สวัสดีค่ะ เริ่มเลยนะ แฟนเราติดตำรวจ บชน.  ที่กรุงเทพ ไอ่ตัวเราหน่ะอยู่เชียงใหม่ พอติดปุ้ปต้องลงไปเรียนตำรวจกรุงเทพ1ปี สอบนายร้อยอีก1 เรียนทำงาน รวมๆแล้ว3ปี  จะทนกันได้ยังไง ในเมื่อก่อนหน้านี้ อยู่ด้วยกัน24ชม ตื่นมาเจอ ก่อนนอนเจอหน้ากัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไม่เคยห่างเกน1ชม... เราจะอยู่ยังไง เรากังวลใจมาก  แต่ไม่เคยงอแงกับแฟนเรื่องนี้เลยพูดแต่แบบว่า เออไปเถอะ เดี๋ยวก้ได้กลับมา ไม่ต้องห่วง  แต่ในใจลึกๆเราพูดเรื่องระยะทางทีไรน้ำตาคลอทุกที  เราเวิ่นเว้อแบบ ทำไงดีๆๆๆจะยู่ยังไง แต่เราไม่อยากพูดกับเขาไม่อยากให้คิดมาก ไม่อยากให้ห่วงหน้าภวงหลัง ทำยังไงดีกับระยะทั้งนี้ ได้กลับมาเจอกันก้แค่ วันหยุดนักขัตฤกษ์ ปีใหม่ สงกานแค่นี้  เขาออกมาไม่ได้ด้วยวันธรรมดาเพราะเขาต้องฝึกอยู่รรประจำตำรวจ  จะทนความห่างไกล จะทนความคิดถึงได้ยังไงกัน ช่วยบอกทีค่ะ จะทำใจยังไงดี เราบอกแฟนแค่ว่าจะอดทนเพื่อเรา  จะเข็มแข็งเข้าไว้ ทั้งๆที่ในใจเราหวั่นไหว อ่อนแอไปหมด เหมือนหมดอาลัยตายยาก เรากอดเขาทุกวัน เจอหน้ากันทุกวัน คุยกันทุกวัน เล่นกันทุกวัน แต่จู่ๆมันก้จะไม่มีแล้ว เราจะอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีเขา  เราเป็นห่วงเขากลัวทนไม่ไหว กลัวความห่างไกล กลัวใจของเราไม่เหมือนเดิมค่ะ...