สวัสดีครับ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผม บอกก่อนว่าผมพิมพ์ผ่านappในมือถือ อาจตกหล่นบกพร่องบ้างต้องขออภัยล่วงหน้าครับ

ผมกับแฟนเราคบกันมาประมาณ7ปีแล้วครับ สำหรับผมการคบกันครั้งนี้เป็นการคบหาที่จริงจังและยาวนานที่สุด
เราเริ่มคบกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ไปเที่ยว ดูหนัง กินข้าว มีทะเลาะกันบ้างตามประสาวัยรุ่นปกติทั่วไป

จนปัจจุบันเราเรียนจบกันแล้ว แต่เมื่อคืนที่ผ่านมามีเหตุต้องทะเลาะกันจนลุกลามเป็นเรื่องใหญ่ เริ่มจากช่วงหัวค่ำขณะอยู่บนรถ เธอก็ทักขึ้นว่าใครปรับเบาะ เพราะไม่พอดีกับตัวเธอ  ผมก็บอกว่าแม่ วันนี้พาแม่ไปหาหมอมา  เธอก็เลยจะขอโทรศัพท์ไปดูว่ามีโทรหาแม่จริงไหม เธอหยิบเอาไปดูซักแป๊บนึง ผมก็พูดขึ้นว่าไม่ดูได้ไหมทำไมต้องเช็คด้วย ผมรู้สึกเหมือนไม่ได้รับความเชื่อใจไว้ใจ ถ้าจะใช้ยืมโทรหาเพื่อนยืมไลน์ ผมไม่เคยห้าม แต่จะอาไปเช็คผมรู้สึกไม่ดี ทุกวันนี้เราก็อยู่ด้วยกันตลอด ผมเองไม่คิดจะมีใครอีกแล้ว ตอนนี้อยากเก็บเงินสร้างอนาคตแต่งงานกับเธอเท่านั้น  พูดจบเธอก็วางโทรศัพท์ลงและเงียบไป  ผมรู้ว่าเธองอล  ก็ดันแกล้งทำเป็นไม่รู้ถามว่าเป็นไร จนเธอบอกว่าเอามา ผมก็ไม่ให้  ปกติเวลาทะเลาะกันเธอจะอารมณ์ขึ้นนิดหน่อย จากคำว่าเค้า-ตัวเอง ก็เป็น -กรู และไอ้เห้(แต่ผมไม่ชอบการเช็คจริงๆ มันเป็นความรู้สึกเหมือนเราโดนจับผิดไม่เชื่อใจไว้ใจเรา เลยยืนยันไม่ให้) ผมก็บอกว่า โทรศัพท์เป็นของใช้ส่วนตัว ด้วยน้ำเสียงที่เริ่มขึ้นเช่นกัน

จนกระทั่งรถติดไฟแดงบริเวณแยกหนึ่งเราเริ่มปะทะคารมกันมากขึ้นและเธอก็เปิดประตูจะก้าวลง ผมจึงรีบคว้ามือไว้ แล้งอีกมือบีบคอเธอประมาณ10-15 วินาทีได้ ตอนนั้นผมตกใจคิดแค่อยากหยุดไม่ให้เธอไปเท่านั้น ผมเสียใจมากที่ผมทำร้ายเธอ เธอร้องไห้หนักมาก

ผมขับรถมาเรื่อยๆ จนมาจอดที่ห้างแห่งหนึ่ง ตอนนั้นดึกแล้วน่าจะประมาณ4-5ทุ่ม เราทะเลาะกันหนัก สุดท้ายเธอบอกว่าจะเลิกกับผม แน่นอนว่าผมไม่ยอมผมรักเธอมาก ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้วคับ ครอบครัวเราทั้งสองฝ่ายก็รู้ว่าเราคบหากัน

เธอจะกลับแท๊กซี่ แต่ผมขวางไว้เพราะดึกแล้ว เราก็ทะเลาะกันอีกซักพัก โดยเธอยังยืนยันว่าจะเลิกกับผม ซึ่งผมรับไม่ได้จะวิ่งไปทางถนน แฟนก็กระชากคอเสื้อไว้จนกระทั่งกระดึมขาดทุกเม็ด สุดท้ายเธอบอกให้ผมขับรถมาส่งเธอ ผมก็ขับมาโดยมีเธอนั่งด้านหลัง  เธอบอกกับผมว่าคืนนี้จะอยู่คนเดียวให้ผมกลับบ้านไป  แล้วเธอจะเก็บของผมให้ผมมาเอาไปตอนเช้า ส่วนเธอจะกลับบ้านที่ ตจว. ผมส่งเธอก็พยายามจะเข้าไปด้วยแต่เธอบอกง่าอยากอยู่คนเดียว คืนนี้ให้ผมกลับบ้านไป  แต่ผมส่งเธอเสร็จ ผมก็ขับรถวนมาจอดแถวหน้าที่พักตัว นอนในรถตลอดคืน หวังแค่ไม่อยากไปไหน ผมกลัวว่าถ้าผมไม่ง้อเธอ ผมหายไปเราจะจบกันจริงๆ จนกระทั่งตี5กว่า ผมโทรหาเธอให้เปิดประตูให้ผมเข้าไปหน่อย  แต่เธอไม่เปิด และยืนยันให้ผมกลับบ้านไป เธอต้องการนอนเดี๋ยวเธอจะขับรถกลับบ้าน ตจว.ของเธอ  ผมก็จอดรอจนถึงตอนนี้ รอเธอออกมา

แต่เธอบอกว่าเธอยังไม่อยากตัดสินใจอะไรตอนนี้ เธอเหนื่อยมาก ผมก็คิดว่าผมจะให้เธอพักให้สบายแล้วเราค่อยคุยกันอะไรๆจะได้ดีขึ้น แต่อีกใจก็กลัวเธอกลับบ้านไปแล้วเราสองคนจะจบกันเลย ผมรักเธอมากและเสียเธอไปไม่ได้หรอกครับ เธอเป็นนางฟ้าของผม เราสองคนก็ต่างมีข้อดีข้อเสียต่างๆกันไป และผมเชื่อว่าคนอื่นๆก็เป็น คงไม่มีใครดี100% ที่เธอเป็นแบบนี้ผมโอเค ผมรับได้ และผมรักเธอจริงๆ

ผมควรจะทำไงดีครับ ผมความสัมพันธ์7ปีจะจบลงจริงๆ ขอคำแนะนำด้วยครับ ผมอยากดูแลนางฟ้าของผมต่อไปครับ