บทเรียนของความหลายใจ + อยากสมหวังกับคนนั้นแต่ไม่เคยกล้าพูดความในใจ

กระทู้คำถาม
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนั้นอยู่ในช่วงปิดเทอมตอนเรายังอยู่.ม.2เทอม2คะซึ่งเราอายุ15แล้วล้ะ กำลังจะขึ้นม.3 ตอนนั้นเราพึ่งเลิกกับแฟนค้ะแฟนเรากำลังจะขึ้นมหาลัย เราเคยเลิกกันครั้งนึงค้ะ หลังจากที่แฟนเก่าและคนที่เราแอบชอบตั้งแต่ม.1เข้ามาคุยพร้อมกันเลยค้ะ ตอนนั้นรู้สึกตัวเองเลวมากค้ะที่ทิ้งเค้าไป (ทิ้งคนที่ใช่ไปหาคนที่ชอบ) แฟนเก่าเราโทรมาทุกวัน แกล้งไม่รับบ้างค้ะ รู้สึกผิดมากๆ เราไม่กล้าคุยด้วยเท่าไหร่เพราะเค้าเปนเพื่อนค่อนข้างสนิทกับแฟนคนที่เราพึ่งทิ้งไป  เลวใช่มั้ย :'( แต่ตอนนั้นจำไม่ได้ว่ารร.ปิดครึ่งวันเพราะอะไร เพื่อนเลยชวนเราไปนั่งร้านน้ำชาค้ะ ร้านทั่วไปแหละ เราเลยบอกแฟนเก่าที่เราคุยอยู่ว่าไปกับเพื่อนน้ะ เค้าบอกจะไปด้วย เราไม่ขัดใจอะไร ไปก้อไป แต่มันบังเอิญตรงนี้ค้ะ พอเข้ามานั่งในร้านสักพัก เราเหนเพื่อนของแฟนที่เราทิ้วไปเดินมา3คนค้ะ แอบคิดแล้วค้ะม่าเค้าจะมาด้วยรึป่าว ทำตัวไม่ถูก เพื่อนเค้าหันมาบอกว่า รถไฟชนกันแน่เลย!! เท่านั้นแหละ เค้าก้อเดินเข้ามาในร้าน!!
เราหันหน้ากลับเลย หันมาอีกทีเค้าเดินออกไปแล้วค้ะ แอบเหนเค้าปาดน้ำตาด้วย  (ขอโทษน้ะ ) แต่เพื่อนเค้ายังนั่งอยู่ค้ะ  เราเลยชวนเพื่อนกลับบ้าน แต่ไม่ได้ชวนแฟนเก่าเรากลับน้ะค้ะ ไม่อยากให้เพื่อนเค้าพูดอะไรมากไป กะจะให้กลับกับเพื่อน แต่เค้าเดินตามมา ก้อเลยไปส่งเพื่อน แล้วกลับรร.เลย แต่มันไม่ถึงรร.ค้ะ แฟนเก่าเราแวบเข้าไปในสวน มีโต๊ะเก้าอี้เค้าจอดรถแล้วจูงมือเราไปนั่ง เราสะบัดมือเลยค้ะ ถึงจะคบซ้อนหรืออะไรยังใง ไม่เคยมีใครมาถึงตัวแม้แต่จับมือค้ะ เค้าก้อมองหน้าเรางงๆน้ะ พอมานั่งตอนนั้นยอมรับว่าเคลิ้มอยู่ เราเขยิบไปนั่งใกล้เค้าเองค้ะ ลืมตัวไปเลย นั่งเฉยๆไม่รุจ่ะนั่งทำไม สักพักเราชวนกลับ เค้าไม่ยอมกลับค้ะ เรากลัวใครมาเหน เลยจะกลับอย่างเดียวเลย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่