อีกรูปก่อนออกเดินทางครับ


เริ่มเดินทางกันเลยครับ (ตามมานะครับทุกท่าน)
เส้นทางทั้งหมดจะเป็นเส้นทางดิน และ ทางลำธาร ครับ ช่วงแรกจะตัดผ่านที่ประกอบอาชีพของชาวบ้านที่นั้นคือปลูกมัน ข้าวโพด เป็นต้นครับ
จัดว่ายานพาหนะคันนี้เป็นเป็นประเภท สะเทินน้ําสะเทินบก ก็ว่าได้ครับ


พวกเราจะใช้เส้นทางนี้เป็นเส้นทางหลักในการเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางของเราครับ
ซึ่งก็มีแค่เส้นทางเดียวนี่แระครับ 555+
ข้อมูลใน GOOGLE MAP บอกกับเราว่าเส้นทางนี้ไม่สามารถคำนวณเส้นทางการขับรถได้อีกด้วยนะฮ๊าฟท่านผู้ชม


ทางลงเนินๆแรกครับ เป็นทางระหว่างเขา
มองไปไกลๆ เห็นท้องฟ้ามืด ทำท่าว่าฝนจะตกด้วย
แต่พวกเราก็ บ่ย่าน ครับ


หันกลับไปมองด้านหลังเห็นเนินแรกที่เราลงมาเมื่อกี้ โอ้โห มันสูงมาก  
ตอนก่อนลงดูเหมือนว่าจะไม่สูงมากนัก


เส้นทางบางช่วง(ส่วนใหญ่) จะเป็นดินโคลนครับ
พวกเราโชคดีมากเลยครับที่เมฆตั้งท่าขู่เฉยๆ
ระหว่างทางพวกเราได้ชั่งใจกันว่าจะถามคำถามนี้กับพี่คนขับดีใหม
คำถามที่พวกเราอยากจะถามคือ "พี่เดินทางเส้นนี้บ่อยใหม"
แต่บอกตามตรงว่า กลัวคำตอบครับ
แต่ความอยากรู้ยังไม่หมดไปเลยตัดสินใจถามครับ
เรา:พี่ๆพี่เดินทางเส้นนี้บ่อยใหมครับ ?
พี่คนขับ : ไม่บ่อยครับผม



พี่คนขับแกเว้นระยะคำพูดไว้สักพัก (แต่ทำไมมันานจัง)
พี่คนขับ : นาน ๆ มาที มาหาของป่าครับ แต่ก็บ่อยนะครับ
เราคิดในใจ) เหมือนพี่เค้ากลัวพวกเราจะกลัวเลยพูดว่าบ่อย 555+

ก็อย่างที่บอกตอนแรกไงครับว่า
พวกเรามาด้วยใจเต็มร้อย เพื่อน้อง ๆ ไม่มีอะไรที่หยุดพวกเราได้ครับ



ทางลงเนิน ต้องขอบอกเลยว่าลื่นมาก มาก ถึงมากที่สุด
บวกกับทางที่ต้องข้ามลำน้ำข้างหน้า โดยที่สะพานจะทำจาก ไม้ครับ
ส่วนตัวผมถือว่าทางนี้เป็นเส้นทางที่ช่วยบริหารกล้ามเนื้อหัวใจได้ดีเลย
แบบว่าใจเต้นแรงมากครับ


ทางน้ำครับ ในภาพนี้ผมขอขยายความว่า
ทาง=เส้นทางที่ใช้ในการเดินทาง
น้ำ = แม่น้ำ,ลำคลอง
ทาง + น้ำ จึงเท่ากับ เส้นทางที่ใช้ในการเดินทางในแม่น้ำ ครับ   ตรรกะมั่วของผมเองครับ 5555


เหลือแต่คุณผู้หญิงกับคนขับรถ เอ๊ะ ! แล้วพวกผู้ชายถอนตัวกลับกันแล้วหรือ ?
ปล่าว ๆ อย่าพึ่งคิดกันไปไกลครับผม พวกผู้ชายไม่ได้หายไปใหนครับ
"ฮุ่ย เล่ ฮุ่ย เอ้า ฮุ่ย เล่ ฮุ่ย" ผันตัวมาเป็นพนักงานดันรถคร้าาาาบผ้ม 555


ระหว่างทางแต่ยังไม่ครึ่งทาง ได้เปลี่ยนคนขับใหม่ครับ

ล้อเล่นครับแค่ถ่ายรูปครับ แบบว่านิ่งเป็นหลับขยับเป็น แช๊ะ!


ชาวบ้านสองคนเดินเท้ามาบอกว่าจะมีรถสวนทางมาครับ
เหตุด้วยทางตรงนี้เป็นทางชันและตรงโค้งหักศอกต้องข้ามสะพานไม้จึงทำให้รถไม่สามารถวิ่งสวนทางกันได้ครับ
จึงต้องจอดรอให้รถวิ่งสวนทางไปก่อนเราจึงจะเดินทางต่อไปได้


ภาพระหว่างลงเนินนี้ครับ
"ถึงกายจะสั่นใหวแต่ใจมันสู้ เพื่อน้องๆแล้วไม่กลัวอะไร มือจับรถไว้ให้มั่นแล้วลุ๊ยยย!"


วิ่งตามสายน้ำมาเลื่อยๆก็ได้เจอกับน้องๆ 3 คนเล่นน้ำกันอยู่
สอบถามได้ความว่า อีกไม่ไกลแล้วจะถึงหมู่บ้านแล้สครับ


น้องๆ น่ารัก ครับ บอกว่าพี่ขอถ่ายรูปหน่อย รีบชู 2 นิ้วกันเลยทีเดียว
เสียดายรูปไม่ชัดครับ เพราะผมจับกล้องถ่ายด้วยมือเดียวเลยครับ
หากจับสองมือมีหวังร่วงครับ


หลังจากจุดที่เจอน้องๆ เราเดินทางต่อมาอีก 20 นาที ก็ได้เห็นหมู่บ้านกันแล้วครับผม
มองไปไกลๆ มีคนกำลังซักผ้าด้วยครับ


ขอถ่ายน้องๆกำลังซักผ้าชัดๆ อีกสักรูปครับ


ทิ้งท้ายไว้ที่รูปสองสาวก่อนนะครับ
ไว้มาติดตามกันต่อนะครับว่าในเส้นทางการเดินทางนี้จะเป็นอย่างไร
คุณครูผู้หญิงตัวคนเดียวของที่นี้ท่านเดินทางไปสอนหนังสือเด็กๆได้ อย่างไร
ตอนนี้ขออนุญาต หยุดไว้แค่นี้ก่อนครับ ขอตัวไปนอนก่อน
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อให้ครับ