ผมเจอผู้หญิงคนนึงยืนงงอยู่ที่บขส.ลาว...
หลังจากผมแบกกระเป๋าลำพังไปยังหลวงพระบาง
ผมเดินเข้าไปหาและถามเธอว่าหารถคันไหน
ผมนึกว่าเธอเป็นคนไทย...ไม่เธอเป็นชาวญี่ปุ่น
เราคุยกันแบบไม่คุ้นกันเท่าไหร่ ถามมา ตอบไป
ต่างคนต่างขึ้นรถ ใช้เวลาเดินหาที่นั่งตามเบอร์

ผมเจอเธออีกครั้ง...

มัน"บังเอิญ"ที่ที่นั่งของเธอ นั่งคู่กับที่นั่งของผม
เราคุยกันบ้าง ไม่ใช่ประโยคที่ดูยาวอะไร
เพราะผมเป็นคนไทยที่ภาษาอังกฤษไม่เอาไหน
เธอถามผมว่า...จากตม.ถึงสถานีรถไฟไกลมากมั้ย?
เธอบอกเธอจะเซฟค่าใช้จ่าย เธอจะเดินไป
ผมบอกว่ามันไกล...เกือบ2กิโลนะ
ได้แต่คิดว่า...จะปล่อยให้ไปคนเดียวจริงเหรอ...
เธอจะเดินยังไง จะถามใครได้มั้ย
ก็ไม่รู้...ว่าผมคิดอะไร...
ผมบอกเธอออกไป...

"If you want to walk...I will walk with You"

...

มันคงฟังดูตลกดี...เราเดินไปสักพักใหญ่
เธอเดินไปปากก็บ่นถึงอากาศเบาๆว่าร้อนเกินไป
ผมเลยบอกให้เธอขึ้นตุ๊กตุ๊ก ผมจะออกเงินให้
เธอบอก...ไม่เอา...ไม่ได้...เธอเกรงใจ
ผมไม่รอคำตอบ แบกเป้เธอขึ้นบ่า แล้วโบกรถไป
ผมบอกวัฒนธรรมไทย "ผู้ชายจะให้ผู้หญิงลำบากไม่ได้"

เมื่อถึงสถานีรถไฟ...
อันที่จริง...ผมตั้งใจจะกลับรถไฟฟรีเที่ยว6โมงเย็น
แต่...ไม่รู้ทำไมพอเห็นเธอแล้ว...
ถึงได้ตัดสินใจ..."เลื่อนเวลาออกไป..."
ยอมเสียตังเพิ่ม เสียเวลาเพิ่ม เพราะไม่อยากให้จบลงไว
ผมชวนเธอไปหากาแฟฆ่าเวลารอรถไฟในรอบต่อไป


เราคุยกันไป หัวเราะกันไป
เธอสอนภาษาญี่ปุ่น ผมสอนภาษาไทย
และเราคุยกันโดยใช้ภาษาอังกฤษ
และ...นี่อาจเป็นการรอรถไฟที่ดีที่สุดในชีวิตผมเลยก็ได้
อยากเก็บเกี่ยวทุกวินาทีดีๆให้มากที่สุดเท่าที่จะเจอ
อยากกลับพร้อมเธอ เหมือนกับที่เดินมาพร้อมกัน
5วันก่อน...ผมมาที่ลาวด้วยหัวใจพังๆดวงนึง
และไม่รู้ว่าถึงเมื่อไหร่...จะกลับไปยิ้มได้เหมือนวันเก่า
แต่จนถึงวันนี้...กลับมีเรื่องดีๆเข้าให้ยิ้มได้ไม่หยุด
มีมิตรภาพดีๆ...ตลอดการเดินทางที่ทำให้ยิ้มได้ไม่หยุด
ขอบคุณตัวเอง...ที่เป็นมนุษย์บ้าบิ่นแบบนี้
ขอบคุณตัวเอง...ที่ชอบแบกเป้ไปไหนลำพัง

ขอบคุณ...คุณ...ที่เข้ามาได้ทันเวลาพอดี
ก่อนที่...ทุกอย่างของผมจะพัง...

...
เออใช่...คุณน่ารักจัง
ไม่รู้ว่าผมบอกไปรึยัง...
あなたは、とでも　かわいいですね
またあいましょう

ไม่สิ...อันที่จริงผมอยากจะถามคุณว่า...
"เดินไปญี่ปุ่นกันมั้ย?"
"If you want to walk...I will walk with You"



* อันที่จริงผมอัพเรื่องนี้ลงไปที่กลุ่มแบกเป้เที่ยว แต่หลายคนอยากให้อัพลงพันทิปอีกอัน
เพราะกระแสค่อนข้างแรง2พันกว่าLikeแค่ข้ามคืน จะได้แชร์เรื่องนี้ง่ายหน่อย (เหรอ?) 555+
ผมก็ตามใจนะ เงียบๆแล้วค่อยแอบมาอัพ เพราะกระทู้นี้ไม่มีอะไรตลกขัดกับหน้าผมมาก 555+
อีกอย่างนี่เป็นส่วนนึงที่ผมตั้งใจจะใส่ใน"รีวิวที่ไปหลวงพระบาง"ที่จะออกพฤศจิกายนนี้
เป็นความทรงจำดีดีที่ผมเองก็อมยิ้มได้ทุกที และดีใจที่ได้แบ่งปันมันให้กับทุกคน
ขอบคุณทุกคนนะครับ ที่ติดตามกันมาเหนียวแน่นเป็นอย่างดี ทั้งที่ช่วงนี้ไม่มีรีวิวเลย
ปลายพฤศจิกายนนี้ ได้อ่านรีวิวสไตท์บ้าบอคอแตกของผมแบบเคยๆแน่นอน
ส่วนใครคิดถึงก็อ่านกระทู้นี้รวมถึงกระทู้ด้านล่างรอไปก่อนนะคร้าบ
เจอผี...ที่เวียงจันทร์ <<http://ppantip.com/topic/33113878
แบกเป้ลำพัง...ไปลาววังเวียง <<http://ppantip.com/topic/33074302

จนกว่าจะพบกันใหม่คร้าบ ^^