เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อปีกลาย คืนหนึ่งระหว่างที่ผมกำลังนอนเล่นเฟสบุคเพื่อนผมก็ตั้งสเตตัสไว้อาลัยให้คนคนหนึ่ง ด้วยความอยากรู้ผมเลยกดชื่อของคนที่เพื่อนผมแท็กไว้ พอเปิดไปดูก็พบว่าเป็นเฟสของนศ.หญิงคนหนึ่งที่ผมไม่รู้จักมาก่อน โปรไฟล์เธอไม่ได้บอกอะไรมากนอกจากชื่อแล้วก็สถาบันเธอเรียน ด้วยความอยากรู้ว่าเธอเป็นคนอย่างไรผมก็เลยไล่เปิดดูสเตตัสแล้วก็รูปถ่ายที่เธอลงไว้ซึ่งก็มีไม่มาก(เดาว่ารูปและสเตตัสส่วนใหญ่ของเธอคงตั้งเฉพาะให้เพื่อนเห็น)

พอได้อ่านและได้ดูสิ่งต่างๆบนวอลล์เธอผมก็รู้สึกเศร้าและใจหายขึ้นมาซะเฉยๆ ยิ่งได้เห็นคอมเม้นต์ที่เธอพิมโต้ตอบหยอกล้อกับเพื่อน รูปถ่ายของเธอที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุข อะไรต่างๆที่เคยเป็นหลักฐานว่าครั้งหนึ่งเธอเคยมีชีวิตอยู่แต่ตอนนี้เธอได้จากไปแล้ว เพื่อนๆและครอบครัวของเธอจะไม่มีวันได้เห็นรอยยิ้มของเธออีกแล้ว พอคิดแบบนั้นจู่ๆผมก็น้ำตาไหลขึ้นมาซะงั้น ทั้งที่ปกติผมเป็นคนที่จิตใจค่อนข้างเข้มแข็งพอสมควร ขนาดตอนที่หมาหรือแมวที่ผมรักมากๆตายผมยังไม่ร้องไห้เลย(คือเศร้าแต่น้ำตาไม่ไหล)แต่กับคนแปลกหน้าคนนึงที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อนในชีวิตกลับทำให้ผมเสียน้ำตาได้ง่ายดาย

สรุปคือคืนนั้นผมนอนร้องไห้ให้กับคนแปลกหน้าทั้งคืน

ปล.ตอนแรกผมสองจิตสองใจว่าจะเล่าดีใหมเพราะเรื่องมันก็น่าอายอยู่ แต่ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่ามีใครเคยเป็นแบบผมบ้างแล้วแบบผมนี่ถือว่าแปลกมั้ย