วันนี้เปิดเทอม เทอมที่2ครับก็รับเกรดตามปกติ เกรดตกมากเลยครับ ได้2.85 น้อยมากๆ เพื่อนเเนะนำให้ไลน์หาเเม่ เเม่ก็ตอบมาว่าไม่เป็นไรเทอมหน้าเอาใหม่นะ วินาทีนั้นผมร้องไห้เลยครับ เเบบร้องโฮเลย เเต่พอกลับมาบ้านเเม่เรื่มถากถางก่อนเลยครับ
-เป็นไงได้เกรดเเค่นี้สะใจไหม?
-เป็นไงละไม่ตั้งใจก็เป็นเเบบนี้เเหละ เทอมหน้าเอาใหม่เนาะ^^(ยิ้มเเบบสมน้ำหน้า)
คือ...มันไม่ได้ช่วยให้ผมมีกำลังใจขึ้นเลยครับ จากที่จะเปลี่ยนตอนนี้ไม่มีเเรงเเล้ว ผมเข้าใจว่าเเม่เสียใจที่ผมได้เกรดน้อย เเต่ผมไม่ได้ตั้งใจนี่ครับ ผมเรียนไม่ทันหาครูก็เเล้ว เพื่อนช่วยติวก็เเล้ว เเต่ไม่เข้าใจเลยครับ ผมคุยกับเเม่เเม่ไม่คุยด้วยเลย ซ้ำยังว่าผมหงุดหงิดใส่ท่านอีก ตอนนี้ไม่มีเเรงจะทำอะไรเเล้วครับ มันเหนื่อยมาก ท้อมาก คือพูดดีๆก็ได้ จะด่าจะว่าก็ได้ผมไม่ได้โมโหเลย เเต่ท่านถากถางสมน้ำหน้ามันไม่ได้ทำให้มีไฟเลยครับ  ท้อกว่าเดิมอยากตาย