ผมเห็นตัวผมครับ ผมเลยปล่อยมันไป ....
ผมขอแชร์เรื่องของผมครับ
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อตอนเช้าวันอาทิตย์ ผมตื่นมาเพราะเสียงนกร้องที่ดังมาก อยู่หลังบ้าน
ลุงข้างบ้านกับลูกแก เจอนก (ไม่รู้ว่านกอะไร ไม่เคยเห็นมาก่อน) แกบอกมันบินไม่ไหว
แกเลยเอานกมายัดใส่กรงกระต่ายเก่า ซึ่งตอนนี้เป็นกรงเปล่าเพราะกระต่ายตายไปนานแล้ว


ผมก็อึ้งสิครับ อยู่ๆก็เอาภาระมาให้แน่ะ
สุดท้าย แม่มาเห็น แม่เห็นว่ามันสวย เลยจะเลี้ยงไว้เอง
แต่ !! สิ่งที่ผมเห็นตอนมองมัน ในสายตามัน ผมเห็นตัวผมเอง
ผมเห็นความเศร้าในสายตามัน ความรู้สึกอึดอัดที่ต้องถูกขัง


ผมไม่อาจห้ามใจผมได้ ถ้าผมปล่อยมันไป คงต้องทะเลาะกับแม่แน่นอน
เพราะแม่ลงทุนซื้ออาหารนก แถมซ่อมกรงใหม่
แต่ภาพที่ผมเห็น ผมไม่สามารถจะดูอยู่เฉยๆทั้งที่ผมสามารถช่วยมันได้


ผมจึงปล่อยมันไป เพราะผมเข้าใจดีว่า มันรู้สึกยังไง
ขังนกไว้ในกรง ก็เหมือนบังคับคนไม่ให้เดิน
ผมคิดว่า สิ่งที่ผมทำนั้นถูกแล้ว ผมเชื่อในอิสระภาพครับ
ฝากถึงคนที่เจอนกแล้วเอามาเลี้ยงนะครับ มันไม่อยากถูกขังหรอกครับ
ผมเชื่อว่า มันขอไปผจญภัยต่างๆนาๆ ดีกว่าต้องมาถูกขังไว้อย่างนั้น