--- สวัสดีทุกคนนะครับ ผมเขียนกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกนะครับ ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะครับ ---
เรื่องนี้พึ่งเกิดขึ้นเมื่อต้นเดือนกันยายน 58 นี่เองครับที่ผมมาเขียนตอนนี้เพราะยอมรับครับ ว่าพึ่งทำใจได้ ตอนแรกจะเขียนตั้งแต่เรื่องเกิดใหม่ๆแล้วครับ แต่พอนึงถึงแล้วมันเจ็บมาก เขียนไม่ได้เลย
ผมขอใช้ชื่อแทนว่า "N" นะครับ ส่วนแฟนผมจะแทนด้วย "K" ตอนนี้เราอายุ 19 ด้วยกันทั้งคู่
เริ่มเรื่องเลยนะครับ ผมกับแฟนคบกันมาเกือบ 3 แล้วครับ เรารู้จักกันตอนเข้าเรียน ม.ต้นครับ แต่เป็นแฟนกันตอนที่แฟนขึ้น ม.ปลาย ผมไปเรียนสายช่างครับ แต่เรื่องเรียนคนล่ะที่ไม่ใช่ปัญหาเลย เรามาเจอกับบ่อย ผมมารับเค้าตลอดถ้าเลิกเรียนเร็ว เราคบกันโดยที่ผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่ายรับรู้ครับ ผมไปหาเค้าที่บ้านบ่อยมากตอนปิดเทอม ผมเป็นคนแรกของเค้าครับ เรารักกันมาก เพราะตอนที่ผู้ใหญ่ทางแฟนรู้ว่าเรามีอะไรกัน ท่านโกรธมาก แต่ผมก็ไปหาท่านครับ ไปขอขมา และขอคบกับลูกสาวท่าน ท่านก็อณุญาติครับ เราเจออะไร ทำอะไรด้วยกันมาเยอะมากๆ ร้องไห้ ยิ้ม หัวเราะ เราผูกพันกันมาก ช่วยกันทุกเรื่องแม้กระทั้งเรื่องเงิน แฟนจะช่วยทุกครั้งที่ผมเดือดร้อนหรืออยากได้อะไร ทีล่ะ 2-4 ร้อยเท่าที่ช่วยได้ ผมนานๆทีจะให้ครับ แต่ให้ทีจะเป็นของหนักๆ เช่นยาลดความอ้วน 1400 รองเท้าคอนเวิส 5000 หรือพาไปกินอะไรที่เค้าอยากกิน
เราคุยกันทุกวัน เชื่อไหมครับ ผมกับแฟนคบกันมา 1012 วัน เราไม่บอกรักกันวันเดียว คือวันที่ผมเรียนกลับมาเหนื่อยและเผลอหลับไป แค่ครั้งเดียวเท่านั้น วันไหนทะเลาะกันหนักแค่ไหนก็ช่างก่อนนอนต้องโทรง้อกันตลอดเพราะถ้าไม่บอกรักกันมันจะนอนไม่หลับเลยครับ เป็นกันทั้งคู่ ส่วนใหญ่แฟนจะง้อครับ ผมจะเอาง้อเค้าก็ต่อเมื่อเข้าไม่โทมาจริงๆ(คือทำเป็นเก่ง) เอาง่ายๆว่าความรักตลอดเกือบ 3 ปีของเราเป็นไปได้ดีมากกกกกก
แต่ทุกอย่างมันมาเปลี่ยนไปตอนที่แฟนไปเรียนมหาลัยครับ ผมก็ไปฝึกงานปี 3 (เรียนซ้ำหนึ่งปี อ๊าย อาย ) แฟนไปเรียนต่อที่กรุงเทพครับ ช่วง 4-5วันแรกจะเป็นจะตายทั้งคู่ โหยหากันมาก แต่หลังจากนั้นก็เริ่มทะเลาะกันเกือบทุกวัน เพราะเหนื่อยด้วยกันทั้งคู่ แล้วสุดท้ายเวลาผ่านมา 2 อาทิตย์ เราทะเลาะกันจนถึงขั้นไม่คุยกันเลย 2 วันเต็มๆ (ทั้งที่ไม่เคยงอลกันข้ามวันได้เลย)
วันที่ 3 ผมเลยโทรไปครับ ถามว่าจะเอายังไง เพราะเชื่อว่าเขาต้องง้อ แต่ ผิดเลยครับ เขาขอเลิกครับ ผมทรุดเลย วันนั้นฝึกงานแบบคนไม่มีแรงเลยครับ เปื่อยมาก พอกลับถึงบ้านผมโทรไปง้อครับ แต่เหมือนจะไม่ดีขึ้นเลย แล้วพอกลางคืนผมโทรไปอีกครับ ผมร้องไห้เลยทีนี้(นานๆทีจะร้องไห้ให้แฟนครับ) แฟนก็เลยใจอ่อนบอกว่า “ขอเวลาหน่อย” ผมก็ไม่คิดอะไรเพราะดีใจมากแล้ว ก็เลยคุยกันแต่มันก็ไม่เหมือนเดิมครับ เหมือนเขาฝืนๆ แล้ววันนั้นเค้าจะกลับบ้านพอดีครับ ผมเลยขอไปรับ ตอนแรกเค้าไม่ให้มา ผมอ้อนอยู่นานมาก จนเค้าตกลง แต่พอไปรับเค้าก็มาซ้อนรถแล้วขี่กลับบ้านกัน เค้าไม่มองหน้า ไม่กอดผมเลยครับ เอากระเป๋ามาขั้นไว้ด้วย พอผมส่งเขาเสร็จ กลับถึงบ้านผมเลยโทรบอกว่าก็ไม่ไหวก็พอก็ได้นะ เขาก็ร้องไห้ครับ แล้วก็ขอเลิก ผมพอได้ยินแบบนั้นความคิดที่ไม่อยากฝืนใจแฟนตอนแรกหายหมดเลยครับ ผมง้ออีก แล้วก็ขอโอกาส แฟนก็บอกว่า “มันไม่ทันแล้ว N” เค้าบอกว่าเค้าเสียความรู้สึกมากที่ผมกับเค้าไม่คุยกันเลย 2 วัน ผมก็ง้อครับ เพราะตอนนั้นคิดว่าตัวเองผิดที่ปล่อยให้แฟนเสียใจแบบนี้ แต่เค้าก็ไม่ยอมแล้วครับ ผมเลยถามเค้าว่า “Nถามจริงๆนะ มีใครมาจีบKหรือป่าว” เค้าก็บอกว่าไม่มีครับ ผมก็เชื้อและเดาคำตอบไว้อยู่แล้ว แต่ด้วยอะไรไม่รู้ครับ ผมถามเค้าซ้ำอีกครั้ง และบอกว่า “ไหนๆก็จะเลิกกันแล้ว บอกความจริงมาเหอะ” เค้าก็เงียบไปพักนึง แล้วก็พูดว่า “ มี ” ครับ ตอนนั้นผมร้องไห้โหเลย เพราะไม่คิดว่าแฟนจะเปิดใจกับคนอื่น เพราะผมเป็นผู้ชายและมีคนเข้ามาเหมือนกัน แต่ผมไม่เคยสนใจเลย
ผมร้องไห้หนักจนแม่ผมตกใจรีบเข้ามากอดเลยครับ แล้วแม่ก็เอาโทรศัพท์ไปคุยแทน แม่ถามเค้าว่า “สรุปจะเลิกจริงๆหรอ บอกแม่มาตรงๆเลย” เค้าร้องไห้หนักเลย แล้วก็บอกว่า “จะเลิก”ครับ ผมตอนนั้นเหมือนคนไม่มีสติเลย ร้องไห้หนักมาก ไม่สนใจคำพูดแม่หรือใครเลย ร้องอย่างเดียว แล้วผมก็เอาโทรศัพท์มาคุยครับ แล้วถาม “ว่าทำไมKทำแบบนี้ คุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ คุยทางไหน(เพราะผมมีรหัสเฟสแฟนครับ ผมเช็คตลอดอยู่แล้ว)” แฟนก็บอกว่า “คุยทาง Line ครับ” ผมเจ็บเลยตอนนั้น พอแฟนเห็นผมร้องไห้หนักแฟนก็บอกว่า “แค่รู้สึกดี เพราะคนๆนั้นนิสัยกวนๆเหมือนผม แล้วอิกอย่าง คนๆนั้นก็ชอบเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกัน ไม่มีอะไร”(ผมก็งง เพราะถ้ามาคุยแบบนี้ไม่น่าจะบอกว่ามีคนเข้ามาจีบ) แล้วก็สรุปคืนนั้นคือเลิกกันครับ
แต่พอเช้ามาผมตื่นมาก็ร้องไห้เลย เพราะรูปแฟนตอนเด็กๆที่เค้าให้มาอยู่บนหัวนอนครับ แม่ผมเห็นผมลุกมาร้องไห้ก็เดินมากอดแล้วพูดทั้งน้ำตาว่า “แม่เลี้ยงหนูมาไม่ได้จะให้หนูมาร้องไห้ให้ผู้หญิงคนเดียวนะลูก” ผมเห็นแม่ร้องไห้ตตอนนั้นรู้สึกผิดมา เลยเช็ดน้ำตาแล้วพยายามทำตัวปกติ จนแม่ไปทำงาน ผมก็โทรหาแฟนครับ โทรไปง้อ ผมสารภาพกับเค้าเลยว่า “Nอยู่ไม่ได้ อย่าเลิกเลยนะ ขอร้อง ขอโอกาสครั้งสุดท้ายนะ ต่อไปนี้จะยอมทุกอย่าง จะไม่ทำให้เสียใจอีกแล้ว จะทำตามที่ต้องการทุกอย่าง” ครั้งนี้ผมง้อสำเร็จครับ เค้ายอมให้โอกาส แล้ววันนั้นเป็นวันที่เค้ากำลังจะกลับไปเรียนครับ ผมเลยขอไปส่ง ตอนแรกเค้าบอกว่า “ไม่อยากให้มา เค้ากลัวเค้าจะร้องไห้” ผมบอกว่า “ขอร้องนะ อยากเจอมากๆ” เค้าเลยยอมครับ
ผมเลยถามเค้าว่า “อยากกินอะไรไหม จะพาไปกิน” เค้าก็บอกว่าไม่อยากครับ บอกแค่ว่าให้พาไปซื้อชาพยอม ผมก็โอเคครับ แต่ที่ผมไม่ทันคิดคือ แฟนบอกว่า “ซื้อ 2 ถุงนะ” ผมก็ไม่คิดอะไรเพราะกำลังง้ออยู่ครับ ยอมทุกอย่าง
จะผมไปถึงบ้านเค้าครับ แฟนกำลังอาบน้ำอยู่ ผมเลยนั่งบนโซฟาและเห็นโทรศัพท์วางอยู่ครับ ผมเลยนึกคำที่เค้าบอกว่ามีคนมาคุยในไลน์ ผมเลยเอามาดูครับ ตอนนั้นแหละครับ เหมือนมีคนเอามีดมาแทงที่ใจซ้ำๆๆๆๆเลย
เพราะในแชทนั้นมีเนื้อความประมาณว่า “คิดถึงเมียจัง ติดใจปาก มีเอาฟันมาโดนด้วย วันนั้นเสร็จเร็วไปหน่อย” แฟนผมก็บอกว่า “คิดถึงเหมือนกัน เดี๋ยวซื้อชาพยอมไปฝากนะ”ประมาณนี้เลยครับ
--- ที่สำคัญก่อนที่เราจะมีปัญหากันด้วยซ้ำ เวลาแค่ 2 อาทิตย์ เค้าไปมีอะไรกันทั้งที่ยังเป็นแค่เพื่อนกัน ---
ผมช็อตเลยครับ เพราะแฟนเคยมีผมคนเดียว และไม่เคยคิดว่าเค้าจะทำแบบนี้ ตอนนั้นมันจุกมาก อื้นไปหมดเลย ไม่มีหลัก ไม่มีความรู้สึกเลยครับ ไม่มีน้ำตา คำพูดในหัวเป็นล้านเลยครับ เหมือนคนจะอ้วก เหมือนคำพูดทั้งหมดมันจะออกมาพร้อมๆกัน คลื้นไส้เลยครับ ที่เจ็บมากๆคือ “ชาพะยอม” นี่แหละครับ จะให้ผมซื้อให้ผู้ชายอีกคนกิน
ผมตอนนั้นไม่รู้คิดอะไรนะ ผมถอดกางเกงแล้วไปยืนรอเค้าหน้าห้องน้ำ เรียกเค้าออกมาครับ
ใช่ครับ ผมจะข่มขืนเค้า พอเค้าเปิดประตูมาเค้าตกใจเลยครับ ผมถามเค้าเลยว่า “Kมีอะไรกับมันแล้วหรอ” เค้าน้ำตาคลอเลยครับ แล้วก็ร้องไห้ ผมดึงเค้ามากอดครับแล้วถามว่าทำไมทำแบบนี้ เค้าก็บอกว่า "Nไม่รู้หรอกว่าKเสียใจแค่ไหนที่Nหายไปแบบนี้" ผมเลยสวนเลยครับว่า"ก็เลยไปเ...ากับคนอื่นเนี้ยนะ ทำไมทำตัวไม่มีค่าแบบนี้อะ Nยังไม่เคยคิดจะทำแบบนี้เลยนะK" เค้าร้องไห้หนักเลยครับ
ตอนนั้นผมรักเค้ามาก ถึงขั้นที่ว่า ยอมยกโทษให้(ลองถามตัวเองดูแล้วกันครับว่าถ้าแฟนทำแบบนี้คุณๆจะยอมทำแบบผมไหม)
ผมบอกเค้าว่า "Nจะยอมลืมทุกอย่างนะ Kจะทำแบบนี้ได้ไหม" คำตอบจากเค้าคือ "Kไม่รู้ แล้วแต่มัน(ผู้ชายคนนั้น)" นั้นหมายความว่า ถ้าผู้ชายคนนั้นจะคบกับแฟนผม เค้าก็จะคบ แต่ถ้าผู้ขายคนนั้นไม่คบ เค้าจะคบกับผมต่อ ตอนนั้นผมเจ็บเลยครับ สุดๆใจเลยตอนนั้น
ผมเลยเดินลงมาข้างล่างเพื่อจะกลับบ้านครับ แล้วเค้าก็วิ่งตามมา ผมก็เลยนั่งคุยกับเค้าอีกพักนึงข้างล่าง จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไรบ้าง แล้วผมก็ลุกจะกลับครับ เพราะเหมือนใจเค้าไม่อยู่แล้ว พอผมลุกจะเดินเค้าก็เกาะขาผมไว้ครับ แต่ใจผมตอนนั้นมันโดนทำลายไปหมดแล้วครับ ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ไม่สงสาร แล้วก็ไม่เจ็บ ไม่เสียใจเลยครับ มันมีอาการแน่นหน้าอก มวนๆท้อง มึนๆแทน แล้วผมก็จับมือเค้า 2 ข้าง แล้วบอกเค้าว่า "ไปคบกันซะนะ ทำให้มันถูกต้อง เพราะถ้าเป็นแบบนี้Kจะเป็นคนที่เสียหายนะ" เค้าก็ร้องหนักเลย ผมก็ลุกแล้วเดินออกมาเลยครับ ตอนนั้นอย่างกะฉากหนังเลย เค้าตะโกนนเรียกชื่อตามผมครับ แต่ผมไม่มีความคิดจะหันหลังกลับไปเลย....
แล้วพอกลับถึงบ้าน ผมเหมือนคนตายไปแล้วเลยครับ(จริงๆ) ไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่มีน้ำตา มีแต่อาการเดิมที่บอก จะอ้วกครับ เหมือนคนอยากพูดอะไรซ้ำๆวนๆ เพราะคำพูดมันเยอะมาก เต็มหัวจนงงไปหมดเลยตอนนั้น แล้วก็นอนนิ่งๆแบบนั้นแต่ไม่หลับนะครับ จนเย็นเลย ผมเปิดเฟสบุ๊คแฟนดูครับ
เหอะๆ แฟนผมทักไปหาแฟนเก่า ซึ่งเป็นเพื่อนเก่ากันนี่แหละครับ แล้วก็คุยกันได้ใจความว่า เค้าบังเอิญเจอกับตอนขึ้นรถไฟไปกรุงเทพครับ
คุยประมาณว่า
แฟนผม : ทักค๊ะคุณครู(แฟนเก่าเค้าเรียนครุศาสตร์) เราเปลี่ยนไปมากไม๊อ่า
แฟนเก่าของเค้า : ไม่เปลี่ยนนะ ถ้า...เรียนจบแล้วKพาลูกมาเรียนด้วยนะ
แฟนผม : หาพ่ออยู่จ้า...!!!!
โอ้โห่ววว เลิกกับกูแป๊บเดียว แล้วไอ้นั้นก็ยังไม่เคลียร์ นี่ไปทอดสพานให้แฟนเก่าอิกหรอเนี้ย 555 นี่ใช่คนที่กูเคยรักหรอว่ะ
ตอนนั้นไม่เจ็บมากแล้วครับ คงเพราะมันยังชาอยู่ เลยเฉยๆ แล้วผมก็ตัดสินใจเปลี่ยนรหัสเฟสผม ลบเพื่อนเค้า แต่ไม่บล็อค
แล้วก็ไม่คิดจะไปส่องอีกเลยครับ
ตอนนี้ผ่านมาเกือบจะ 2 เดือนแล้วผมก็ไม่เคยเข้าเฟสเค้า หรือแม้แต่ไปส่องยังไม่เคยคิดเลยครับ แล้วแม่ ยาย น้องสาวคอยเป็นกำลังใจที่ดีมากๆใหเตลอดเลยครับ เพราะแบบนี้มั๊งผมเลยลืมได้ง่ายขึ้น
ตอนนี้ไม่มีความโกรธเกลียดเลยครับ(ซึ่งไม่มีแต่แรกอยู่แล้ว) แล้วก็คิดแค่ว่าจะจดจำแค่ช่วงเวลาดีๆเท่านั้น
ผมยังเพ้ออยู่บ้างครับ คงเพราะผมยังไม่มีให้มั๊ง บางทีเหงาก็คิดถึงบ้าง แต่ไม่ได้กระวนกระวายเหมือนแรกๆแล้ว
วันที่ 25 ตุลาคม(พรุ่งนี้) จะเป็นวันเกิดของเค้าครับ ผมวาดรูปของเค้าเอาไว้ ว่าจะโพสคืนนี้ตอนเที่ยงคืน อย่างน้อยแค่ให้เค้ารู้ว่าผมไม่ได้เกลียดไม่ได้โกรธเค้าครับ เพราะวันนึงเค้าคงได้รับผลกรรมที่เค้าทำไว้เอง
ตอนนี้ผมกลับมาดูแลตัวเองอย่างหนัก ได้เดือนนึงแล้วครับ ลดน้ำหนัก(ผมหนัก96ตอนคบกับแฟน) กลับมาออกกำลังกาย ควบคุมอาหารได้เดือนนึงตอนนี้เหลือ 88 ครับ ผมหันมาเพื่อตัวเองแล้ว ตอนนี้มีความสุขมาก มีคนเข้ามาคุยบ้างแล้ว แต่ไม่คิดจะตกลงกับใครตอนนี้ครับ ไม่อยากให้ใจใครง่ายๆแล้ว
เรื่องทั้งหมดก็มีเท่านี้ครับ อาจจะยาวมาก แต่ก็เพราะว่ามันคือความจริงครับ เลยดูจะบรรยายความรู้สึกได้เยอะแยะเลย เพราะขนาดผ่านมาจะ 2 เดือนแล้วพอนึกถึงคำพูดมันก็เข้ามาในหัวเต็มไปหมดเลยครับ แล้วผมขอยืนยันว่านี่คือเรื่องจริงทั้งหมด ทุกคำพูด อาจมาตกหล่นบ้างเพราะตอนนั้นมันเบลอๆครับ พูดอะไรไปบ้างจำไม่ค่อยได้ อื้อไปหมดเลยครับ
สุดท้าย ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบนะครับ ใครที่มีรักอยู่ก็รักษาให้ดีนะครับ แล้วก็ขอให้อย่าเจอเหตุการณ์แบบผมนะครับ
หากพิมพ์ตกหล่นหรือพิดพลาดไปยังไงขอโทษทุกๆท่านด้วยนะครับ เพราะคำพูดมันมาจากความรู้สึกทั้งหมดจริงๆครับ
--- ขอบคุณมากๆครับ ---
แฟนบอกเลิก ตอนแรกผมคิดว่าตัวเองผิด ที่แท้....
เรื่องนี้พึ่งเกิดขึ้นเมื่อต้นเดือนกันยายน 58 นี่เองครับที่ผมมาเขียนตอนนี้เพราะยอมรับครับ ว่าพึ่งทำใจได้ ตอนแรกจะเขียนตั้งแต่เรื่องเกิดใหม่ๆแล้วครับ แต่พอนึงถึงแล้วมันเจ็บมาก เขียนไม่ได้เลย
ผมขอใช้ชื่อแทนว่า "N" นะครับ ส่วนแฟนผมจะแทนด้วย "K" ตอนนี้เราอายุ 19 ด้วยกันทั้งคู่
เริ่มเรื่องเลยนะครับ ผมกับแฟนคบกันมาเกือบ 3 แล้วครับ เรารู้จักกันตอนเข้าเรียน ม.ต้นครับ แต่เป็นแฟนกันตอนที่แฟนขึ้น ม.ปลาย ผมไปเรียนสายช่างครับ แต่เรื่องเรียนคนล่ะที่ไม่ใช่ปัญหาเลย เรามาเจอกับบ่อย ผมมารับเค้าตลอดถ้าเลิกเรียนเร็ว เราคบกันโดยที่ผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่ายรับรู้ครับ ผมไปหาเค้าที่บ้านบ่อยมากตอนปิดเทอม ผมเป็นคนแรกของเค้าครับ เรารักกันมาก เพราะตอนที่ผู้ใหญ่ทางแฟนรู้ว่าเรามีอะไรกัน ท่านโกรธมาก แต่ผมก็ไปหาท่านครับ ไปขอขมา และขอคบกับลูกสาวท่าน ท่านก็อณุญาติครับ เราเจออะไร ทำอะไรด้วยกันมาเยอะมากๆ ร้องไห้ ยิ้ม หัวเราะ เราผูกพันกันมาก ช่วยกันทุกเรื่องแม้กระทั้งเรื่องเงิน แฟนจะช่วยทุกครั้งที่ผมเดือดร้อนหรืออยากได้อะไร ทีล่ะ 2-4 ร้อยเท่าที่ช่วยได้ ผมนานๆทีจะให้ครับ แต่ให้ทีจะเป็นของหนักๆ เช่นยาลดความอ้วน 1400 รองเท้าคอนเวิส 5000 หรือพาไปกินอะไรที่เค้าอยากกิน
เราคุยกันทุกวัน เชื่อไหมครับ ผมกับแฟนคบกันมา 1012 วัน เราไม่บอกรักกันวันเดียว คือวันที่ผมเรียนกลับมาเหนื่อยและเผลอหลับไป แค่ครั้งเดียวเท่านั้น วันไหนทะเลาะกันหนักแค่ไหนก็ช่างก่อนนอนต้องโทรง้อกันตลอดเพราะถ้าไม่บอกรักกันมันจะนอนไม่หลับเลยครับ เป็นกันทั้งคู่ ส่วนใหญ่แฟนจะง้อครับ ผมจะเอาง้อเค้าก็ต่อเมื่อเข้าไม่โทมาจริงๆ(คือทำเป็นเก่ง) เอาง่ายๆว่าความรักตลอดเกือบ 3 ปีของเราเป็นไปได้ดีมากกกกกก
แต่ทุกอย่างมันมาเปลี่ยนไปตอนที่แฟนไปเรียนมหาลัยครับ ผมก็ไปฝึกงานปี 3 (เรียนซ้ำหนึ่งปี อ๊าย อาย ) แฟนไปเรียนต่อที่กรุงเทพครับ ช่วง 4-5วันแรกจะเป็นจะตายทั้งคู่ โหยหากันมาก แต่หลังจากนั้นก็เริ่มทะเลาะกันเกือบทุกวัน เพราะเหนื่อยด้วยกันทั้งคู่ แล้วสุดท้ายเวลาผ่านมา 2 อาทิตย์ เราทะเลาะกันจนถึงขั้นไม่คุยกันเลย 2 วันเต็มๆ (ทั้งที่ไม่เคยงอลกันข้ามวันได้เลย)
วันที่ 3 ผมเลยโทรไปครับ ถามว่าจะเอายังไง เพราะเชื่อว่าเขาต้องง้อ แต่ ผิดเลยครับ เขาขอเลิกครับ ผมทรุดเลย วันนั้นฝึกงานแบบคนไม่มีแรงเลยครับ เปื่อยมาก พอกลับถึงบ้านผมโทรไปง้อครับ แต่เหมือนจะไม่ดีขึ้นเลย แล้วพอกลางคืนผมโทรไปอีกครับ ผมร้องไห้เลยทีนี้(นานๆทีจะร้องไห้ให้แฟนครับ) แฟนก็เลยใจอ่อนบอกว่า “ขอเวลาหน่อย” ผมก็ไม่คิดอะไรเพราะดีใจมากแล้ว ก็เลยคุยกันแต่มันก็ไม่เหมือนเดิมครับ เหมือนเขาฝืนๆ แล้ววันนั้นเค้าจะกลับบ้านพอดีครับ ผมเลยขอไปรับ ตอนแรกเค้าไม่ให้มา ผมอ้อนอยู่นานมาก จนเค้าตกลง แต่พอไปรับเค้าก็มาซ้อนรถแล้วขี่กลับบ้านกัน เค้าไม่มองหน้า ไม่กอดผมเลยครับ เอากระเป๋ามาขั้นไว้ด้วย พอผมส่งเขาเสร็จ กลับถึงบ้านผมเลยโทรบอกว่าก็ไม่ไหวก็พอก็ได้นะ เขาก็ร้องไห้ครับ แล้วก็ขอเลิก ผมพอได้ยินแบบนั้นความคิดที่ไม่อยากฝืนใจแฟนตอนแรกหายหมดเลยครับ ผมง้ออีก แล้วก็ขอโอกาส แฟนก็บอกว่า “มันไม่ทันแล้ว N” เค้าบอกว่าเค้าเสียความรู้สึกมากที่ผมกับเค้าไม่คุยกันเลย 2 วัน ผมก็ง้อครับ เพราะตอนนั้นคิดว่าตัวเองผิดที่ปล่อยให้แฟนเสียใจแบบนี้ แต่เค้าก็ไม่ยอมแล้วครับ ผมเลยถามเค้าว่า “Nถามจริงๆนะ มีใครมาจีบKหรือป่าว” เค้าก็บอกว่าไม่มีครับ ผมก็เชื้อและเดาคำตอบไว้อยู่แล้ว แต่ด้วยอะไรไม่รู้ครับ ผมถามเค้าซ้ำอีกครั้ง และบอกว่า “ไหนๆก็จะเลิกกันแล้ว บอกความจริงมาเหอะ” เค้าก็เงียบไปพักนึง แล้วก็พูดว่า “ มี ” ครับ ตอนนั้นผมร้องไห้โหเลย เพราะไม่คิดว่าแฟนจะเปิดใจกับคนอื่น เพราะผมเป็นผู้ชายและมีคนเข้ามาเหมือนกัน แต่ผมไม่เคยสนใจเลย
ผมร้องไห้หนักจนแม่ผมตกใจรีบเข้ามากอดเลยครับ แล้วแม่ก็เอาโทรศัพท์ไปคุยแทน แม่ถามเค้าว่า “สรุปจะเลิกจริงๆหรอ บอกแม่มาตรงๆเลย” เค้าร้องไห้หนักเลย แล้วก็บอกว่า “จะเลิก”ครับ ผมตอนนั้นเหมือนคนไม่มีสติเลย ร้องไห้หนักมาก ไม่สนใจคำพูดแม่หรือใครเลย ร้องอย่างเดียว แล้วผมก็เอาโทรศัพท์มาคุยครับ แล้วถาม “ว่าทำไมKทำแบบนี้ คุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ คุยทางไหน(เพราะผมมีรหัสเฟสแฟนครับ ผมเช็คตลอดอยู่แล้ว)” แฟนก็บอกว่า “คุยทาง Line ครับ” ผมเจ็บเลยตอนนั้น พอแฟนเห็นผมร้องไห้หนักแฟนก็บอกว่า “แค่รู้สึกดี เพราะคนๆนั้นนิสัยกวนๆเหมือนผม แล้วอิกอย่าง คนๆนั้นก็ชอบเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกัน ไม่มีอะไร”(ผมก็งง เพราะถ้ามาคุยแบบนี้ไม่น่าจะบอกว่ามีคนเข้ามาจีบ) แล้วก็สรุปคืนนั้นคือเลิกกันครับ
แต่พอเช้ามาผมตื่นมาก็ร้องไห้เลย เพราะรูปแฟนตอนเด็กๆที่เค้าให้มาอยู่บนหัวนอนครับ แม่ผมเห็นผมลุกมาร้องไห้ก็เดินมากอดแล้วพูดทั้งน้ำตาว่า “แม่เลี้ยงหนูมาไม่ได้จะให้หนูมาร้องไห้ให้ผู้หญิงคนเดียวนะลูก” ผมเห็นแม่ร้องไห้ตตอนนั้นรู้สึกผิดมา เลยเช็ดน้ำตาแล้วพยายามทำตัวปกติ จนแม่ไปทำงาน ผมก็โทรหาแฟนครับ โทรไปง้อ ผมสารภาพกับเค้าเลยว่า “Nอยู่ไม่ได้ อย่าเลิกเลยนะ ขอร้อง ขอโอกาสครั้งสุดท้ายนะ ต่อไปนี้จะยอมทุกอย่าง จะไม่ทำให้เสียใจอีกแล้ว จะทำตามที่ต้องการทุกอย่าง” ครั้งนี้ผมง้อสำเร็จครับ เค้ายอมให้โอกาส แล้ววันนั้นเป็นวันที่เค้ากำลังจะกลับไปเรียนครับ ผมเลยขอไปส่ง ตอนแรกเค้าบอกว่า “ไม่อยากให้มา เค้ากลัวเค้าจะร้องไห้” ผมบอกว่า “ขอร้องนะ อยากเจอมากๆ” เค้าเลยยอมครับ
ผมเลยถามเค้าว่า “อยากกินอะไรไหม จะพาไปกิน” เค้าก็บอกว่าไม่อยากครับ บอกแค่ว่าให้พาไปซื้อชาพยอม ผมก็โอเคครับ แต่ที่ผมไม่ทันคิดคือ แฟนบอกว่า “ซื้อ 2 ถุงนะ” ผมก็ไม่คิดอะไรเพราะกำลังง้ออยู่ครับ ยอมทุกอย่าง
จะผมไปถึงบ้านเค้าครับ แฟนกำลังอาบน้ำอยู่ ผมเลยนั่งบนโซฟาและเห็นโทรศัพท์วางอยู่ครับ ผมเลยนึกคำที่เค้าบอกว่ามีคนมาคุยในไลน์ ผมเลยเอามาดูครับ ตอนนั้นแหละครับ เหมือนมีคนเอามีดมาแทงที่ใจซ้ำๆๆๆๆเลย
เพราะในแชทนั้นมีเนื้อความประมาณว่า “คิดถึงเมียจัง ติดใจปาก มีเอาฟันมาโดนด้วย วันนั้นเสร็จเร็วไปหน่อย” แฟนผมก็บอกว่า “คิดถึงเหมือนกัน เดี๋ยวซื้อชาพยอมไปฝากนะ”ประมาณนี้เลยครับ
--- ที่สำคัญก่อนที่เราจะมีปัญหากันด้วยซ้ำ เวลาแค่ 2 อาทิตย์ เค้าไปมีอะไรกันทั้งที่ยังเป็นแค่เพื่อนกัน ---
ผมช็อตเลยครับ เพราะแฟนเคยมีผมคนเดียว และไม่เคยคิดว่าเค้าจะทำแบบนี้ ตอนนั้นมันจุกมาก อื้นไปหมดเลย ไม่มีหลัก ไม่มีความรู้สึกเลยครับ ไม่มีน้ำตา คำพูดในหัวเป็นล้านเลยครับ เหมือนคนจะอ้วก เหมือนคำพูดทั้งหมดมันจะออกมาพร้อมๆกัน คลื้นไส้เลยครับ ที่เจ็บมากๆคือ “ชาพะยอม” นี่แหละครับ จะให้ผมซื้อให้ผู้ชายอีกคนกิน
ผมตอนนั้นไม่รู้คิดอะไรนะ ผมถอดกางเกงแล้วไปยืนรอเค้าหน้าห้องน้ำ เรียกเค้าออกมาครับ
ใช่ครับ ผมจะข่มขืนเค้า พอเค้าเปิดประตูมาเค้าตกใจเลยครับ ผมถามเค้าเลยว่า “Kมีอะไรกับมันแล้วหรอ” เค้าน้ำตาคลอเลยครับ แล้วก็ร้องไห้ ผมดึงเค้ามากอดครับแล้วถามว่าทำไมทำแบบนี้ เค้าก็บอกว่า "Nไม่รู้หรอกว่าKเสียใจแค่ไหนที่Nหายไปแบบนี้" ผมเลยสวนเลยครับว่า"ก็เลยไปเ...ากับคนอื่นเนี้ยนะ ทำไมทำตัวไม่มีค่าแบบนี้อะ Nยังไม่เคยคิดจะทำแบบนี้เลยนะK" เค้าร้องไห้หนักเลยครับ
ตอนนั้นผมรักเค้ามาก ถึงขั้นที่ว่า ยอมยกโทษให้(ลองถามตัวเองดูแล้วกันครับว่าถ้าแฟนทำแบบนี้คุณๆจะยอมทำแบบผมไหม)
ผมบอกเค้าว่า "Nจะยอมลืมทุกอย่างนะ Kจะทำแบบนี้ได้ไหม" คำตอบจากเค้าคือ "Kไม่รู้ แล้วแต่มัน(ผู้ชายคนนั้น)" นั้นหมายความว่า ถ้าผู้ชายคนนั้นจะคบกับแฟนผม เค้าก็จะคบ แต่ถ้าผู้ขายคนนั้นไม่คบ เค้าจะคบกับผมต่อ ตอนนั้นผมเจ็บเลยครับ สุดๆใจเลยตอนนั้น
ผมเลยเดินลงมาข้างล่างเพื่อจะกลับบ้านครับ แล้วเค้าก็วิ่งตามมา ผมก็เลยนั่งคุยกับเค้าอีกพักนึงข้างล่าง จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไรบ้าง แล้วผมก็ลุกจะกลับครับ เพราะเหมือนใจเค้าไม่อยู่แล้ว พอผมลุกจะเดินเค้าก็เกาะขาผมไว้ครับ แต่ใจผมตอนนั้นมันโดนทำลายไปหมดแล้วครับ ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ไม่สงสาร แล้วก็ไม่เจ็บ ไม่เสียใจเลยครับ มันมีอาการแน่นหน้าอก มวนๆท้อง มึนๆแทน แล้วผมก็จับมือเค้า 2 ข้าง แล้วบอกเค้าว่า "ไปคบกันซะนะ ทำให้มันถูกต้อง เพราะถ้าเป็นแบบนี้Kจะเป็นคนที่เสียหายนะ" เค้าก็ร้องหนักเลย ผมก็ลุกแล้วเดินออกมาเลยครับ ตอนนั้นอย่างกะฉากหนังเลย เค้าตะโกนนเรียกชื่อตามผมครับ แต่ผมไม่มีความคิดจะหันหลังกลับไปเลย....
แล้วพอกลับถึงบ้าน ผมเหมือนคนตายไปแล้วเลยครับ(จริงๆ) ไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่มีน้ำตา มีแต่อาการเดิมที่บอก จะอ้วกครับ เหมือนคนอยากพูดอะไรซ้ำๆวนๆ เพราะคำพูดมันเยอะมาก เต็มหัวจนงงไปหมดเลยตอนนั้น แล้วก็นอนนิ่งๆแบบนั้นแต่ไม่หลับนะครับ จนเย็นเลย ผมเปิดเฟสบุ๊คแฟนดูครับ
เหอะๆ แฟนผมทักไปหาแฟนเก่า ซึ่งเป็นเพื่อนเก่ากันนี่แหละครับ แล้วก็คุยกันได้ใจความว่า เค้าบังเอิญเจอกับตอนขึ้นรถไฟไปกรุงเทพครับ
คุยประมาณว่า
แฟนผม : ทักค๊ะคุณครู(แฟนเก่าเค้าเรียนครุศาสตร์) เราเปลี่ยนไปมากไม๊อ่า
แฟนเก่าของเค้า : ไม่เปลี่ยนนะ ถ้า...เรียนจบแล้วKพาลูกมาเรียนด้วยนะ
แฟนผม : หาพ่ออยู่จ้า...!!!!
โอ้โห่ววว เลิกกับกูแป๊บเดียว แล้วไอ้นั้นก็ยังไม่เคลียร์ นี่ไปทอดสพานให้แฟนเก่าอิกหรอเนี้ย 555 นี่ใช่คนที่กูเคยรักหรอว่ะ
ตอนนั้นไม่เจ็บมากแล้วครับ คงเพราะมันยังชาอยู่ เลยเฉยๆ แล้วผมก็ตัดสินใจเปลี่ยนรหัสเฟสผม ลบเพื่อนเค้า แต่ไม่บล็อค
แล้วก็ไม่คิดจะไปส่องอีกเลยครับ
ตอนนี้ผ่านมาเกือบจะ 2 เดือนแล้วผมก็ไม่เคยเข้าเฟสเค้า หรือแม้แต่ไปส่องยังไม่เคยคิดเลยครับ แล้วแม่ ยาย น้องสาวคอยเป็นกำลังใจที่ดีมากๆใหเตลอดเลยครับ เพราะแบบนี้มั๊งผมเลยลืมได้ง่ายขึ้น
ตอนนี้ไม่มีความโกรธเกลียดเลยครับ(ซึ่งไม่มีแต่แรกอยู่แล้ว) แล้วก็คิดแค่ว่าจะจดจำแค่ช่วงเวลาดีๆเท่านั้น
ผมยังเพ้ออยู่บ้างครับ คงเพราะผมยังไม่มีให้มั๊ง บางทีเหงาก็คิดถึงบ้าง แต่ไม่ได้กระวนกระวายเหมือนแรกๆแล้ว
วันที่ 25 ตุลาคม(พรุ่งนี้) จะเป็นวันเกิดของเค้าครับ ผมวาดรูปของเค้าเอาไว้ ว่าจะโพสคืนนี้ตอนเที่ยงคืน อย่างน้อยแค่ให้เค้ารู้ว่าผมไม่ได้เกลียดไม่ได้โกรธเค้าครับ เพราะวันนึงเค้าคงได้รับผลกรรมที่เค้าทำไว้เอง
ตอนนี้ผมกลับมาดูแลตัวเองอย่างหนัก ได้เดือนนึงแล้วครับ ลดน้ำหนัก(ผมหนัก96ตอนคบกับแฟน) กลับมาออกกำลังกาย ควบคุมอาหารได้เดือนนึงตอนนี้เหลือ 88 ครับ ผมหันมาเพื่อตัวเองแล้ว ตอนนี้มีความสุขมาก มีคนเข้ามาคุยบ้างแล้ว แต่ไม่คิดจะตกลงกับใครตอนนี้ครับ ไม่อยากให้ใจใครง่ายๆแล้ว
เรื่องทั้งหมดก็มีเท่านี้ครับ อาจจะยาวมาก แต่ก็เพราะว่ามันคือความจริงครับ เลยดูจะบรรยายความรู้สึกได้เยอะแยะเลย เพราะขนาดผ่านมาจะ 2 เดือนแล้วพอนึกถึงคำพูดมันก็เข้ามาในหัวเต็มไปหมดเลยครับ แล้วผมขอยืนยันว่านี่คือเรื่องจริงทั้งหมด ทุกคำพูด อาจมาตกหล่นบ้างเพราะตอนนั้นมันเบลอๆครับ พูดอะไรไปบ้างจำไม่ค่อยได้ อื้อไปหมดเลยครับ
สุดท้าย ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบนะครับ ใครที่มีรักอยู่ก็รักษาให้ดีนะครับ แล้วก็ขอให้อย่าเจอเหตุการณ์แบบผมนะครับ
หากพิมพ์ตกหล่นหรือพิดพลาดไปยังไงขอโทษทุกๆท่านด้วยนะครับ เพราะคำพูดมันมาจากความรู้สึกทั้งหมดจริงๆครับ
--- ขอบคุณมากๆครับ ---