบบเออไม่ได้คิดอะไรจนคุยกันทุกวันๆจนเราเริ่มชอบเขา เราเป็นคนตรงๆไง
เราเลยแบบถามเขาตรงๆว่าจีบได้ป่าว555 พี่แกตอบกลับมาคำเดียวสั้นๆแต่เราเจ็บโครต
ตอบมาประมาณแบบพี่ชอบเป็นแบบนี้มากกว่า เอ๋อเลยค่ะเลยล้มเลิกไป แต่ก็มีชวนกันไปเที่ยวธรรมชาติ
ทำบุญเหมือนเดิมเหมือนไม่เคยมีเรื่องนี้เกิดขึ้น เรามีความสุขมากประมาณเรารักกันแต่ไม่ได้เป็นแฟนกัน
เรามีความสุขมาตลอดจน11เดือน จนเมื่อเราเลิกเล่นเฟสเราก็คุยไลน์กันแทนช่วงนี้ พี่  ก.จะติดสอบนู่นนั้นนี่
เราเลยปล่อยให้เขาอ่านหนังสือโดยที่เราไม่กวนเขาเลยไม่ทักไม่คุยเพื่อหวังให้เขาสอบได้ ด้วยความที่ว่าเราไม่ได้คุยกันนาน
เราเลยอยากเปิดเฟสหาดูข่าวสารหลังจากที่ปิดเฟสมานาน  เราเลยลองเข้าไปดูโปรไฟล์เฟสพี่ ก. ว่าแบบมีอะไรใหม่ๆไหม
แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย พี่  ก. โพสทำนองว่า พี่แกจะปล่อยเรากลับไปที่เดิมที่ๆเราเคยอยู่แล้วไม่รู้จักกัน
โพสที่2ก็ประมาณแบบ เราเลือกแล้วจะไม่เสียใจเด็ดขาด. ยิ่งเราเลื่อนต่ำลงเรื่อยๆเรายิ่งรู้สึกแย่มาก เราเลยแกล้งทักไปทำดีให้พี่ ก.เสียดาย
แต่เรารู้สึกอ่อนแอมากที่รู้แล้วแต่แกล้งทำเป็นว่าไม่รู้ มีอะไรทำไมไม่บอกกันดีๆเวลาที่ผ่านมาคืออะไร? ถ้าเราไม่เปิดเฟสมาอ่านเธอจะกล้าพูดไหม
เราเหนื่อยมากเลยและเราต้องแกล้งโง่แบบนี้ไปอีกเท่าไหร่?


ปล.พี่ ก.คือนามสมมุติ และเราต้องทำยังไงดี เราเสียใจมากแต่ต้องทำเหมือนมีความสุข