"ทำไมถึงไปคนเดียว"
ไม่มีอะไรมากเลย แค่เพื่อนไปไม่ได้
แพลนเดินทางคือ 8-13 ตุลาคม
วางแพลนไว้ประมาณ 3 เดือน (นานเนอะ) ตั๋วโปรของไทยไลอ้อนแอร์ออกมา ก็จัดเลย
ไป-กลับ กรุงเทพ-อุดรธานี คนละไม่ถึง 1000 บาท
ก่อนวันจะไป 1 วัน เพื่อนรุ่นน้องก็บอกว่าอาจไปไม่ได้เพราะพ่อเข้าโรงพยาบาลกะทันหัน


น้องถามว่า ถ้าน้องไม่ไปแล้วเราจะไปไหม เราบอกว่า ไปจ้า เพราะเราอยากไป น้องบอกว่า
วังเวียงไม่น่ากลัว สามารถเที่ยวคนเดียวได้เพราะน้องเคยไป เราเลยบอกว่าไม่เป็นไรเราไปได้
แหม่อายุเราก็ไม่ใช่น้อยแล้ว หน้าตาก็ธรรมดาบ้านๆ  
(แต่ลึกๆในใจก็หวั่นๆ แต่เอาไงเอากัน)


เราเชื่อว่ามีคนรีวิวการเดินทางมากแล้ว เราก็ไม่จดจำรายละเอียดหรือถ่ายภาพการเดินทางอะไรมากมาย
เราไม่มีกล้องเทพนะ ส่วนมากรูปก็มากจากไอโฟน5 นี้แหละ
แค่อยากเขียนและเล่าประสบการณ์ ในการเดินทาง
เพราะเชื่อว่าทุกคนมีเรื่องราวและเหตุการ์ที่ประทับใจแตกต่างกันออกไป เราก็เช่นกัน


วันแรก : ถึงสนามบินประมาณ 03.30 น. เครื่องออก 05.55 น.
เช็คอินเสร็จ นั่งรอเวลาเรื่อยเปื่อย
ถึงเวลาเครื่องออกอากาศมันก็เริ่มครึ้มๆ คือฝนตกแน่ๆ ในที่สุดมันก็ตกลงมา
สักพักกัปตันแจ้งว่า ใกล้จะถึงสนามบินอุดรแล้ว และมีฝนตกที่อุดร
พอเครื่องลง ถึงอุดรประมาณ07.00 น. ฝนตกหนักมาก
รอรับกระเป๋า แล้วเดินไปซื้อตั๋วรถตู้ ไปขนส่งอุดร แต่รถตู้มีเราขึ้นไปคนเดียว
ต้องรอเต็มก่อนถึงจะออก เรามองเวลา....อืมมันจะทันรถไปวังเวียงไหม เพราะรถมีแค่รอบเดียวเท่านั้นเอง
แต่เราก็มีแผนสำรองไว้แล้ว ถ้าไม่ทันก็นั่งรถไปเวียงจันทน์แล้วหารถต่อไปวังเวียงได้เหมือนกัน


แต่ในใจเราอยากไปรถวังเวียงมากกว่า ไม่ต้องเสียเวลา หรือต่อรถอีก แต่ถ้าไม่เป็นไปตามที่ใจคิด
ก็ปล่อยมันไป ในที่สุดรถตู้คนก็เต็ม ฝนก็ยังไม่หยุดตกเลย
กว่าเราจะมาถึงขนส่งอุดร รถตู้ส่งผู้โยสารประมาณ 4 จุด
พอถึงรีบวิ่งเลยไปช่องจำหน่ายตั๋ววังเวียงทันที
มีคนต่อแถวก่อนหน้าเราประมาณ 3 คน
เราก็ชะโงกมองซ้ายทีขวาที มันเต็มยังเนี่ย
แล้วก็มีเสียงจากพนักงานขายตั๋วบอกว่า "วังเวียงเต็มแล้ว"
น้องไปเวียงจันทน์เลย