สวัสดีค่ะ ชาวพันทิพที่น่ารักทุกท่าน  （ตั้งกระทู้ครั้งแรก ตื่นเต้นมากค่ะ）

มีเรื่องจะปรึกษาสักนิดค่ะ อาจจะดูเหมือนเพ้อ ละเมอ แต่มันก็รู้สึกดีเมื่อได้เห็นเค้า(ห่างๆ)
------เราเป็นผู้หญิงห้าว แต่ไม่ใช่ทอม แต่ชอบผู้หญิง  ช่างเหอะ มึนหัว 5555+------
>>>เริ่มต้นเลยนะค่ะ  มีอยู่ครั้งหนึ่งได้มีโอกาสไปออกงานที่ต่างประเทศคนเดียว ซึ่งในตอนนั้นมันเป็นอะไรที่ตื่นเต้น เพราะมีคนเยอะแถมได้มีการพูดคุยเจรจาธุรกิจ งานๆนี้เป็นงานที่กระทรวงทางไทยเป็นคนจัด ซึ่งมีทั้งหมด 5 วัน วันแรกไปคนยังนิ่งๆ เพราะไม่ใช่เสาร์อาทิตย์

>>>พอเข้าวันที่ 2 พี่ผญคนนี้ได้เดินเข้ามาทัก ทางเราก็นึกว่าเป็นลูกค้า แต่พอคุยไปคุยมา เอ้า นี่เป็นคนของทางกระทรวงนี่น่า เราก็ไม่เชิงคุยอะไรมาก เนื่องจากอยู่คนเดียวแล้วก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับเค้าดี   จนวันที่3 เพิ่งได้ทราบว่า โหห พี่เค้าตำแหน่งใหญ่ประจำที่นั้นเลยนะ เราก็ยิ่งรู้สึกละอายใจ เพราะทำมารยาทตอนแรกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ 555+ ถามว่าอายุเค้าเยอะไหม ยอมรับเลย น่า40 up( แต่มารู้ทีหลังว่ายังโสด 555+)
ยอมรับนะ ว่าเราคอยมองเค้าตลอดเวลา ไม่ว่าจะกินข้าว เดินชมงาน หรือเดินพูดกับคุยลูกค้า เหมือนโรคจิตอ่ะค่ะ ก็ดูเพลินๆๆนะ อืม เค้าน่ารักดีนะ ยิ้มสวยดี แบบ Thai Smile มากๆ  แถม+ตำแหน่ง+ความเก่ง สุดยอดจิงๆผู้หญิงคนนี้

>>>วันอาทิตย์เป็นวันสุดท้ายของงาน  พี่เค้าก็เดินมาคุยกับเรานะ เราก็ยังฟอร์ม ก็สวัสดี แล้วก็ ขายดีค่ะ ประมาณนี้ ตัดบทอย่างเร็ว
คือตื่นเต้นอ่ะ แล้วก็ไม่กล้ามองหน้าเค้า รู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ สับสนตัวเองว่าชอบเค้าไปได้ยังไง ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกัน
พอเก็บของเตรียมตัวกลับที่พัก เราก็เห้นเค้ายืนมองๆ เราก็เลยเดินไปไหว้ บอกว่ากลับแล้วนะค่ะ เค้าก็ตอบรับกลับแล้วก็ยิ้ม เราก็ฝากของไว้บอกทานได้นะ เค้าก็บอกว่า คงไม่ได้ทานอ่าค่ะ แต่จะโชว์ให้ลูกค้าดู  แหม๋ กวนได้อีก!

>>>หลังจากนั้นก็เหมือน เพ้อ ละเมอ อะไรก้ไม่รุ้ค่ะ  สับสนกับตนเองมาก
พอกลับมาไทยเราก็รีบค้นหาชื่อเค้า ค้นหาเฟส ค้นหาทุกอย่าง
ค้นมา 1 เดือนเจอแต่รูปที่ทางกระทรวงมี เพราะรับราชการ  หาเฟสไม่เจอ อะไรไม่เจอ รู้สึกเศร้า แต่ก็ไม่คิดจะย่อท้อ
จนเข้าเดือนที่ 2 ไปเจอเฟสเค้า โหยยย พระเจ้าช่วย มันมีความสุขมากถึงมากที่สุด เวลาอยู่กะเพื่อนเค้าดูเป้นตัวของตนเองมาก น่ารักกว่าอยู่ในหน้าที่อีก ดูเหมือนเด็ก ไม่ใช่แบบป้าเลย 5555+
แต่เสียดายเฟสเค้า เป็นแบบปิดทุกอย่าง ก็เห็นแค่โปรไฟล์ แต่เราไม่ท้อค่ะ เราก็ไปแอบดูเพื่อนๆเค้าที่ไม่ได้ปิด
ก็เห็นภาพต่างๆ ที่เค้าไปเที่ยว การใช้ชีวิต  โหยยยท่านผู้ชม มันมีความสุขมากกว่าเจอตัว และยิ่งหลงรักเค้าไปอีก

>>>ทำใจกล้า รวบรวมสติ 3 เดือนเพื่อขอเค้าเป็นเพื่อน สรุป เค้าไม่รับ โคตรเสียใจ--ขอใช้คำนี้เลย เศร้ามาหลายวันเลยค่ะ <<<

จนต้องมาเขียนเว็บพันทิพเพื่อให้ผู้ชมรับรู้ว่า “คำว่าไม่ใช่ ยังไงมันก็ไม่ใช่” แต่ก็ไม่รู้ว่าวันหนึ่ง จะกลับมาเจอกันอีกไหม หรืออะไรยังไง
ตัวเราเองก็ต้องดำเนินชีวิตต่อไปใช่ไหมค่ะ
ตัวเราควรจะทำไงต่อไป เค้าไม่รับเฟส ถ้าจะขออีกรอบก็คงไม่กล้า  คืออยากรู้จักเค้าอ่าค่ะ


ขอบพระคุณค่ะ (ตัวอักษรอาจสะกดไม่ถูกต้องต้องขออภัยด้วยค่ะ)