สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราคือตอนนี้เรามีเรื่องที่รบกวนจิตใจมากๆอยากจะได้คำปรึกษาดีๆ
   เราคบกับแฟนมา10เดือนค่ะคือช่วง3เดือนแรกที่คบกันเขาดีกับเราทุกอย่างเลยพาไปกินข้าวดูหนังไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆอยู่ด้วยกันแทบทุกวันหลังเลิกเรียนมีอยู่ช่วงหนึ่งเรามีปัญหากับทางบ้านด้วยความคิดเด็กๆก็เลยออกจากบ้านมาตอนแรกก็คือคิดไว้ว่าเราจะกลับไปเรียนที่ต่างจังหวัดกลับไปอยู่กับตากับยายคงดีกว่านี้เราก็เลยไปบอกแฟนว่าเราจะกลับไปเรียนนู้นน้ะเขาก็ถามว่าทำไมเราทำแบบนี้แล้วเขาล้ะเขาร้องไห้เราก็เสียใจน้ะแต่เราไม่มีทางเลือกเราเลยบอกเลิกเขาไปเรารักเขาน้ะแต่เราต้องเลือกอนาคตที่ดีกว่าเขาเลยบอกเราว่าคบกับเขาไปจนกว่าเราจะไปได้มั้ยเราสงสารเราเลยบอกว่าได้ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ใกล้จะปิดเทอมแล้วเราเลยไปอยู่บ้านเพื่อนมันมีอยู่วันนึงเราคุยกับแฟนแฟนเขาชวนเราไปอยู่บ้านเขาเขาไม่อยากเลิกกับเราเราปฏิเสธเขาเลยให้พ่อเค้ามาคุยด้วยความที่เราเป็นเด็กไม่กล้าขัดใจผู้ใหญ่เราก็เลยตอบตกลงตอนเราไปอยู่บ้านเขาแรกๆเราก็อึดอัดน้ะแบบมันไม่ใช่บ้านเรากลัวพ่อแม่แฟนจะคิดว่าเราเป็นเด็กไม่ดีอ้ะแต่จริงๆคือเค้าใจดีกับเรามากแม่เขาให้เราไปทำงานกับเขาคือมันเป็นงานสบายเราก็ไปทำแต่แฟนเราอยู่บ้านเฉยๆเค้าก็จะคออยซักผ้าถูบ้านรอเราก็เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆเวลาผ่านไปเหมือนใจคนเริ่มเปลี่ยนอ้ะเขาออกไปเที่ยวกลางคืนติดเพื่อนด้วยความที่เราเอาแต่ใจเราก็จะงี่เง่าบอกเลิกเขาเขาก็สัญญาว่สจะเลิกเที่ยวเราให้อภัยเขามาตลอดแต่ขาก็ไม่รักษาคำพูดเราโมโหบางทีก็ตบหน้าเขากัดหยิกจนเลือดไหลเค้าก็ยังกอดเราเราก็ได้ใจเลยชอบทำตัวเหนือกว่าเขาทุกอย่างเราไม่เคยไว้หน้าเขาจนเพื่อนเขาเหมือนไม่ชอบเราก็เอาไปพูดกันตอนนั้นเราก็ไม่แคร์เพราะคิดว่าแฟนรักเราเขายอมเราทุกอย่างแต่เขาก็ไม่ได้เลิกเที่ยวน้ะเขาก็ยังเที่ยวอยู่แบบนั้นจนบางครั้งทะเลาะกันเราเก็บของออกจากบ้านไปเเค้าก็จะง้อเราแม่แฟนเขาก็จะให้เราปรับความเข้าใจแล้วกลับไปดีกันเริ่มมีเรื่องผู้หญิงมาให้ทะเลาะกันแต่เค้าเลือกเราเรารักเขาเราก็ให้อภัยเป็นอย่างนี้อยู่เรื่อยเขาเริ่มกลับบ้านดึกเราเป็นห่วงแต่ไม่เคยโทรตามเลยน้ะไม่อยากจู้จี้เราก็จะบ่นตามประสาคนเป็นห่วงอยู่ไปได้สักพักแม่เขาให้รถไว้ใช้เวลาพวกเราไปเรียนจะได้ไม่ร้อนหรือตากฝนมันจะมีช่วงที่เรางี่เง่าขี้บ่นสุดๆจนบางทีเขาก็บอกว่ารำคาญบ้างเบื่อบ้างเราก็โกรธน้ะแต่เดี๋ยวเขาก็ง้อก่อนนอนไม่มีวันไหนที่เขาไม่กอดเราไม่หอมเราเรารู้สึกว่าเรารักเขามากๆเขาไปไหนก็คิดถึงบางทีเขาไปข้างนอกเรายังเป็นห่วงแฟนเราเขาเป็นคนขี้อ้อนทำไรผิดเขาแค่อ้อนเราก็ใจอ่อน  ก็ด้วยความขี้อ้อนนี่แหละทำให้แม่เขารักเขามากเขาอยากได้อะไรได้หมดตอนนี้เขามีทั้งรถมีทองมีเงินมีหน้ามีตาในสังคมใครๆก็เข้าหาอยู่โรงเรียนที่ดีมีชื่อเสียงมีเพื่อนเยอะแยะเขาก็ไม่สนใจเราอีกต่อไปเวลาเราเลิกเรียนเราจะรอเค้ามารับปกติจะมาตรงเวลานี่ปล่อยให้เรารอบางทีต้องยืนตากฝนไม่สบายก็ยังไม่ดูแลเลยออกไปหาเพื่อนเรานอนซมอยู่บ้านแต่ทีเขาน้ะเล่นแต่เกมเราก็หาข้าวหาน้ำให้เขากินงานบ้านงานเรือนเราทำหมดแต่เขาไม่เคยสนใจเล่นแต่เกมแต่เฟสเราก็เหนื่อยใจแต่เราทนเพราะเรารักเขาจนมาถึงช่วงกินเจเขาก็ไปนอนโรงเจไม่มานอนบ้านเป็นอาทิตย์เราก็ไม่คิดอะไรจนแฟนเก่าเขาทักเรามาบอกว่าแฟนเราไปขอเขาคืนดีคุยกันมาพักนึงแล้วเราก็งงไปคุยกันตอนไหนมันก็นอนกับเราทุกคืนเราเลยให้ผู้หญิงแคปไลน์มาดูคุยกันเป็นชั่วโมง!!