สวัสดีค่ะ จขกท. ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาคือเราได้มีโอกาสไปเเลกเปลี่ยนที่ลอนดอนค่ะเราก็ไม่ได้เก่งภาษาอะไรมากหรอกก็งูๆปลาๆพอได้เราขอเเทนชื่อตัวเองว่า"ปาย"คือตอนครั้งเเรกที่เราไปถึงก็ไปเจอโฮสไรงี้ล่ะวันที่จะต้องไปhigh schoolก็เราเป็นเด็กใหม่มาเเลกเปลี่ยนอาจารย์ที่นั้นเค้าก็ให้เราเเนะนำตัวไรงี้ทุกคนก็เเบบเหมือนสนใจเราน่ะเพราะเเบบเราเป็นเด็กไทยเเทบเอเชียไงหน้าตาก็เเตกต่างจากพวกเค้า เเต่มีเด็กผู้ชายคนนึงที่ไม่สนใจเราเหม่อมองออกไปทางหน้าต่างนอกห้องอยู่คนเดียวอาจารย์บอกให้เราไปหาที่นั่งเราเลยไปนั่งข้างๆเด็กผู้ชายคนนั้นเราก็ทำตัวให้เฟรนลี่เเล้วน่ะอุส่าทักทายเเต่นางก็เย็นชาใส่เราอ่ะเเกคืออยากจะฆ่านางทิ้งเราก็สังเกตุหน้าตาเป็นไงนางก็คือหล่ออ่ะเเกเด็กเนิร์ดใส่เเว่นหนาเตอะเราก็นั่งตั้งใจเรียนฟังอาจารย์พอจะเเกล้งถามเรื่องเรียนนางก็ตอบมาคำสองคำ พอเลิกเรียนเราก็กำลังจะกลับบ้านเห็นหน้าไอ้เด็กเนิร์ดเลยเดินไปทักทายอีกรอบนางหันมามองหน้าเราเเล้วก็เดินไป(คิดในใจเห้ยไม่สนใจจิงๆหรอว่ะ)วันรุ่งขึ้นเราเลยเอาใหม่ทักนางใหม่ ไม่สนใจเราอีกตามเคยเราเห็นนางวาดรูปใส่กระดาษเล่นเราเลยคิดไอเดียดีๆออก วาดรูปเป็นเด็กผู้หญิงทำหน้าสงสัยถามนางwhat is your name?เเละเราก็ยื่นให้นางนางก็อ่านกระดาษเเล้วนางก็ตอบกลับโดยเขียนน่ะเจ้าค่ะi'm jame คือเราก็คุยๆผ่านไอกระดาษนั้นเเหละพอวันถัดมานางก็เริ่มคุยกะเราเราเริ่มสนิทกันค่ะคือตอนเเรกเราก็ไม่ค่อยได้สังเกตุที่อยู่อาศัยบ้านใกล้เรือนเคียงเราหรอกล่ะวันนั้นเจมส์ชวนเรากลับบ้านด้วยกันเห็นไปทางเดียวกันพอเสร็จเราก็ลงหน้าหมู่บ้านนางก็ลงมาด้วยกันเราก็เริ่มสงสัยก็เดินๆมาด้วยกันเเละก็ต้องตะลึงคือบ้านนางกะบ้านโฮสเราอยู่ข้างๆกันเลยเเกเเต่เราไม่เคยสังเกตุเลยจิง ห้องนอนเรามันจะมีระเบียงเปิดมาก็เจอห้องนอนนางด้วยอยู่ตรงข้ามกันพอรู้งี้ทุกเช้าเราเลยไป รร ด้วยกันทุกวันเลยเราเนี่ยชอบช้าเจมส์ต้องรอตลอดเเต่นางก็รอตลอดน่ะไม่เคยบ่น555555ตั้ลล้าก😍วันนั้นไปห้องสมุดเจมส์ก็เลยพาเราไป เราหยิบหนังสือมาเล่มนึงให้นางช่วยอธิบายให้ฟังนางเรียนเก่งมากน่ะถามไรตอบได้หมดเรามองหน้าเจมส์ตลอดมองค้างเลยพอนางอธิบายเสร็จนางถามว่าเข้าใจมั้ย เราพยักหน้า5555(อันที่จิงไม่ได้ฟังเลย)เราเลยกวนตีนเเกล้งถอดเเว่นตานางเเละก็เเกล้งวิ่งหนีรอบห้องนางก็บ่นๆเเละก็เหมือนจะวิ่งไล่ตามเเต่นางมองไม่เห็นต้องคลำๆไปชนนู้นบ้างนี้บ้างเราเลยไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้านาง นางบอกว่าคืนเเว่นตาได้เเล้ว เราเลยบอกว่าเช็คสายตาก่อน เอิ่มสายตาสั้นรึสายตายาว นางบอกนางสายตาสั้น เราเลยเอาหน้าเขยิบเข้าไปใกล้นางขึ้นเเล้วถามมองเห็นหน้าฉันไหม นางบอกเบลอๆ เราเลยเขยิบเข้าไปอีกจนปลายจมูกชนกันนางหน้าเเดงกล่ำเลยเจ้าค่ะเด็กเนิร์ด เราหัวเราะล่ะก็คืนเเว่นให้นางพอนางใส่เเว่นล่ะก็รีบเดินออกไปเลย5555เรายังยิ้มหัวเราะอยู่เลยพอเราเดินออกมาเห็นนางยืนรออยู่ที่ประจำนางบอกจะกลับบ้านไหมรึจะนอนห้องสมุด เราบอกไปๆกลับบ้าน
ปล.จขกท.จะมาต่อน่ะค่ะ1คห.100กำลังใจในการเล่า💕