คือเราเป็นคนแบบเฉยๆเงียบๆ ค่อนข้างไร้ตัวตนเลยล่ะ ไม่ค่อยมีคนรู้จักบางครั้ง ครูบางคนยังเข้ามาถามเลยอะว่าอยู่มอไรทำไมไม่เคยเห็นหน้า ทั้งๆที่เราก็อยู่โรงเรียนนี้มานานแล้ว ก็เข้าใจนะว่าเด็กมันเยอะครูจำไม่ค่อยได้หรอกใครเป็นใคร แต่เราก็รู้สึกน้อยใจอะ มันดูงี่เง่ามากเลย แต่เราแค่อยากให้มีคนจำเราได้บ้าง
เราอยากอยู่ในสังคมอย่างมีความสุข ขนาดครูประจำชั้นยังไม่ค่อยอยากจะคุยกับเราเลยอะ แบบประมาณว่าจำเราไม่ได้ไรงี้ บางครั้ง ครูที่สอนเรามาตั้งนาน เวลารียนเราก็ยกมือถามนู่นนี่หลายครั้ง เค้ายังจำเราไม่ได้เลยอะ คือแบบทำไมอะเราไม่เข้าใจ เราไม่มีตัวตนขนาดนั้นเลยอ่อ
เวลาไปโรงเรียนเหมือนเป็นอากาศอะ บางครั้งเราก็โดนทักจากเพื่อนชั้นเดียวกันแต่คนล่ะห้องเข้ามาถามว่า เธอเด็กใหม่หรอ ไรเงี่ยคือแบบ เราคิดว่าเราก็ไม่ได้เก็บตัวขนาดนั้นปะวะ ทำไมถึงไม่มีเคยมองเห็นเราเลยอะ เราพยายามมองข้ามเรื่องแบบนี้ไปหลายครั้งแล้ว แต่มันแค่ชั่วคราว เราเบื่อมากๆเลย เวลาเปิดเทอมเราจะชอบมาก เหมือนได้ทำไรใหม่ๆ แต่ทุกอย่างก็กลับมาเป็นแบบเดิม นี่ก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว เราก็คิดว่าชีวิตเราจะเปลี่ยนๆบ้างได้ไหม เราเหมือนอากาศเลยอะ ไม่มีใครเคยสนใจเลย เศร้าอะ