ขอเล่าเกี่ยวกับตัวผมก่อนนะครับ ผมเป็นคนกวนตีน พูดมาก ไรสาระ ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี ไม่ชอบเข้าสังคมเลยไม่ค่อยมีเพื่อน
แต่จะชอบเก็บตัวอยู่ในห้อง อ่านหนังสือ นั่งเล่นเกม ตอนนี้ผมอายุ20ปี ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีเซ็กซ์ แต่เคยมองผู้หญิงเคยแอบชอบผู้หญิง
แต่ไม่จีบไม่กล้าคุย แต่กับผูชายผมเข้าได้ดีทุกคน ไปไหนมาไหนผมกล้าทักทายทำความรู้จักแบบไม่ลังเล ในชีวิตเคยมีเกย์มาบอกชอบผมถึง3คน
แต่ผมปฏิเสธิทุกคน เพราะเหตุผลที่ว่าผมชอบผู้หญิงไม่ได้ชอบผู้ชาย
เข้าเรื่องนะครับ ผมทำงานในร้านอาหารที่หนึ่ง ทำมาได้ปีนึงแล้ว และมีพี่ผู้ชายคนนึงเข้ามาทำงานใหม่ ขอใช้นามสมมุติว่าพี่บอย
ในตำแหน่งเดียวกับผม แรกๆผมก็พูดคุยทำความรู้จักกัน จนผ่านไปหนึ่งเดือนก็เริ่มสนิทกัน เคยไปรับไปส่งที่บ้านกันหลายครั้ง
ไปกินข้าวด้วยกันบ่อย บางทีพี่บอยก็จะเลี้ยงข้าวผม เวลาผมป่วยไปทำงานไม่ได้ก็จะโทรมาถามผมประจำ เวลาผมมีปัญหาอะไรผมก็จะชอบ
ปรึกษาพบอย ไปไหนมาไหนด้วยกัน จนคนในร้านชอบแซวเราตลอดว่าเป็นก็กกันหรอ ผมก็จะพูดเล่นติดตลกไปว่า"จะบ้าหรอ เราได้กันแล้วนะ"
พี่บอยเคยถามผมว่าผมเป็นเกย์รึปล่าว ผู้หญิงก็ไม่เคยคบ เอาก็ไม่เคยเอา ผมก็ยืนยันตอบไปว่าผมไม่ได้เป็น ผมชอบผู้หญิง จนเวลาผ่านไปเราสนิทกันมากขึ้น จนตอนนี้ผมมีแฟนเป็นผู้หญิงคนนึงซึ่งเขามาจีบผมก่อน เวลามีปัญหาทะเลาะกันทีไร ผมก็จะชอบไปปรึกษาพี่บอยทุกครั้ง พี่บอยก็ให้คำปรึกษาผมได้ตลอด คือในชีวิตผม ไม่มีใครที่คุยกันทุกเรื่องเท่าพี่บอยแล้ว ขนาดคนในครอบครัวหรือเพื่อนสนิทกันยังไม่มีใครเข้าใจผมเท่าพี่บอยเลย บางทีผมก็รู้สึกหวั่นไหวในความเอาใจใส่ของพี่บอย ผมรู้สึกดีและเป็นตัวเองทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน ผมเคยพูดเล่นกับพี่บอยไปว่า"เฮ้ยพี่ ผมรักพี่หว่ะ 555" คืออยู่กับแฟนยังไม่รู้สึกดีเท่าอยู่กับพี่บอยเลย ผมเริ่มสบสนตัวเองและมานั่งทบทวนสิ่งที่คนอื่นมักถามผมว่า ผมเป็นเกย์รึปล่าว ทั้งๆที่ผมไม่เคยคิดที่จะชอบผู้ชายเลย แต่ตอนนี้ผมต้องมานั่งคิดใหม่ว่าบางทีการคบผู้ชายด้วยกันก็ไม่ได้เสียหายอะไรสักหน่อย สรุปแล้วผมเป็นเกย์หรือไม่ได้เป็นครับ ช่วยให้คำแนะผมทีครับ
ผมเป็นเกย์รึปล่าวครับ
แต่จะชอบเก็บตัวอยู่ในห้อง อ่านหนังสือ นั่งเล่นเกม ตอนนี้ผมอายุ20ปี ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีเซ็กซ์ แต่เคยมองผู้หญิงเคยแอบชอบผู้หญิง
แต่ไม่จีบไม่กล้าคุย แต่กับผูชายผมเข้าได้ดีทุกคน ไปไหนมาไหนผมกล้าทักทายทำความรู้จักแบบไม่ลังเล ในชีวิตเคยมีเกย์มาบอกชอบผมถึง3คน
แต่ผมปฏิเสธิทุกคน เพราะเหตุผลที่ว่าผมชอบผู้หญิงไม่ได้ชอบผู้ชาย
เข้าเรื่องนะครับ ผมทำงานในร้านอาหารที่หนึ่ง ทำมาได้ปีนึงแล้ว และมีพี่ผู้ชายคนนึงเข้ามาทำงานใหม่ ขอใช้นามสมมุติว่าพี่บอย
ในตำแหน่งเดียวกับผม แรกๆผมก็พูดคุยทำความรู้จักกัน จนผ่านไปหนึ่งเดือนก็เริ่มสนิทกัน เคยไปรับไปส่งที่บ้านกันหลายครั้ง
ไปกินข้าวด้วยกันบ่อย บางทีพี่บอยก็จะเลี้ยงข้าวผม เวลาผมป่วยไปทำงานไม่ได้ก็จะโทรมาถามผมประจำ เวลาผมมีปัญหาอะไรผมก็จะชอบ
ปรึกษาพบอย ไปไหนมาไหนด้วยกัน จนคนในร้านชอบแซวเราตลอดว่าเป็นก็กกันหรอ ผมก็จะพูดเล่นติดตลกไปว่า"จะบ้าหรอ เราได้กันแล้วนะ"
พี่บอยเคยถามผมว่าผมเป็นเกย์รึปล่าว ผู้หญิงก็ไม่เคยคบ เอาก็ไม่เคยเอา ผมก็ยืนยันตอบไปว่าผมไม่ได้เป็น ผมชอบผู้หญิง จนเวลาผ่านไปเราสนิทกันมากขึ้น จนตอนนี้ผมมีแฟนเป็นผู้หญิงคนนึงซึ่งเขามาจีบผมก่อน เวลามีปัญหาทะเลาะกันทีไร ผมก็จะชอบไปปรึกษาพี่บอยทุกครั้ง พี่บอยก็ให้คำปรึกษาผมได้ตลอด คือในชีวิตผม ไม่มีใครที่คุยกันทุกเรื่องเท่าพี่บอยแล้ว ขนาดคนในครอบครัวหรือเพื่อนสนิทกันยังไม่มีใครเข้าใจผมเท่าพี่บอยเลย บางทีผมก็รู้สึกหวั่นไหวในความเอาใจใส่ของพี่บอย ผมรู้สึกดีและเป็นตัวเองทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน ผมเคยพูดเล่นกับพี่บอยไปว่า"เฮ้ยพี่ ผมรักพี่หว่ะ 555" คืออยู่กับแฟนยังไม่รู้สึกดีเท่าอยู่กับพี่บอยเลย ผมเริ่มสบสนตัวเองและมานั่งทบทวนสิ่งที่คนอื่นมักถามผมว่า ผมเป็นเกย์รึปล่าว ทั้งๆที่ผมไม่เคยคิดที่จะชอบผู้ชายเลย แต่ตอนนี้ผมต้องมานั่งคิดใหม่ว่าบางทีการคบผู้ชายด้วยกันก็ไม่ได้เสียหายอะไรสักหน่อย สรุปแล้วผมเป็นเกย์หรือไม่ได้เป็นครับ ช่วยให้คำแนะผมทีครับ