กระทู้นี้ ผมอยากแลกเปลี่ยนความคิดเห็น อยากได้มุมมองหลาย ๆ มุมมอง ผมไม่ซีเรียสนะครับ ถ้าใครจะด่า ใครจะว่า หรือจะมีสักคนที่เข้าใจ
งั้นผมเข้าเรื่องเลยนะครับ ....
ขอแทนผู้หญิงว่า เธอ. ผู้ชายว่า เค้า นะครับ
ผมเป็นเด็กผู้ชายคนนึงลืมตาดูโลกมาก็ 19 จะ 20 ปีล้ะ ก็เป็นคนธรรมดา ๆ คนนึง แล้วก็มีแฟน ผมกับเธอก็รักกันมานาน นานจนอะไร ๆ มันเริ่มอิ่มตัวล้ะ ไม่มีอะไรตื่นเต้นเหมือนตอนแรก เราก็เริ่มห่างกันไปเรื่อย ๆ ชีวิตผมตอนนั้นก็เริ่มโอเคแล้วล่ะ ชักเริ่มที่จะรักสันโดษเลยด้วยซ้ำ ผมชินที่จะอยู่กับ Application ต่าง ๆ นา ๆ มากกว่าอยู่กับเธอ จนมาวันนึงผมเข้าไปในกลุ่ม Bee Talk กลุ่มนึง เป็นกลุ่มประมาณว่า หาเพื่อน ไรนี่แหล่ะ ผมเข้าไปในกลุ่มได้ไม่นาน ผมก็ได้เจอเพื่อนผู้ชายคนนึง แล้วอายุน้อยกว่าผม 18 ยังเรียน ม.ปลาย อยู่เลย โดยทั่วไป เค้าก็เป็นผู้ชายธรรมดา ๆเค้าชอบรถมาก รักความเร็ว ใจร้อน ขี้โมโห พร้อมมีเรื่องได้ตลอดเวลา ดูท่าทางเป็นคนที่ไม่ยอมใครเลย เรา 2 คนก็เริ่มทำความรู้จักกัน ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรนะ ก็คุยปกติเหมือนเพื่อนทั่วไป กู ไรพวกเนี้ย แล้วพอผมคิดได้อีกที เอ้าา !! รักเฉยเลย ( เค้าจีบผมนะ 555555 ) แล้วเค้าก็ รักผมเหมือนกัน
ต่อมา เราก็คบกันได้ 2 เดือนกว่า โดยที่ผมก็มีแฟนเป็นผู้หญิงเหมือนกัน.. 2 เดือนที่ผ่านมา ผมมีความสุขมากครับ ผมกับเค้าเข้ากันได้ดี เค้าดูแลผม ผมก็ดูแลเค้า ไปกินข้าว กินหมูทะ กินขนม ขี่รถเล่น เที่ยวโน่น เที่ยวนี่ โดยที่ผมสามารถแบ่งเวลาให้เธอ แล้วก็เค้า ได้อย่างดี แต่มีบางอย่างที่ทำให้เค้าต้องเสียใจ ก็คือ ผมยังมีเธออยู่ แต่เค้าก็ไม่ได้ต้องการให้ผมเลิกหรืออะไรหรอกนะ ผมก็เข้าใจเหตุผลเค้า เค้ารักผม เค้าก็ต้องการให้ผมเป็นของเค้าคนเดียว แต่ผมก็มีเหตุผลบางอย่าง ที่ทำให้ผมทิ้งแฟนที่เป็นผู้หญิงไม่ได้เหมือนกัน ตลอด 2 เดือนที่ผ่านมา เค้าเสียสละเพื่อผมมาก เค้าเข้าใจผมทุกอย่าง ทั้ง ๆที่เค้าต้องเสียใจ เสียน้ำตา เวลาที่ผมและเธอทำอะไร ๆ ด้วยกัน ผมเคยถามเหตุผลเค้า ว่าทำไมยังทนอยู่ เค้าบอกว่า ก็เค้ารักผม... ผมกับเค้าจะไปทำบุญด้วยกันบ่อย ๆ แล้วก็ภาวนาเหมือนกัน คือ เกิดชาติหน้าฉันใด ขอให้เราทั้งคู่เกิดมารักกัน อยู่ด้วยกัน โดยสมบูรณ์ตามธรรมชาติ
ความรักของผม คือ ผมต้องการให้คนที่ผมรักมีความสุข ถึงมันจะแลกมาด้วยน้ำตาของผมก็ตาม จนมาวันนี้ วันที่ผมรู้สึกว่าผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ผมจะปล่อยให้คนที่รักผมเสียใจต่อไปไม่ได้ ผมรู้สึกสงสารเค้ามาก แล้วผมก็รู้สึกผิดกับเธอเหมือนกัน ผมเลยเลือกที่จะตกลง กับเค้า ว่ายังไงผมก็ต้องเลือก ผญ อยู่ดี เพราะผมต้องการมีลูก มีครอบครัว เค้าก็เข้าใจผมนะ เราเลยตกลงเลิกกัน
วันแรกที่เลิกกัน ทรมานมากครับ เราร้องไห้ด้วยกัน ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย ผมทั้งกินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ ไม่มีกะจิตกะใจ ทำอะไรเลย เค้าก็เสียใจ ร้องไห้ เหมือนกัน สุดท้ายเราก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม เพราะเราทั้งคู่ทนความรู้สึกแบบนี้ไม่ไหวจริง ๆ เลิกทั้ง ๆ ที่ยังรักกันมันเจ็บมากครับ ใจผมตอนนี้ไม่อยากให้ปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้ อยากเคลียร์ก่อนที่มันจะถลำลึกเข้าไปอีก
อีกใจผมก็สงสารเธอนะ แฟนที่ผมคบกันมานาน ถ้าเค้ารู้ว่าผมเป็นแบบนี้ เค้าคงรับไม่ได้แล้วเสียใจมาก ๆ เลยครับ ...
ขอบคุณครับที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ ผมอาจจะเรียบเรียงได้ไม่ดีนะครับ ผมขอโทษ
ชีวิตเสือไบ
งั้นผมเข้าเรื่องเลยนะครับ ....
ขอแทนผู้หญิงว่า เธอ. ผู้ชายว่า เค้า นะครับ
ผมเป็นเด็กผู้ชายคนนึงลืมตาดูโลกมาก็ 19 จะ 20 ปีล้ะ ก็เป็นคนธรรมดา ๆ คนนึง แล้วก็มีแฟน ผมกับเธอก็รักกันมานาน นานจนอะไร ๆ มันเริ่มอิ่มตัวล้ะ ไม่มีอะไรตื่นเต้นเหมือนตอนแรก เราก็เริ่มห่างกันไปเรื่อย ๆ ชีวิตผมตอนนั้นก็เริ่มโอเคแล้วล่ะ ชักเริ่มที่จะรักสันโดษเลยด้วยซ้ำ ผมชินที่จะอยู่กับ Application ต่าง ๆ นา ๆ มากกว่าอยู่กับเธอ จนมาวันนึงผมเข้าไปในกลุ่ม Bee Talk กลุ่มนึง เป็นกลุ่มประมาณว่า หาเพื่อน ไรนี่แหล่ะ ผมเข้าไปในกลุ่มได้ไม่นาน ผมก็ได้เจอเพื่อนผู้ชายคนนึง แล้วอายุน้อยกว่าผม 18 ยังเรียน ม.ปลาย อยู่เลย โดยทั่วไป เค้าก็เป็นผู้ชายธรรมดา ๆเค้าชอบรถมาก รักความเร็ว ใจร้อน ขี้โมโห พร้อมมีเรื่องได้ตลอดเวลา ดูท่าทางเป็นคนที่ไม่ยอมใครเลย เรา 2 คนก็เริ่มทำความรู้จักกัน ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรนะ ก็คุยปกติเหมือนเพื่อนทั่วไป กู ไรพวกเนี้ย แล้วพอผมคิดได้อีกที เอ้าา !! รักเฉยเลย ( เค้าจีบผมนะ 555555 ) แล้วเค้าก็ รักผมเหมือนกัน
ต่อมา เราก็คบกันได้ 2 เดือนกว่า โดยที่ผมก็มีแฟนเป็นผู้หญิงเหมือนกัน.. 2 เดือนที่ผ่านมา ผมมีความสุขมากครับ ผมกับเค้าเข้ากันได้ดี เค้าดูแลผม ผมก็ดูแลเค้า ไปกินข้าว กินหมูทะ กินขนม ขี่รถเล่น เที่ยวโน่น เที่ยวนี่ โดยที่ผมสามารถแบ่งเวลาให้เธอ แล้วก็เค้า ได้อย่างดี แต่มีบางอย่างที่ทำให้เค้าต้องเสียใจ ก็คือ ผมยังมีเธออยู่ แต่เค้าก็ไม่ได้ต้องการให้ผมเลิกหรืออะไรหรอกนะ ผมก็เข้าใจเหตุผลเค้า เค้ารักผม เค้าก็ต้องการให้ผมเป็นของเค้าคนเดียว แต่ผมก็มีเหตุผลบางอย่าง ที่ทำให้ผมทิ้งแฟนที่เป็นผู้หญิงไม่ได้เหมือนกัน ตลอด 2 เดือนที่ผ่านมา เค้าเสียสละเพื่อผมมาก เค้าเข้าใจผมทุกอย่าง ทั้ง ๆที่เค้าต้องเสียใจ เสียน้ำตา เวลาที่ผมและเธอทำอะไร ๆ ด้วยกัน ผมเคยถามเหตุผลเค้า ว่าทำไมยังทนอยู่ เค้าบอกว่า ก็เค้ารักผม... ผมกับเค้าจะไปทำบุญด้วยกันบ่อย ๆ แล้วก็ภาวนาเหมือนกัน คือ เกิดชาติหน้าฉันใด ขอให้เราทั้งคู่เกิดมารักกัน อยู่ด้วยกัน โดยสมบูรณ์ตามธรรมชาติ
ความรักของผม คือ ผมต้องการให้คนที่ผมรักมีความสุข ถึงมันจะแลกมาด้วยน้ำตาของผมก็ตาม จนมาวันนี้ วันที่ผมรู้สึกว่าผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ผมจะปล่อยให้คนที่รักผมเสียใจต่อไปไม่ได้ ผมรู้สึกสงสารเค้ามาก แล้วผมก็รู้สึกผิดกับเธอเหมือนกัน ผมเลยเลือกที่จะตกลง กับเค้า ว่ายังไงผมก็ต้องเลือก ผญ อยู่ดี เพราะผมต้องการมีลูก มีครอบครัว เค้าก็เข้าใจผมนะ เราเลยตกลงเลิกกัน
วันแรกที่เลิกกัน ทรมานมากครับ เราร้องไห้ด้วยกัน ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย ผมทั้งกินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ ไม่มีกะจิตกะใจ ทำอะไรเลย เค้าก็เสียใจ ร้องไห้ เหมือนกัน สุดท้ายเราก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม เพราะเราทั้งคู่ทนความรู้สึกแบบนี้ไม่ไหวจริง ๆ เลิกทั้ง ๆ ที่ยังรักกันมันเจ็บมากครับ ใจผมตอนนี้ไม่อยากให้ปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้ อยากเคลียร์ก่อนที่มันจะถลำลึกเข้าไปอีก
อีกใจผมก็สงสารเธอนะ แฟนที่ผมคบกันมานาน ถ้าเค้ารู้ว่าผมเป็นแบบนี้ เค้าคงรับไม่ได้แล้วเสียใจมาก ๆ เลยครับ ...
ขอบคุณครับที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ ผมอาจจะเรียบเรียงได้ไม่ดีนะครับ ผมขอโทษ