เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกนะคะ
เล่าเลยนะ ตั้งแต่จบมอปลายมา เข้ามหาวิมยาลัยแห่งนึง มีเพื่อนอยู่ 3 คน [ รวมเราเป็น4นะ ] ตอนปีหนึ่ง เราจะชอบอยู่กับเพื่อนนะ อยากสนิทกับเพื่อนไง สนิทแบบกอดคอกันเรียนจบเลย บ้านเราไม่ได้รวยนะ พอมีพอกิน เวลาไปกินอะไรเราก็ชอบออกมากกว่านิดหน่อย [ ไม่รู้ว่าเราทำลงไปได้ไง ] เวลาเรียน มีชีทบทเรียนเราจะปริ้นออกมาก่อนวันเรียนเสมอ จะทำแบบนี้ปนะจำแต่พอมาถึงมหาลัย เพื่อนจะถามคำถามเดิมๆ ว่า ปริ้นยัง? ยืมไปถ่ายเอกสารหน่อย ... แรกๆเราไม่อะไรนะ เพื่อนกันๆ แต่นานๆเข้าจนปี2 เห้ย !!!! ทำเหมือนเดิมอ่ะ คือ ... เราปริ้นเอง ต้องรีบปริ้นก่อนเรียน แต่ทำไม เพื่อน กับสบายจัง ไม่ต้องรีบอะไรเลย มาเรียนก็มาเวลาเข้าเรียนพอดี เอกสารก็ยืมถ่ายเอา ทำไมง่ายจัง [ หรือที่เราคิดแบบนี้เรา งก ใช่ไหม ? ] จนปี 3 เหตุการณ์เดิมๆก็มาอีก ครั้งนี้เราย้อนถาม ทำไมไม่ปริ้นเองอ่ะ เพื่อนตอบว่า ไม่อ่ะ ... ขี้เกียจ คือเราแบบ...จุกมากอ่ะ ตัวชาเลย พูดอะไรไม่ออกเลย ตอนนี้นะ เราเหมือนเป็นอากาศ คุยกันก็เหมือนเราคุยคนเดียว เดิน เราก็เดินคนเดียว ไม่หันมามองเราด้วยซ้ำ เราพยายามไม่คิดมากนะ พยายามแล้ว แต่ทุกวันนี้ เราเป็นอากาศสำหรับคนกลุ่มนี้จริงๆ บางครั้ง ทำงานกลุ่ม ให้เราทำ ยังไม่มีมาถามเลยว่าเป็นยังไงบ้าง เหนื่อยไหม ไม่มีมครมาถามเลยสักคน แต่มีเพื่อนในกลุ่มคนนึงค่ะ เรียนเก่ง เกรดAแทบทุกวิชา ฉลาดค่ะ แต่ชอบนอนดึก ตื่นสาย บางที มีเรียน 12:30 น. แต่ตื่น 12:00 น. มาถึงห้องเรียนก็ หอบ เหนื่อยค่ะ เพื่อนอีกสองคนจะคอยเป็นห่วงนะ มีคุยงานกัน เรามาแล้ว เพื่อนอีก2 คนก็มาแล้ว เลยไปหาอะไรกิน เพราะเพื่อนที่เรียนเก่งยังไม่ตื่น อีก2คนนั้นคุยกันหาไรไปให้กินไหมอ่ะ เดี๋ยวตื่นมาหิว ไม่มีอะไรกิน เราได้ยินนี่แบบ ขำตัวเองในใจค่ะ เราไม่เคยเห็นคนกลุ่มนี้ทำแบบนี้ให้เราเลย [ เราขี้อิจฉาหรือเปล่าไม่รู้ แต่เราสังเกตและรู้สึกได้จริงๆ ] วันนี้ สดๆร้อนๆเลยค่ะ คะแนนสอบกลางภาคของวิชานึงออกมาค่ะ มันต่ำ กับเพื่อนอีกคนนึงในกลุ่มก็ต่ำค่ะ เลยคุยกันว่า ดรอปก่อนดีไหม แล้วเราก็บอกไปอีกว่าจะเอาไงบอกนะ เผื่อดรอปพร้อมกัน [เราก็ยังห่วงเขาอีกนะ 5555] พอเพื่อนหันหน้ากลับไป เพื่อนคนที่เรียนเก่งพูดกระซิบ เบาๆ บอกไปต้องดรอปหรอก คือห้องเงียบ เราก็ยังอุตส่าได้ยินนะ พอได้ยินเราแบบ... มีเพื่อนคนนั้นคนเดียวเหรอ เราไม่ใช่เพื่อนเหรอ ห่วงคนเดียวเหรอ เรามองเพื่อนคนนั้นจากข้างหลังด้วยสายตาว่างเปล่าจริงๆนะ มะนรู้สึกแบบอะไรกันน่ะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ตลอด 3 ปีเป็นเพื่อนกันมา ทำไมยิ่งเปลี่ยน หรือตลอดเวลา ตั้งแต่ปี1เรารักเพื่อนเกินไป อยากมีเพื่อนมากเกินไป [ เราอาจจะดูละครมากไป ที่เพื่อน เรียนจบพร้อมกัน ทำงานด้วยกัน ดูแฮปปี้มากค่ะ ] เราไม่มีเพื่อนสนิทเลยนะที่มหาลัยนี้ เราอยากมีเพื่อนสนิทที่เราคุยได้ทุกเรื่อง สักคนก็ยังดี แต่ไม่มีเลย เราเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็ด่าเรานะ " ทำไมไปให้เขาใช้สมอง โง่ทำไม เพื่อนกลุ่มอื่นไม่มีเหรอ เปลี่ยนกลุ่มสิ่ !!! " เราอึดอัดนะ ยิ่งอยู่ยิ่งเป็นอากาศ ยิ่งโดนถีบออกมาเรื่อยๆ แต่มันเปลี่ยนกลุ่มไม่ง่ายเลยนะ เรียนจะจบอยู่แล้ว มีปัญหาแบบนี้ เห้ออออ ...
ป.ล. เราเล่าอาจจะ งงๆ นะ ไม่เคยระบายลงพันทิบเลย อาจจะไม่รู้เรื่องนะ แต่เราอยากระบาย มันอึดอัดมากจริงๆ T T
รู้สึกว่าเป็นอากาศในกลุ่มเพื่อน เป็นคนไม่มีตัวตนในกลุ่มเพื่อน
เล่าเลยนะ ตั้งแต่จบมอปลายมา เข้ามหาวิมยาลัยแห่งนึง มีเพื่อนอยู่ 3 คน [ รวมเราเป็น4นะ ] ตอนปีหนึ่ง เราจะชอบอยู่กับเพื่อนนะ อยากสนิทกับเพื่อนไง สนิทแบบกอดคอกันเรียนจบเลย บ้านเราไม่ได้รวยนะ พอมีพอกิน เวลาไปกินอะไรเราก็ชอบออกมากกว่านิดหน่อย [ ไม่รู้ว่าเราทำลงไปได้ไง ] เวลาเรียน มีชีทบทเรียนเราจะปริ้นออกมาก่อนวันเรียนเสมอ จะทำแบบนี้ปนะจำแต่พอมาถึงมหาลัย เพื่อนจะถามคำถามเดิมๆ ว่า ปริ้นยัง? ยืมไปถ่ายเอกสารหน่อย ... แรกๆเราไม่อะไรนะ เพื่อนกันๆ แต่นานๆเข้าจนปี2 เห้ย !!!! ทำเหมือนเดิมอ่ะ คือ ... เราปริ้นเอง ต้องรีบปริ้นก่อนเรียน แต่ทำไม เพื่อน กับสบายจัง ไม่ต้องรีบอะไรเลย มาเรียนก็มาเวลาเข้าเรียนพอดี เอกสารก็ยืมถ่ายเอา ทำไมง่ายจัง [ หรือที่เราคิดแบบนี้เรา งก ใช่ไหม ? ] จนปี 3 เหตุการณ์เดิมๆก็มาอีก ครั้งนี้เราย้อนถาม ทำไมไม่ปริ้นเองอ่ะ เพื่อนตอบว่า ไม่อ่ะ ... ขี้เกียจ คือเราแบบ...จุกมากอ่ะ ตัวชาเลย พูดอะไรไม่ออกเลย ตอนนี้นะ เราเหมือนเป็นอากาศ คุยกันก็เหมือนเราคุยคนเดียว เดิน เราก็เดินคนเดียว ไม่หันมามองเราด้วยซ้ำ เราพยายามไม่คิดมากนะ พยายามแล้ว แต่ทุกวันนี้ เราเป็นอากาศสำหรับคนกลุ่มนี้จริงๆ บางครั้ง ทำงานกลุ่ม ให้เราทำ ยังไม่มีมาถามเลยว่าเป็นยังไงบ้าง เหนื่อยไหม ไม่มีมครมาถามเลยสักคน แต่มีเพื่อนในกลุ่มคนนึงค่ะ เรียนเก่ง เกรดAแทบทุกวิชา ฉลาดค่ะ แต่ชอบนอนดึก ตื่นสาย บางที มีเรียน 12:30 น. แต่ตื่น 12:00 น. มาถึงห้องเรียนก็ หอบ เหนื่อยค่ะ เพื่อนอีกสองคนจะคอยเป็นห่วงนะ มีคุยงานกัน เรามาแล้ว เพื่อนอีก2 คนก็มาแล้ว เลยไปหาอะไรกิน เพราะเพื่อนที่เรียนเก่งยังไม่ตื่น อีก2คนนั้นคุยกันหาไรไปให้กินไหมอ่ะ เดี๋ยวตื่นมาหิว ไม่มีอะไรกิน เราได้ยินนี่แบบ ขำตัวเองในใจค่ะ เราไม่เคยเห็นคนกลุ่มนี้ทำแบบนี้ให้เราเลย [ เราขี้อิจฉาหรือเปล่าไม่รู้ แต่เราสังเกตและรู้สึกได้จริงๆ ] วันนี้ สดๆร้อนๆเลยค่ะ คะแนนสอบกลางภาคของวิชานึงออกมาค่ะ มันต่ำ กับเพื่อนอีกคนนึงในกลุ่มก็ต่ำค่ะ เลยคุยกันว่า ดรอปก่อนดีไหม แล้วเราก็บอกไปอีกว่าจะเอาไงบอกนะ เผื่อดรอปพร้อมกัน [เราก็ยังห่วงเขาอีกนะ 5555] พอเพื่อนหันหน้ากลับไป เพื่อนคนที่เรียนเก่งพูดกระซิบ เบาๆ บอกไปต้องดรอปหรอก คือห้องเงียบ เราก็ยังอุตส่าได้ยินนะ พอได้ยินเราแบบ... มีเพื่อนคนนั้นคนเดียวเหรอ เราไม่ใช่เพื่อนเหรอ ห่วงคนเดียวเหรอ เรามองเพื่อนคนนั้นจากข้างหลังด้วยสายตาว่างเปล่าจริงๆนะ มะนรู้สึกแบบอะไรกันน่ะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ตลอด 3 ปีเป็นเพื่อนกันมา ทำไมยิ่งเปลี่ยน หรือตลอดเวลา ตั้งแต่ปี1เรารักเพื่อนเกินไป อยากมีเพื่อนมากเกินไป [ เราอาจจะดูละครมากไป ที่เพื่อน เรียนจบพร้อมกัน ทำงานด้วยกัน ดูแฮปปี้มากค่ะ ] เราไม่มีเพื่อนสนิทเลยนะที่มหาลัยนี้ เราอยากมีเพื่อนสนิทที่เราคุยได้ทุกเรื่อง สักคนก็ยังดี แต่ไม่มีเลย เราเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็ด่าเรานะ " ทำไมไปให้เขาใช้สมอง โง่ทำไม เพื่อนกลุ่มอื่นไม่มีเหรอ เปลี่ยนกลุ่มสิ่ !!! " เราอึดอัดนะ ยิ่งอยู่ยิ่งเป็นอากาศ ยิ่งโดนถีบออกมาเรื่อยๆ แต่มันเปลี่ยนกลุ่มไม่ง่ายเลยนะ เรียนจะจบอยู่แล้ว มีปัญหาแบบนี้ เห้ออออ ...
ป.ล. เราเล่าอาจจะ งงๆ นะ ไม่เคยระบายลงพันทิบเลย อาจจะไม่รู้เรื่องนะ แต่เราอยากระบาย มันอึดอัดมากจริงๆ T T