กระทู้นี้ตั้งขึ้นจากประสบการณ์ส่วนตัวของเจ้าของกระทู้และพุทธศาสนิกชนนิกายเดียวกันจากเขตปกครองตนเองกว่างซีที่เคยตั้งใจจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดเถรวาทในจังหวัดยูนนาน แต่ถูกสังฆะเจ้าบ้านกีดกันด้วยเหตุผลที่ว่า "พวกเราเป็นคนนอก" ส่วนหนึ่งเป็นเพราะค่านิยมของคนแถวนั้นที่ให้ความสำคัญกับครอบครัวและชุมชนผ่านทางกิจกรรมทางศาสนาที่พุทธศาสนิกชนนิกายอื่นสามารถเห็นได้จากงานปอยในเขตปกครองตนเองชนชาติไทและจิ่งพัว เต๋อหง หรืองานแห่ครัวทานในเขตปกครองตนเองชนชาติไท สิบสองปันนา ค่านิยมอีกประการหนึ่งคือการทำบุญเป็นกิจวัตร ซึ่งทำให้คนภายนอกที่ไม่เคยเดินทางมาสัมผัสกับเข้าใจว่า พุทธศาสนิกชนนิกายเถรวาทเป็นคนใจกว้าง แต่พุทธศาสนิกชนนิกายเถรวาทในประเทศจีนที่เจ้าของกระทู้พบเจอทุกรายไม่ว่าชาวไทหรือชาวฮั่น เป็นคนไม่เปิดกว้างและอ่อนไหวง่ายจนส่งผลให้มีการแบ่งแยกกีดกันกลุ่มนิกายอื่นๆ ที่ไม่ใช่เถรวาท
เจ้าของกระทู้เชื่อว่ายังมีพุทธศาสนิกชนนิกายเถรวาทอยู่ไม่น้อยที่ใจกว้างและใฝ่สันติ พุทธศาสนิกชนที่ใฝ่สันติในประเทศจีนหลายคนไม่อยากให้การแบ่งแยกเรื่องนิกายลุกลามกลายเป็นปัญหาระดับชาติ เนื่องจากประเทศจีนในปัจจุบันเป็นรัฐโลกวิสัยที่เปิดกว้างทางศาสนา หากประเด็นศาสนาบั่นทอนความมั่นคงของชาติมากเข้าก็สามารถสร้างแรงผลักดันให้รัฐบาลดำเนินมาตรการขั้นเด็ดขาดต่อพุทธศาสนิกชนเหมือนอย่างสมัยการปฏิวัติทางวัฒนธรรม พุทธศาสนิกชนชาวไทยคงไม่อยากเห็นพุทธศาสนาในต่างประเทศถูกทำลายล้าง ตอนนี้ยังมีเวลาให้เราช่วยกันคิดว่าจะทำอย่างไรที่จะให้พุทธศาสนิกชนนิกายเถรวาทในประเทศจีน รักใคร่ปรองดองกับพุทธศาสนิกชนต่างนิกาย