สวัสดีนะคะเพื่อนๆทุกคน นี่เป็นกระทู้เเรกของเราเอง (ถ้าปิดพลาดเราขอกราบอภัย)
ก่อนอื่นขอเเนะนำตัวก่อนเลย เราชื่อ ปี้ ... ? ห้ะ ปี้
หลายคนคงสงสัย มันเป็นชื่อย่อจากชื่อเล่นเราอีกทีคะ 555555
เอาละ เข้าเรื่องกันดีกว่า
.
.
.
เรื่องมีอยู่ว่า มีผู้ชายคนนึง เรารุ้จักเขามานานเเต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสคุยกันเลย เรารู้จักกันตั้งเเต่อยู่ม.1 ค่ะซึ่งตอนนี้เราอยู่ม.5 เเล้ว
เขาห่างจากเรา 5 ปีคะ ซึ่งพอเวลาเจอที่โรงเรียนก็ไม่ได้ทักกันหรอก ไม่สนิทอะไรกันมากมาย เเต่พอดีว่าน้าของเขาเนี้ย เสือกรู้จักกับเเม่เราคะ
เเล้วเเม่เราก็เสือกรุ้จักน้าเขาด้วย ก็เลยจะเจอกันที่บ้านบ่อยๆค่ะ แล้วเราจะเจอกันก็ต่อเมื่อน้าเขาใช้ให้เขามาทำธุรกับเเม่เรา (เเม่เราทำธุรกิจร่วมกับน้าเขา )
เราก็จะเจอกันค่ะ เวลาเจอก็จะยิ้มๆให้กัน เเต่ไม่ได้คุยกันเลย ก็จะเป็นอย่างนี้อยู่ประจำตั้งเเต่ ม.1 ถึง ม.5 ก็คือปัจจุบันนี่เอง เราก็ไม่ได้ติดใจอะไรนะคะ
เพราะไม่ได้คิดจะสานสัมพันธ์อะไรก็เเค่คนรุ้จัก แต่มันมีเรื่องบังเอิญนะสิ รุ่นพี่ ผญ ที่เราสนิทเนี้ยเป็นเพื่อนกับเขา เพื่อนสนิทเลยเเหละ ป้าบเข้าให้เลยจ้า
เเต่ก็ยังไม่มีอะไรนะคะ ก็เเค่คนคุ้นหน้าไม่ได้คุยไม่ได้อะไรกันเลย ต่างคนต่างเฉยมากๆ จนเมื่อ 10 กว่าวันที่ผ่านมา เขาไปถามกับรุ่นพี่เราค่ะ
ว่าเราเป็นยังไง อะไรยังไง นู้นนี่ บลาๆๆ ~ เเล้วเขาก็อยากจะถ่ายรุปค่ะ เพราะตอนนี้เราเป้นช่างภาพ คือเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยค่ะ อยากมีตังค์ 555555
เขาก็เลยทักเรามาเมื่อวัน พฤหัสที่ 8 ตุลาคมที่ผ่านมา ว่าอยากให้เราถ่ายรูปให้ เราก็ไมได้อะไรเพราะมีคนวานเราถ่ายเยอะมาก คือชินละ 555555
ทำไมไม่จ้างกู วานกูเนี้ยนะ ... โอเคคะ เราก็เลยตอบไปว่า ถ่ายรูปอะไรเหรอ เเนวไหน ที่ไหน ก็คุยกันเรื่องความชอบส่วนตัวค่ะเกี่ยวกับการถ่ายรูป
เเล้วเขาก็ไมได้ตอบเราคะ เราก็คิดว่าสงสัยคงติดธุระมั้ง มาตอบเราอีกทีก็วันศุกร์คะ จากนั้นก็คุยกันเป็นเรื่องเป็นราวเลย ต่างคนต่างหยอดมุข ขำๆกันไป
ช่วงเวลานั้นก็สนุกดีนะ มีความสุขดี คุยทั้งวันเลยค่ะ จนหัวค่ำ เค้าก็จะชวนเราไปถ่ายรูปวันเสาร์ เเต่เราติดงานพอดี ก็เลยไม่ได้เจอเขา
เราก็เลยบอกเขาไปว่า ติดงาน ไว้อาทิตย์หน้าได้ไหม เขาก็ไมได้อะไรคะ ก็โอเคนัดกันเรียบร้อย เเล้วก้คุยเรื่องนุ้นนี่ต่อ .... เเล้วเรื่องสุดท้ายที่คุยกันก็คือ
เรื่องเเฟนค่ะ เค้าถามว่าเราชอบคนเเบบไหน เราก็ตอบไป แล้วเราก็ถามเขากลับ ต่างคนต่างถามนู้นนี่ ก็เลยตกลงวาจะลองคุยกัน เพราะเรารู้จักกันมานานเเล้วลองสานสัมพันธ์ต่อดูว่าจะเป้นยังไง ก็โอเค เเค่คุยๆ พอมาวันเสาร์ เราก็เตรียมอุปกรณ์จะไปถ่ายรูปลูกค้าค่ะ แต่ลูกค้าเนี้ย
หาย ไม่รับโทรศัพท์
เเล้วปล่อยให้เรารอเก้อ สรุปวันนั้นไม่ได้ไปทำงานตามที่บอกเขาค่ะ เราก็เลยทักเขาไปว่า ลูกค้ายกเลิกนะ ไมได้ไปทำงานเเล้ว เราก็เลยตกลงกัน
ว่าจะไปเที่ยวถนนคนเดินคะ โดยที่เราเป็นฝ่ายไปรับเขาเอง อ้อลืมบอกก บ้านเขากับบ้านเราอยู่ซอยเดียวกันคะ ก็เลยค่อนข้างที่จะสะดวก
เราอยู่กลางซอย เขาอยู่ท้ายซอย .. เราก็เลยไปรับเขา เเล้วเราก็ไปเที่ยวถนนคนเดินด้วยกัน พอลงจากรถ เราก็เดินด้วยกัน เค้ามาเกาะไหล่เราคะ
จับผมบ้าง ลูบหัวบ้าง จับมือบ้าง เราก็รู้สึกดีนะ เเต่มันก็แปลกๆนิด เพราะเราไม่เคยทำแบบนี้กับใคร อาจจะเป็นเพราะยังไม่ชิน เเล้วเราก็คุยกันปกติ
ตามประสาวัยรุ่น ถามนู้นนี่บ้าง หยอดมุขกันบ้าง เเล้วเขาก็ถามเราว่า มีอะไรใหม่ๆบ้างไหม ร้านค้าไหนน่าสนใจนุ้นนี่ บลาๆๆ เราก็ตอบๆไปค่ะ
เเล้วเขาก็ถามเราอีกว่า เราอยากกินไอติมร้านไหนหรอ (คือเราบอกเขาก่อนจะมาคะ ว่าอยากมากินไอติมที่นี่ มันอร่อยดี) เราก็พาเขาเดินไปค่ะ
พอถึงร้านไอติม เราก็สั่งกันคนละอัน โดยที่เขาเป้นคนเลี้ยงเราเองคะ เราก็รู้สึกฟินละ ประเป๋าไม่ต้องเบา 555555 จากนั้นก็เหมือนเดิมคะเดินคุยกัน
จนเริ่มเบื่อ เราก็บอกเขาว่าเราอยากกลับเเล้ว เขาก็โอเคคะตามใจเรา เราก็เลยกลับบ้านกัน ระหว่างขับรถก็ไม่มีอะไรคะ คุยกันปกติ จนมาถึงหน้าบ้านเขา
เราก็ร่ำลากัน บ้ายบายกันปกติค่ะ ตามประสาคนทั่วไป กลับบ้านไปก็คงจะนอนคุยกันนิดๆหน่อยๆเเล้วก็เข้านอนเหมือนคนอื่นๆ พอมาวันอาทิตย์
เขาก็ชวนเราไปข้างนอกค่ะ ตอนนั้นเริ่มค่ำเเล้ว เเต่ฝนมันตก เเล้วเรารู้ว่าเเม่เราไม่ให้ไปแน่นอน ก็เลยปฏิเสธเขาไปค่ะ เจอกันอีกทีก็วันจันทร์ตอนเย็นหลังเลิกเรียน วันนั้นที่ รร เราเปิดเทอมพอดี เจอเพื่อนก็เฮฮากันปกติ จนมาถึงช่วงเย็น เขามาหาเราตามที่นัดไว้ค่ะ เเล้วก้มีเพื่อนเราไปอีก 5 คน เราก็เเนะนำให้รู้จัก
เขาก็อัธยาศัยดีนะ คุยกับทุกคน เราก็สบายใจ เขาเป็นคนไม่ถือตัวค่ะ เล่นได้หมด เราก็ป้อนน้ำป้อนข้าวเขาปกติ ขากลับเขาก็ให้เราไปตัดผมเป็นเพื่อนเขาก่อน
เเล้วจากนั้นจะไปส่งที่บ้าน เราก็โอเคคะ ก็ไปถึงร้านเราก็นั่งรอ พ่อค้าก็ตัดเเล้วตัดอีก ตัดแบบชิวมาก เเล้วคือพ่อเเม่เราโทรตาม เราก็ลนๆเเล้ว
อีช่างตัดผมนั้นก็ลีลามากก กว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบ 40 นาที เราก็เลยบอกเขาคะ ว่าเราจะกลับเเล้ว เรารีบ เขาก็มาลูบหัวหยิกแก้มเรา เเล้วบอกว่า
โอเคค่ะที่รัก เดี๋ยวไปส่ง ตอนนั้นนี่ฟินมากกก แฮปปี้ฝุดๆ อยากได้มาเป้นเเฟน ง้อว 5555555 ก็ถึงบ้านโดยดี กลางคืนก็คุยกันเหมือนเดิมคะ
พอมาวันอังคารเราไม่ได้เจอกันค่ะ มาเจอกันอีกทีวันพุธ เราไปกับเพื่อน ส่วนเขามาเองต่างคนต่างมาเจอกันที่บิ๊กซี เเล้วก็เดินเล่น กอดคอ จับมือถือเเขนปกติ
สักพักพวกเพื่อนเราก็เริ่มหิว ก็ไปตกลงกันว่าจะไปนั่งกินเคเอฟซี ระหว่างที่กินก็ก็คุยกันปกติค่ะ เราเเอบถามเพื่อนว่ารู้สึกยังไง
เพื่อนก็บอกว่าดูเรามีความสุขเวลาอยู่กับเขา คงไม่ใช่เเค่เราฝ่ายเดียวเขาก็ดูมีความสุขเวลาอยุ่กับเรา เดินเกาะไหล่ ป้อนข้าว เราก็โอเคนะ
เพราะเราก็รู้สึก เราว่าเราไม่ได้คิดไปเอง กลับไปก็คุยกันปกติเลยค่ะ เหมือนทุกๆวัน พอมาวันพุธ เขาเริ่มเงียบๆค่ะ ตอบเราตอนเรานอนไปเเล้ว
เรามาเห้นอีทีก็ตอนตื่น เราก็ไม่ได้อะไร ก็ตอบกลับเขาปกติเพราะถ้าเขาตื่นเขาคงทักเรามาเอง พอเวลาจนใกล้จะเที่ยงเขาก็ยังไม่ทักคะ เเต่ขึ้นออน
ขุ่นพระ ทำไมไม่ตอบหรือทักกู เริ่มตะหงิดๆแล้ว เราก็รอค่ะ จนในที่สุดเขาก็ตอบมาตอนช่วง 2 ทุ่ม ก้คุยกันไม่กี่ประโยค หายอีกคะ ตอบอีกทีเกือบเที่ยงคืน
เเต่เรามาอ่านตอนเช้า เพราะเรานอนไปแล้ว เราก็ตอบเขากลับค่ะตอน 7 โมง เขามาตอบเราอีกทีตอบเกือบๆ 11 โมง ทั้งๆที่ออนเมื่อไม่กี่นาที
เราก็ไม่ได้อะไรคะ เเล้ววันนั้นเเทบจะไมไ่ด้คุยกันเลย คุยกันน้อยมาก เราก็เริ่มน้อยใจ ทักไปก็ตอบช้า บางครั้งก็ไม่อ่านไม่ตอบ เเต่ขึ้นว่าออนเฟส
จนเราจะนอนเลยส่งข้อความเสียงไปหาเขา ส่งไปว่า คิดถึงนะ ไม่เจอเลย พักผ่อนด้วย กูเป็นห่วง กูยังเหมือนเดิมนะ มีเเค่คนเดียว คิดถึงมากๆ
เขาก็ส่งกลับมาหาเราคะ บอกว่าคิดถึงเหมือนกัน ขอโทษที่ไม่ค่อยได้คุย ไม่ค่อยสบาย ทำงานนุ่นนี่ เหนื่อยๆ เราก็โอเคเข้าใจ เเต่เราก็เริ่มปรึกษา
เพื่อนๆเเล้วว่าจะทำไง มันพูดจริงไหม คือเริ่มไม่เชื่อใจเเล้วอะ เพื่อนก็บอกคิดไปเองไหมคิดมากไปหรือเปล่า พี่เขาอาจจะไม่ว่างจริงๆก็ได้
เราก็เลยลองเชื่อเพื่อนดู จนมาวันนี้คะ วันนี้สดๆร้อนๆ เราทักไปตอนเช้าเช่นเคย 7 โมงกว่าคะ แต่เขาไม่ออนเฟส เราก็เลยทักทิ้งไว้คงเห็นเอง
เขามาตอบเราอีกทีตอน 11 โมงคะ เราก็คุยค่ะ เเต่คุยได้ไม่กี่ประโยคเหมือนเดิม หายค่ะ เเต่ขึ้นออนคะ บางครั้งก้จะขึ้นว่าใช้งาน 6 นาทีที่เเล้ว
ใช้งาน 2 นาทีที่เเล้ว เเต่ทำไมไม่ตอบกู คือเริ่มคิดมากละ เพราะเป็นเเบบนี้มา 3 วันเเล้ว จนพักกลางวันเวลาประมาณเกือบๆเที่ยง
เรามาเปิดดูเเชท
ก็ขึ้นออน ทำไมไม่ตอบเรา เเต่เวลาเเชร์โพส
เเชร์ได้ หลายโพสมาก ไลค์คนนุ้นคนนี้ ไหนจะตอบคนที่เม้นโพส
อ้าว เเล้วกูละ คืออะไร ตอบกูหน่อยก็ได้ บอกกูหน่อยก็ได้ เราก็ฟุ้งซ่านเลย ปรึกษาเพื่อนทำไงดี เราควรจะเงียบบ้างไหม หายไปบ้างไหม หรือจะประชด
คือในสมองคิดเเต่เรื่องนี้ เพื่อนก็บอกงว่า '' ลองหายไปแบบที่เขาหายไปบ้างสิ ถ้าเขาไม่ทักมา ก็ควรจะหยุด พยายามฝ่ายเดียวมันเสียเวลา ''
ก็ถูกคะ เราก็เลยพยายามจะลองหายไป จนตอนนี้ เขาก็ยังไม่ตอบข้อความเราเหมือนเดิม ทั้งๆที่ เขาออนคะ เเล้วพึ่งจะเเชร์โพสไม่กี่นาทีที่เเล้วด้วย
ตอบคนอื่นตอบได้ ตอบเราตอบไม่ได้ เเล้วเขาเคยพูดกับเราเองนะคะ ว่า ไม่อยากให้เราหายไป ไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใคร กับกูน่าจะเข้ากันได้
อย่าทิ้งกูไปนะ อยู่กับกูนานๆนะ คือเขาพูดกับเราเองหมดทุกอย่าง เเต่เขากลับเป็นคนที่หายไปเอง เราก็หลงรักเหยื่อไปแล้วสิ ความรู้สึกดีๆมีให้เต็มที่
เเต่เขาไม่สนใจเราเลย ไม่สนใจความรู้สึกที่เรามีให้เลย เเทนที่เขาจะเป็นคนพยายามทุกๆอย่าง อย่างที่พูดไว้ เเทนที่จะพยายามตอบเราพยายามโทรหา
เเต่เขากลับไม่ทำ เเสดงว่าสิ่งที่เขาพูดมาก็เปล่าประโยชน์งั้นสิ คำพูดลอยๆที่ใครก็พูดได้ เพราะไม่ได้รุ้สึกเเบบจริงๆ อะเหรอ เรานี่
โคตรเสียความรู้สึกอะ
เราอุตส่าห์หยุดคุยกับคนอื่น เพราะเราคิดว่าเรากับเขาน่าจะไปกันรอด แต่มันก็ไม่เป็นอย่างที่คิด จนตอนนี้ เขาก็ยังเงียบค่ะ เราก็เลยพยายามทำใจไว้มากๆ พยายามตัดใจ เเละพยายามที่จะไม่เสียใจ เพราะเราคิดว่า อีกไม่กี่นาที ไม่กี่ชั่วโมง หรือจะเป็นวันๆเพียงไม่กี่วัน มันก็คงจะมีคำพูดที่มาทำลายความรู้สึกเราอีก
ตอนนี้เราก็เริ่มโอเคขึ้นเเล้ว เพราะมันไม่ใช่ช่วงเวลาที่นานมาก เราก็เลยกะว่าจะทำใจรอ เเล้วมันจะเป้นยังไงต่อไป เดี๋ยวจะรอดูนะคะ เเล้วจะมาต่อให้ฟัง
เอ้ออ ขอฝากคำถามทิ้งท้ายหน่อยว่า ถ้าเพื่อนไเจอปัญหาแบบนี้ เพื่อนๆจะทำยังไงคะ เพื่อไม่ให้เราเจ็บหรือเสียความรู้สึกมากกว่านี้ ขอบคุณทุกคนคะ
ช่วงเเรกดี ช่วงหลังหาย ออนเฟสเเต่ไม่ตอบเเชท .. ? คือไร ?
ก่อนอื่นขอเเนะนำตัวก่อนเลย เราชื่อ ปี้ ... ? ห้ะ ปี้
หลายคนคงสงสัย มันเป็นชื่อย่อจากชื่อเล่นเราอีกทีคะ 555555
เอาละ เข้าเรื่องกันดีกว่า
.
.
.
เรื่องมีอยู่ว่า มีผู้ชายคนนึง เรารุ้จักเขามานานเเต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสคุยกันเลย เรารู้จักกันตั้งเเต่อยู่ม.1 ค่ะซึ่งตอนนี้เราอยู่ม.5 เเล้ว
เขาห่างจากเรา 5 ปีคะ ซึ่งพอเวลาเจอที่โรงเรียนก็ไม่ได้ทักกันหรอก ไม่สนิทอะไรกันมากมาย เเต่พอดีว่าน้าของเขาเนี้ย เสือกรู้จักกับเเม่เราคะ
เเล้วเเม่เราก็เสือกรุ้จักน้าเขาด้วย ก็เลยจะเจอกันที่บ้านบ่อยๆค่ะ แล้วเราจะเจอกันก็ต่อเมื่อน้าเขาใช้ให้เขามาทำธุรกับเเม่เรา (เเม่เราทำธุรกิจร่วมกับน้าเขา )
เราก็จะเจอกันค่ะ เวลาเจอก็จะยิ้มๆให้กัน เเต่ไม่ได้คุยกันเลย ก็จะเป็นอย่างนี้อยู่ประจำตั้งเเต่ ม.1 ถึง ม.5 ก็คือปัจจุบันนี่เอง เราก็ไม่ได้ติดใจอะไรนะคะ
เพราะไม่ได้คิดจะสานสัมพันธ์อะไรก็เเค่คนรุ้จัก แต่มันมีเรื่องบังเอิญนะสิ รุ่นพี่ ผญ ที่เราสนิทเนี้ยเป็นเพื่อนกับเขา เพื่อนสนิทเลยเเหละ ป้าบเข้าให้เลยจ้า
เเต่ก็ยังไม่มีอะไรนะคะ ก็เเค่คนคุ้นหน้าไม่ได้คุยไม่ได้อะไรกันเลย ต่างคนต่างเฉยมากๆ จนเมื่อ 10 กว่าวันที่ผ่านมา เขาไปถามกับรุ่นพี่เราค่ะ
ว่าเราเป็นยังไง อะไรยังไง นู้นนี่ บลาๆๆ ~ เเล้วเขาก็อยากจะถ่ายรุปค่ะ เพราะตอนนี้เราเป้นช่างภาพ คือเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยค่ะ อยากมีตังค์ 555555
เขาก็เลยทักเรามาเมื่อวัน พฤหัสที่ 8 ตุลาคมที่ผ่านมา ว่าอยากให้เราถ่ายรูปให้ เราก็ไมได้อะไรเพราะมีคนวานเราถ่ายเยอะมาก คือชินละ 555555
ทำไมไม่จ้างกู วานกูเนี้ยนะ ... โอเคคะ เราก็เลยตอบไปว่า ถ่ายรูปอะไรเหรอ เเนวไหน ที่ไหน ก็คุยกันเรื่องความชอบส่วนตัวค่ะเกี่ยวกับการถ่ายรูป
เเล้วเขาก็ไมได้ตอบเราคะ เราก็คิดว่าสงสัยคงติดธุระมั้ง มาตอบเราอีกทีก็วันศุกร์คะ จากนั้นก็คุยกันเป็นเรื่องเป็นราวเลย ต่างคนต่างหยอดมุข ขำๆกันไป
ช่วงเวลานั้นก็สนุกดีนะ มีความสุขดี คุยทั้งวันเลยค่ะ จนหัวค่ำ เค้าก็จะชวนเราไปถ่ายรูปวันเสาร์ เเต่เราติดงานพอดี ก็เลยไม่ได้เจอเขา
เราก็เลยบอกเขาไปว่า ติดงาน ไว้อาทิตย์หน้าได้ไหม เขาก็ไมได้อะไรคะ ก็โอเคนัดกันเรียบร้อย เเล้วก้คุยเรื่องนุ้นนี่ต่อ .... เเล้วเรื่องสุดท้ายที่คุยกันก็คือ
เรื่องเเฟนค่ะ เค้าถามว่าเราชอบคนเเบบไหน เราก็ตอบไป แล้วเราก็ถามเขากลับ ต่างคนต่างถามนู้นนี่ ก็เลยตกลงวาจะลองคุยกัน เพราะเรารู้จักกันมานานเเล้วลองสานสัมพันธ์ต่อดูว่าจะเป้นยังไง ก็โอเค เเค่คุยๆ พอมาวันเสาร์ เราก็เตรียมอุปกรณ์จะไปถ่ายรูปลูกค้าค่ะ แต่ลูกค้าเนี้ย
เเล้วปล่อยให้เรารอเก้อ สรุปวันนั้นไม่ได้ไปทำงานตามที่บอกเขาค่ะ เราก็เลยทักเขาไปว่า ลูกค้ายกเลิกนะ ไมได้ไปทำงานเเล้ว เราก็เลยตกลงกัน
ว่าจะไปเที่ยวถนนคนเดินคะ โดยที่เราเป็นฝ่ายไปรับเขาเอง อ้อลืมบอกก บ้านเขากับบ้านเราอยู่ซอยเดียวกันคะ ก็เลยค่อนข้างที่จะสะดวก
เราอยู่กลางซอย เขาอยู่ท้ายซอย .. เราก็เลยไปรับเขา เเล้วเราก็ไปเที่ยวถนนคนเดินด้วยกัน พอลงจากรถ เราก็เดินด้วยกัน เค้ามาเกาะไหล่เราคะ
จับผมบ้าง ลูบหัวบ้าง จับมือบ้าง เราก็รู้สึกดีนะ เเต่มันก็แปลกๆนิด เพราะเราไม่เคยทำแบบนี้กับใคร อาจจะเป็นเพราะยังไม่ชิน เเล้วเราก็คุยกันปกติ
ตามประสาวัยรุ่น ถามนู้นนี่บ้าง หยอดมุขกันบ้าง เเล้วเขาก็ถามเราว่า มีอะไรใหม่ๆบ้างไหม ร้านค้าไหนน่าสนใจนุ้นนี่ บลาๆๆ เราก็ตอบๆไปค่ะ
เเล้วเขาก็ถามเราอีกว่า เราอยากกินไอติมร้านไหนหรอ (คือเราบอกเขาก่อนจะมาคะ ว่าอยากมากินไอติมที่นี่ มันอร่อยดี) เราก็พาเขาเดินไปค่ะ
พอถึงร้านไอติม เราก็สั่งกันคนละอัน โดยที่เขาเป้นคนเลี้ยงเราเองคะ เราก็รู้สึกฟินละ ประเป๋าไม่ต้องเบา 555555 จากนั้นก็เหมือนเดิมคะเดินคุยกัน
จนเริ่มเบื่อ เราก็บอกเขาว่าเราอยากกลับเเล้ว เขาก็โอเคคะตามใจเรา เราก็เลยกลับบ้านกัน ระหว่างขับรถก็ไม่มีอะไรคะ คุยกันปกติ จนมาถึงหน้าบ้านเขา
เราก็ร่ำลากัน บ้ายบายกันปกติค่ะ ตามประสาคนทั่วไป กลับบ้านไปก็คงจะนอนคุยกันนิดๆหน่อยๆเเล้วก็เข้านอนเหมือนคนอื่นๆ พอมาวันอาทิตย์
เขาก็ชวนเราไปข้างนอกค่ะ ตอนนั้นเริ่มค่ำเเล้ว เเต่ฝนมันตก เเล้วเรารู้ว่าเเม่เราไม่ให้ไปแน่นอน ก็เลยปฏิเสธเขาไปค่ะ เจอกันอีกทีก็วันจันทร์ตอนเย็นหลังเลิกเรียน วันนั้นที่ รร เราเปิดเทอมพอดี เจอเพื่อนก็เฮฮากันปกติ จนมาถึงช่วงเย็น เขามาหาเราตามที่นัดไว้ค่ะ เเล้วก้มีเพื่อนเราไปอีก 5 คน เราก็เเนะนำให้รู้จัก
เขาก็อัธยาศัยดีนะ คุยกับทุกคน เราก็สบายใจ เขาเป็นคนไม่ถือตัวค่ะ เล่นได้หมด เราก็ป้อนน้ำป้อนข้าวเขาปกติ ขากลับเขาก็ให้เราไปตัดผมเป็นเพื่อนเขาก่อน
เเล้วจากนั้นจะไปส่งที่บ้าน เราก็โอเคคะ ก็ไปถึงร้านเราก็นั่งรอ พ่อค้าก็ตัดเเล้วตัดอีก ตัดแบบชิวมาก เเล้วคือพ่อเเม่เราโทรตาม เราก็ลนๆเเล้ว
อีช่างตัดผมนั้นก็ลีลามากก กว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบ 40 นาที เราก็เลยบอกเขาคะ ว่าเราจะกลับเเล้ว เรารีบ เขาก็มาลูบหัวหยิกแก้มเรา เเล้วบอกว่า
โอเคค่ะที่รัก เดี๋ยวไปส่ง ตอนนั้นนี่ฟินมากกก แฮปปี้ฝุดๆ อยากได้มาเป้นเเฟน ง้อว 5555555 ก็ถึงบ้านโดยดี กลางคืนก็คุยกันเหมือนเดิมคะ
พอมาวันอังคารเราไม่ได้เจอกันค่ะ มาเจอกันอีกทีวันพุธ เราไปกับเพื่อน ส่วนเขามาเองต่างคนต่างมาเจอกันที่บิ๊กซี เเล้วก็เดินเล่น กอดคอ จับมือถือเเขนปกติ
สักพักพวกเพื่อนเราก็เริ่มหิว ก็ไปตกลงกันว่าจะไปนั่งกินเคเอฟซี ระหว่างที่กินก็ก็คุยกันปกติค่ะ เราเเอบถามเพื่อนว่ารู้สึกยังไง
เพื่อนก็บอกว่าดูเรามีความสุขเวลาอยู่กับเขา คงไม่ใช่เเค่เราฝ่ายเดียวเขาก็ดูมีความสุขเวลาอยุ่กับเรา เดินเกาะไหล่ ป้อนข้าว เราก็โอเคนะ
เพราะเราก็รู้สึก เราว่าเราไม่ได้คิดไปเอง กลับไปก็คุยกันปกติเลยค่ะ เหมือนทุกๆวัน พอมาวันพุธ เขาเริ่มเงียบๆค่ะ ตอบเราตอนเรานอนไปเเล้ว
เรามาเห้นอีทีก็ตอนตื่น เราก็ไม่ได้อะไร ก็ตอบกลับเขาปกติเพราะถ้าเขาตื่นเขาคงทักเรามาเอง พอเวลาจนใกล้จะเที่ยงเขาก็ยังไม่ทักคะ เเต่ขึ้นออน
ขุ่นพระ ทำไมไม่ตอบหรือทักกู เริ่มตะหงิดๆแล้ว เราก็รอค่ะ จนในที่สุดเขาก็ตอบมาตอนช่วง 2 ทุ่ม ก้คุยกันไม่กี่ประโยค หายอีกคะ ตอบอีกทีเกือบเที่ยงคืน
เเต่เรามาอ่านตอนเช้า เพราะเรานอนไปแล้ว เราก็ตอบเขากลับค่ะตอน 7 โมง เขามาตอบเราอีกทีตอบเกือบๆ 11 โมง ทั้งๆที่ออนเมื่อไม่กี่นาที
เราก็ไม่ได้อะไรคะ เเล้ววันนั้นเเทบจะไมไ่ด้คุยกันเลย คุยกันน้อยมาก เราก็เริ่มน้อยใจ ทักไปก็ตอบช้า บางครั้งก็ไม่อ่านไม่ตอบ เเต่ขึ้นว่าออนเฟส
จนเราจะนอนเลยส่งข้อความเสียงไปหาเขา ส่งไปว่า คิดถึงนะ ไม่เจอเลย พักผ่อนด้วย กูเป็นห่วง กูยังเหมือนเดิมนะ มีเเค่คนเดียว คิดถึงมากๆ
เขาก็ส่งกลับมาหาเราคะ บอกว่าคิดถึงเหมือนกัน ขอโทษที่ไม่ค่อยได้คุย ไม่ค่อยสบาย ทำงานนุ่นนี่ เหนื่อยๆ เราก็โอเคเข้าใจ เเต่เราก็เริ่มปรึกษา
เพื่อนๆเเล้วว่าจะทำไง มันพูดจริงไหม คือเริ่มไม่เชื่อใจเเล้วอะ เพื่อนก็บอกคิดไปเองไหมคิดมากไปหรือเปล่า พี่เขาอาจจะไม่ว่างจริงๆก็ได้
เราก็เลยลองเชื่อเพื่อนดู จนมาวันนี้คะ วันนี้สดๆร้อนๆ เราทักไปตอนเช้าเช่นเคย 7 โมงกว่าคะ แต่เขาไม่ออนเฟส เราก็เลยทักทิ้งไว้คงเห็นเอง
เขามาตอบเราอีกทีตอน 11 โมงคะ เราก็คุยค่ะ เเต่คุยได้ไม่กี่ประโยคเหมือนเดิม หายค่ะ เเต่ขึ้นออนคะ บางครั้งก้จะขึ้นว่าใช้งาน 6 นาทีที่เเล้ว
ใช้งาน 2 นาทีที่เเล้ว เเต่ทำไมไม่ตอบกู คือเริ่มคิดมากละ เพราะเป็นเเบบนี้มา 3 วันเเล้ว จนพักกลางวันเวลาประมาณเกือบๆเที่ยง
เรามาเปิดดูเเชท
อ้าว เเล้วกูละ คืออะไร ตอบกูหน่อยก็ได้ บอกกูหน่อยก็ได้ เราก็ฟุ้งซ่านเลย ปรึกษาเพื่อนทำไงดี เราควรจะเงียบบ้างไหม หายไปบ้างไหม หรือจะประชด
คือในสมองคิดเเต่เรื่องนี้ เพื่อนก็บอกงว่า '' ลองหายไปแบบที่เขาหายไปบ้างสิ ถ้าเขาไม่ทักมา ก็ควรจะหยุด พยายามฝ่ายเดียวมันเสียเวลา ''
ก็ถูกคะ เราก็เลยพยายามจะลองหายไป จนตอนนี้ เขาก็ยังไม่ตอบข้อความเราเหมือนเดิม ทั้งๆที่ เขาออนคะ เเล้วพึ่งจะเเชร์โพสไม่กี่นาทีที่เเล้วด้วย
ตอบคนอื่นตอบได้ ตอบเราตอบไม่ได้ เเล้วเขาเคยพูดกับเราเองนะคะ ว่า ไม่อยากให้เราหายไป ไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใคร กับกูน่าจะเข้ากันได้
อย่าทิ้งกูไปนะ อยู่กับกูนานๆนะ คือเขาพูดกับเราเองหมดทุกอย่าง เเต่เขากลับเป็นคนที่หายไปเอง เราก็หลงรักเหยื่อไปแล้วสิ ความรู้สึกดีๆมีให้เต็มที่
เเต่เขาไม่สนใจเราเลย ไม่สนใจความรู้สึกที่เรามีให้เลย เเทนที่เขาจะเป็นคนพยายามทุกๆอย่าง อย่างที่พูดไว้ เเทนที่จะพยายามตอบเราพยายามโทรหา
เเต่เขากลับไม่ทำ เเสดงว่าสิ่งที่เขาพูดมาก็เปล่าประโยชน์งั้นสิ คำพูดลอยๆที่ใครก็พูดได้ เพราะไม่ได้รุ้สึกเเบบจริงๆ อะเหรอ เรานี่
เราอุตส่าห์หยุดคุยกับคนอื่น เพราะเราคิดว่าเรากับเขาน่าจะไปกันรอด แต่มันก็ไม่เป็นอย่างที่คิด จนตอนนี้ เขาก็ยังเงียบค่ะ เราก็เลยพยายามทำใจไว้มากๆ พยายามตัดใจ เเละพยายามที่จะไม่เสียใจ เพราะเราคิดว่า อีกไม่กี่นาที ไม่กี่ชั่วโมง หรือจะเป็นวันๆเพียงไม่กี่วัน มันก็คงจะมีคำพูดที่มาทำลายความรู้สึกเราอีก
ตอนนี้เราก็เริ่มโอเคขึ้นเเล้ว เพราะมันไม่ใช่ช่วงเวลาที่นานมาก เราก็เลยกะว่าจะทำใจรอ เเล้วมันจะเป้นยังไงต่อไป เดี๋ยวจะรอดูนะคะ เเล้วจะมาต่อให้ฟัง
เอ้ออ ขอฝากคำถามทิ้งท้ายหน่อยว่า ถ้าเพื่อนไเจอปัญหาแบบนี้ เพื่อนๆจะทำยังไงคะ เพื่อไม่ให้เราเจ็บหรือเสียความรู้สึกมากกว่านี้ ขอบคุณทุกคนคะ