ผมไม่ได้ติเพื่อก่อนะครับ...เน้นติเพื่อติเลยจริงๆ

...ไม่ว่าความจริงการเปลี่ยนแกนหลัก เปลี่ยนพระเอกในนิยาย จะมาจากตัวผู้จัดหรือเบื้องบน หรือมาจากผู้ใดเองก็ตาม แต่สุดท้ายคำตอบก็คือ...พวกคุณไม่เคารพบทประพันธ์ ไม่เคารพผู้ประพันธ์...ถ้าจะสร้างละครที่มาจากนิยายแต่ไม่เคารพบทประพันธ์...พล็ตเองเถอะครับหรือเลิกสร้างไปเลย

...ภาพในละคร สวยดีนะครับ แต่เมื่อคุณทำลายแกนหลักในนิยายหมดแล้ว...การถ่ายทำให้ภาพออกมาสวย ออกมาอาร์ตแค่ไหนมันก็ช่วยอะไรให้ดีขึ้นไม่ได้ครับ

...ส่วนกรณีการรับบทอมาวสีและละเวงในร่างอมาวสีตามที่โดนัทเคยอธิบายในรายการหนึ่ง...ก็อาจมีคนที่คิดแบบนี้จริงครับ...โดนัทถ่ายทอดตามแนวคิดของตัวเองได้ดี...แต่นี่คุณกำลังเป็นอมาวสีหรือละเวง ที่ต้องมีความคิด จิตวิญญาณที่หลุดออกมาจากบทประพันธ์ไม่ใช่เหรอครับ...แค่ภาพลักษณ์อาจจะถอดแบบมาได้ตรงตามบทประพันธ์ แต่ถ้าความคิดไม่ใช่ความคิดของตัวละครในบทประพันธ์แล้ว...อมาวสีก็คงไม่ใช่อมาวสี และละเวงก็คงไม่ใช่ละเวง

(ปล. ผมแอบคิดนะครับว่าทำไมโดนัทตอนแสดงในสุดแค้นแสนรักก็ถ่ายทอดออกมาได้ดี เหมือนมีแนวคิดตามแบบฉบับของอัมพรในบทประพันธ์...จะว่าผู้จัดหรือผู้กำกับไม่ปล่อยอิสระในการคิดและการแสดงก็คงไม่ใช่ แต่ผู้จัดและผู้กำกับเรื่องนั้นน่าจะฉลาดในการให้ขอบเขตความอิสระทางความคิดและการแสดงของนักแสดงมากกว่า)