เรื่องที่เขียนให้อ่านในครั้งนี้เป็นเรื่องของเพื่อนเราที่รักเพศเดียวกัน ขออนุญาตเรียกเพื่อนคนนี้ว่า ออ เรากับออเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมต้นเข้าเรียน มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แต่เราเรียนคนละสาขาวิชา ออ ในที่นี้เป็นผู้ชายนะ แต่เราจะเป็นคนปกป้องออตลอด เรื่องของเรื่องเกิดเมื่อเราไม่ค่อยได้ติดต่อเพื่อน เพราะเราติดเรียนหนัก พวกเพื่อนโรงเรียนนัดเจอกันบ่อย แต่เราก็ไม่ได้เข้าร่วม พอเราว่างเท่านั้นแหละ ออโทรนัดเราไปกินข้าว ในครั้งนั้นออได้แนะนำให้เราได้รู้จักกับแฟนหนุ่มของเขา ซึ่งเป็นรุ่นพี่ เราขออนุญาตเรียกพี่คนนี้ว่า พี่กอนะ พี่กอเป็นคนน่ารักมาก เราที่เป็นผู้หญิงก็ปลื้มนะ เราก็ทำความรู้จักกับพี่กอ เพราะเรามีความที่คล้ายทอม (แต่ไม่ใช่นะ) ทำให้เราสนิทกับพี่กอเร็วพอ มีอะไรพี่กอก็ปรึกษากับเรา ทะเลาะกับออก็มาปรึกษาเรา ออก็เหมือนกัน ออกับพี่กอคบกันอย่างเปิดเผย ใครๆ ก็รู้ เพื่อนคนอื่นๆ ก็ยินดีด้วย ถือเป็นคู่รักที่ใครๆ ต่างอิจฉาก็ว่าได้ สำหรับเพศเดียวกัน พี่กอพาออไปให้ครอบครัวที่ลำปางรู้จัก ครอบครัวก็ยินดี ออกลายเป็นที่รักของคนในบ้านของพี่กอ ออก็พาพี่กอไปรู้จักกับคนที่บ้าน พ่อของออก็ยอมรับในการรักเพศเดียวกัน  ออกับพี่กอก็รักกันอย่างมีความสุขนะ ด้วยความที่เราก็ตรงๆ เราเลยถามเพื่อนว่าเคยมี sex กันไหม ออก็บอกว่า เคยนะ แต่ครั้งเดียว ด้วยความที่เราห่วงเพื่อนก็แนะนำนู้นนี้ (แม้ไม่เคยมีประสบการณ์ แต่ก็พอแนะนำได้) ออก็รู้ว่าเราเป็นคนตรงๆ เมื่อมีปัญหาเรื่อง sex หรือความสัมพันธ์ก็ปรึกษาเรา จนเราจะเป็นสาววายอยู่แล้ว ทั้งสองคนคบกันนานพอนะ เราเริ่มฝึกตอนปี 2 ไม่ว่างแล้วช่วงนั้น ออก็เลยไม่กล้าติดต่อมาหาเรา จนวันหนึ่งเราเปิด Facebook ดู คืนนั้นเราพยายามโทรหาออ เพราะพี่กอโพสต์ในเชิงตัดพ้อต่อว่า น้อยใจ เสียใจ แต่ก็ติดต่อไม่ได้ ไม่นานหลังจากนั้น พี่กอโทรกลับมาหาเรา ด้วยเสียงสั่นเหมือนร้องไห้ เราจึงนัดเจอกัน พอเจอเท่านั้นแหละ พี่กอถึงกับปล่อยโฮกับเรา แล้วเล่าทุกอย่าง เท่านั้นแหละ ทำให้เรารู้เลยว่า พี่กอกับออเลิกกันแล้ว โดยที่ออเพื่อนเราเป็นคนบอกเลิกเอง เราที่พึ่งรู้ก็ถึงกับเงิบสิ เราให้คำแนะนำ มันก็เป็นไปไม่ได้แล้ว  สุดท้ายก็บอกให้พี่กอทำใจล่ะ พี่กอใช้เวลาทำใจนานนะ เราพยายามคุยกับออ ออก็พูดคำเดียวกับพี่กอ ออยอมรับว่าเป็นคนมีคนใหม่ และไม่อยากทำให้พี่กอเสียใจถ้าทราบภายหลัง เราที่เป็นคนกลางที่รู้ปัญหาของทั้งสองก็ค่อยช่วย พี่กอใช้เวลาทำใจนานมาก ประมาณปีกว่าได้ ช่วงทำใจพี่กอก็ติดต่อมาหาเรานะ เรากับพี่กอก็สนิทกันเหมือนเดิม พี่กอเอ็นดูเราเป็นน้องสาวแหละ สิ่งที่เราพยายามมากที่สุดคือ การไม่พูดถึงออ. ออเองก็รู้ว่าเราติดต่อกับพี่กอ แต่ออก็ไม่ว่าอะไรนะ  ออกับเรายังสนิทกันเหมือนเดิม ผ่านไป 1 ปีกว่า พี่กอกลับไปทำงานที่บ้าน จังหวัดลำปาง แล้วเรากับพี่กอขาดการติดต่อประมาณ 3 เดือน พี่กอจร้า มีแฟนใหม่จร้า ซึ่งแฟนใหม่พี่กอแบบว่าน่ารักมาก ขาวสูง ปากแดง พี่กอ ไปไหนมาไหนถ่ายรูปอัพจ้า ไอ้เราหมั่นไส้เลยทักไปหา ไม่นานพี่กอโทรมาค่าาา เราคุยกันนานประมาณชั่วโมงได้ พี่กอเล่าเรื่องแฟนใหม่ให้ฟังว่า เขานู้นนี้ เราเลยบอกให้พามาดูตัวหน่อย หลังจากคุยกัน เมื่อไม่กี่เดือนก่อนพี่กอมาหาเราที่มหาวิทยาลัยพร้อมแฟนใหม่ จากการเราได้พบและพูดคุยกับแฟนใหม่พี่กอ ขอเรียกว่า มอล่ะกัน มออายุรุ่นเดียวกับเรา เป็นคนสุภาพมาก พูดครับตลอด กิริยามารยาทไม่ต้องพูดถึง ดีงามาก คือทุกอย่างก็ดูดี พี่กอต้องทำธุระที่มหาวิทยาลัยต่อ จึงส่งให้มอกลับลำปางก่อน ระหว่างที่พี่กอทำธุระ พี่กอก็ให้เราช่วยเป็นธุระให้อีกแรง เสร็จจากธุระพี่กอชวนเราไปกินข้าวเป็นการตอบแทน วันนั้นพี่กอได้เล่าความสัมพันธ์กับมอให้เล่าฟังด้วย เผอิญเราดันเผลอปากเรียกชื่อ 'ออ' ออกมา สิ่งที่ได้ยินตอยกลับมาเป็นคำพูดที่ว่า "ออคือใครหรอ ไม่รู้จัก" ทำให้เรารู้เลยว่าพี่กอยังตัดใจจากออยังไม่หมด และไม่อยากได้ยินชื่อนี้ เราก็เลยเปลี่ยนมาเล่าเรื่องมอแทน แต่พี่กอก็มีปัญหา คือ ครอบครัวของพี่กอไม่ยอมรับในตัวของมอ เหมือนกับที่ยอมรับออ  พี่กอเองก็คิดมาก ไม่รู้จะทำยังไงดี เราเองที่ค่อยเป็นที่ปรึกษา ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยปลอบ หรือแก้ไขเหตุการณ์นี้ยังไงเหมือนกัน จนปัญญาเลย

จนมาถึงตอนนี้ครอบครัวของพี่กอก็ยังไม่ยอมรับในมอเลย เราเองก็แอบสงสารเหมือนกันนะ
ส่วนออเพื่อนเราก็มีแฟน รักกันดีมาก เราก็แอบอิจฉานะ