เราไม่แน่ใจความรู้สึกตัวเอง อยู่โรงเรียน เวลาเจอหน้าก็รู้สึกสั่นๆ แค่เพื่อนบอกกับเราว่า พี่เขากำลังเดินมาทางนี้ ใจเราเหมือนกับหล่นไปอยู่ตาตุ่มเลย ไม่กล้ามองหน้า ไม่กล้าสบตา ทั้งๆที่เราอยากจะมอง อยากจะทักด้วยซ้ำ แต่เราก็ไม่เข้าใจตัวเอง เวลาเดินผ่านไรงี้ เราก็ทำท่าเหมือนคุยกับเพื่อน ทั้งๆไม่มีเรื่องจะคุยเลยนะ จนพี่เขาเดินผ่านไป เราก็ได้มองตามหลัง แต่พอวันไหนไม่เจอ เราก็ไม่มีกระจิตกระใจเลย มองหาแต่พี่เขา พอเราได้อยู่ใกล้ๆพี่เขา เรามีความสุข เราเหมือนตัวเราอุ่นๆแปลกๆ แล้วมันทำให้เราไม่เป็นตัวของตัวเองเลย จากที่เป็นคนคุยเก่งๆ พออยู่กับเขาเราก็เงียบ แล้วก็กลัว คิดอยู่ตลอดว่า จะพูดเรื่องนี้ดีมั้ย? กลัวพี่เขารำคาญ ประมาณนั้น  แบบนี้...เขาเรียกว่ารักรึป่าว?