ก็นั่นล่ะฮะ..ท่านผู้ชม..คือในชีวิตเราจำต้องข้องเกี่ยวกับชะนีแอ๊บแบ๊วคนนึงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้..ซึ่งในสายตาคนอื่นsheอ่อนหวาน สุภาพ เรียบร้อย ใสซื้อ เป็นผู้ถูกกระทำ(อารมณ์ประมาณนังพจมาน แห่งบ้านทรายทองอ่ะค่ะ)ไม่อยากจะเล่าละเอียดมากกลัวคนใกล้ตัวจะมาเห็นกระทู้ เอาเป็นคร่าวๆแล้วกัน..คือแง้..sheเป็นเพื่อนร่วมงานที่ใครๆก็ต่างชื่นชมว่า..จริยวัตรงดงามประหนึ่งนางในวรรณคดี(อันนี้ไม่ได้เว่อร์ไปนะเธออ..แค่ท่าไหว้sheก็กินขาดแล้วจ้าแทบจะเบญจางคประดิษฐ์ใส่..เห็นทีไรช้านล่ะเพลีย)แรกๆเราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากหรอก แต่พออยู่ๆด้วยกันไปsheเริ่มค่อยๆแสดงออกถึงความเห็นแก่ตัวหลายๆอย่างอ่ะนะเล่าไปวันนี้ก็ไม่จบ..แต่เจ้ากรรมดันมีแค่ชั้นเท่านั้นที่รู้เพราะบังเอิญเดินไปได้เห็นได้ยินเวลาsheบ่นนินทาคนนั้นคนนี้กับบัดดี้sheหลังจากไปสตอเบอรี่มาบ่อยๆ(ทำไมต้องเป็นช้าน)ทุกวันนี้sheไม่ทักไม่มองหน้าเราเลยจ้าแต่มันคงจบเท่านั้นถ้าไม่เพราะsheไปออดอ้อนคนนั้นคนนี้ใช้คำพูดบวกกิริยานางเอ๊ก..นางเอกกให้หลายคนคิดว่าพวกช้านรักแกsheไรเง๊ะ..เลยอยากถามเพื่อนๆว่าจะมีวิธีสั่งสอนsheยังไงบ้างให้sheบั๊บสะอึกซักหน่อย..เข้าใจนะคะว่าเฉยๆต่างคนต่างอยู่ก็จบ..แต่มันไม่จบอ่ะค่ะ..พอsheไปปั่นประสาท..คนอื่นก็จะมองเราประหนึ่งนางร้ายในละครที่พร้อมจะเอาเปลือกทุเรียนฟาดหน้าได้ทุกเมื่อแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาได้แต่เสแสร้งกันไปหนักหน่อยก็พาลเกลียดกันไปเลย..ที่เล่านี่ฟังดูเหมือนจะขำๆนะแต่ในความจริงมันอึดอัดนะคะ..ใครมีไอเดียดีๆมาแชร์กันนะคะ
ปล.ขออภัยสำหรับท่านที่โลกนี้เป็นสีชมพูนะคะไม่ต้องตอบก็ได้พื้นที่ว่างสำหรับคนDarkๆ..คะ
ปล2ไม่รู้จะแท็กห้องไหนดี ถ้าไม่เกี่ยวขออภัยนะคะ