นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วยน๊าาา
เราแอบชอบเพื่อนคนนึงมา 7 ปีเต็ม ชอบตั้งแต่ม.ต้นจนถึงทุกวันนี้ เราไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองและตัวเพื่อนเรา (ขอใช้ N เป็นตัวย่อละกันโน้ะ) เรากับNเรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่ประถมจนถึงม.ต้น แรกๆเราก็แกล้งกันแบบเพื่อนธรรมดาๆทั่วไปนะ แต่แกล้งไปมาเราดันชอบมันเฉยเลย แต่บางครั้งการกระทำของNก็เหมือนจะให้ความหวังนะแบบว่า มีครั้งนึงรุ่นน้องที่ชอบเรามาท้าต่อยNเพราะไม่ชอบเวลาที่เห็นเรากับNเล่นกันแบบสนิทสนม Nมันก็รับคำท้านะ ตอนแรกที่เรารู้ว่าต่อยกันเราเลือกที่จะไม่สนใจเพราะตอนนั้นเราพยายามตัดใจอยู่ แต่จู่ๆเพื่อนเราก็วิ่งมาบอกเราว่า "มันจะต่อยกันแล้วนะ จะไม่ไปดูหน่อยหรอ" ในหัวเราตอนนั้นไม่มีความคิดอะไรเลยเราวิ่งจากหน้าเสาธงวิ่งขึ้นตึกเรียน 5 ชั้นได้แบบเร็วมาก วิ่งนำหน้าเพื่อนที่มาบอกเราอีก พอเราไปถึงเราเห็นสภาพNที่แบบยับอ่ะ (หน้าหล่อๆนี่เต็มไปด้วยรอยเลือด) Nไม่สู้น้องคนนั้นเลยปล่อยให้น้องคนนั้นต่อยอยู่ฝ่ายเดียว เราทนไม่ได้อ่ะเราเลยวิ่งเข้าไปห้ามโดยการดึงแขนNแล้วจับแยก เหมือนอารมณ์รุ่นน้องมันค้างมั้งมันจะพุ่งเข้ามาต่อยเรา แต่Nเข้ามาบังเราไว้แล้วก็ต่อยสวนน้องคนนั้นไป แล้วพอต่อยกันจบเราก็ดึงให้Nเดินออกมาเพราะเราอยากดูแผลที่หน้า Nเดินเข้ามานั่งที่ห้องเรียนแล้วก็จ้องหน้าเรา เราก็ถามด้วยความโกรธแหละ "ไปต่อยกับมันทำไม ดูดิ้เลือดเต็มเลย ปากแตกอีก" Nตอบกลับมาชนิดที่แบบทำเรานิ่งไปเลย(เราอาจเข้าข้างตัวเองแหละ) "ต่อยกับมันก็เพราะแกแหละยังไม่รู้ตัวอีกหรอ" เราได้ยินคำตอบเราเลือกที่จะเงียบเพราะเราพยายามเก็บอาการอยู่ อย่างว่าแหละคนมันชอบอ่ะ ต่อให้แค่เค้ามองผ่านๆเราก็เก็บไปมโนได้ มันมีหลายเหตุการณ์นะที่เหมือนๆว่าNจะคิดแบบเดียวกับเรา อย่างตอนที่เราถูกรถชน จนเราไปโรงเรียนไม่ได้เพราะขาหัก Nก็มาเยี่ยมที่บ้าน มานั่งเฝ้าเรากินข้าว ช่วงนั้นคือแบบ Nจะมาเยี่ยมเราบ่อยมาก บ่อยกว่าเพื่อนสนิทเราในกลุ่มอีก .... แต่หลังจากจบม.ต้น เรากับNก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน จนเจออีกทีตอนเราอยู่ม.5 ช่วงนั้นเรามีแฟนนะ แต่มีอยู่วันนึงเราไปเดินสวนจตุจักรกับแฟนแล้วเราเจอN ซึ่งตอนนั้นเราเดินจับมือกับแฟนอยู่ แต่พอเราเจอN เราเลือกที่จะปล่อยมือแฟนเรา เพราะเรากลัวว่าNจะเห็นว่าเรามีแฟน เราแคร์Nมากกว่าแฟนเราซะอีก เราแปลกใจในความรู้สึกของตัวเองกับNนะ เรามีแฟน Nมีบ้าง Nเลิกกับแฟน เราก็เลิกกับแฟน มันเป็นแบบนี้มาหลายครั้งมาก เราก็ไม่เกทกับตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องทำแบบนี้ ช่วงเข้ามหาลัยเราก็ไม่ได้ติดต่อกับNเลย จนล่าสุดเมื่อ 5-6 เดือนที่แล้วเรามีโอกาสได้เจอกันที่ร้านเหล้า หลังจากนั้นเราก็คุยๆกันตามประสาเพื่อนเรื่อยมา จนอยู่มาวันนึงเรามีโอกาสได้คุยกับเพื่อนสนิทของN เราคุยกันแบบไม่คิดอะไรนะ เพราะช่วงนั้นเพื่อนสนิทเราอกหัก เราเลยหาเพื่อนปรึกษาเรื่องเพื่อนสนิทของเรา เพื่อนสนิทของNเป็นผู้ชายที่นิสัยดีมาก สุภาพบุรุษสุดๆ พูดเพราะ ขี้เล่น กวนๆ แต่เวลาจริงจังนี่มาดผู้ใหญ่ชัดๆ ตอนแรกเราก็คุยกับเพื่อสนิทNแค่เรื่องที่เพื่อนเราอกหักนะ แต่คุยไปคุยมาดันกลายเป็นเรื่องของเราได้ไงเรายัง งงๆ 55555555
**เดี๋ยวกลับมาต่อน๊าาาา พิมพ์นานเมื่อยมือ นิ้วล็อค
เราเผลอใจตกลงคบกับเพื่อนสนิทของคนที่เราแอบชอบมา 7 ปี เราเลือกถูกใช่มั้ย?
เราแอบชอบเพื่อนคนนึงมา 7 ปีเต็ม ชอบตั้งแต่ม.ต้นจนถึงทุกวันนี้ เราไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองและตัวเพื่อนเรา (ขอใช้ N เป็นตัวย่อละกันโน้ะ) เรากับNเรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่ประถมจนถึงม.ต้น แรกๆเราก็แกล้งกันแบบเพื่อนธรรมดาๆทั่วไปนะ แต่แกล้งไปมาเราดันชอบมันเฉยเลย แต่บางครั้งการกระทำของNก็เหมือนจะให้ความหวังนะแบบว่า มีครั้งนึงรุ่นน้องที่ชอบเรามาท้าต่อยNเพราะไม่ชอบเวลาที่เห็นเรากับNเล่นกันแบบสนิทสนม Nมันก็รับคำท้านะ ตอนแรกที่เรารู้ว่าต่อยกันเราเลือกที่จะไม่สนใจเพราะตอนนั้นเราพยายามตัดใจอยู่ แต่จู่ๆเพื่อนเราก็วิ่งมาบอกเราว่า "มันจะต่อยกันแล้วนะ จะไม่ไปดูหน่อยหรอ" ในหัวเราตอนนั้นไม่มีความคิดอะไรเลยเราวิ่งจากหน้าเสาธงวิ่งขึ้นตึกเรียน 5 ชั้นได้แบบเร็วมาก วิ่งนำหน้าเพื่อนที่มาบอกเราอีก พอเราไปถึงเราเห็นสภาพNที่แบบยับอ่ะ (หน้าหล่อๆนี่เต็มไปด้วยรอยเลือด) Nไม่สู้น้องคนนั้นเลยปล่อยให้น้องคนนั้นต่อยอยู่ฝ่ายเดียว เราทนไม่ได้อ่ะเราเลยวิ่งเข้าไปห้ามโดยการดึงแขนNแล้วจับแยก เหมือนอารมณ์รุ่นน้องมันค้างมั้งมันจะพุ่งเข้ามาต่อยเรา แต่Nเข้ามาบังเราไว้แล้วก็ต่อยสวนน้องคนนั้นไป แล้วพอต่อยกันจบเราก็ดึงให้Nเดินออกมาเพราะเราอยากดูแผลที่หน้า Nเดินเข้ามานั่งที่ห้องเรียนแล้วก็จ้องหน้าเรา เราก็ถามด้วยความโกรธแหละ "ไปต่อยกับมันทำไม ดูดิ้เลือดเต็มเลย ปากแตกอีก" Nตอบกลับมาชนิดที่แบบทำเรานิ่งไปเลย(เราอาจเข้าข้างตัวเองแหละ) "ต่อยกับมันก็เพราะแกแหละยังไม่รู้ตัวอีกหรอ" เราได้ยินคำตอบเราเลือกที่จะเงียบเพราะเราพยายามเก็บอาการอยู่ อย่างว่าแหละคนมันชอบอ่ะ ต่อให้แค่เค้ามองผ่านๆเราก็เก็บไปมโนได้ มันมีหลายเหตุการณ์นะที่เหมือนๆว่าNจะคิดแบบเดียวกับเรา อย่างตอนที่เราถูกรถชน จนเราไปโรงเรียนไม่ได้เพราะขาหัก Nก็มาเยี่ยมที่บ้าน มานั่งเฝ้าเรากินข้าว ช่วงนั้นคือแบบ Nจะมาเยี่ยมเราบ่อยมาก บ่อยกว่าเพื่อนสนิทเราในกลุ่มอีก .... แต่หลังจากจบม.ต้น เรากับNก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน จนเจออีกทีตอนเราอยู่ม.5 ช่วงนั้นเรามีแฟนนะ แต่มีอยู่วันนึงเราไปเดินสวนจตุจักรกับแฟนแล้วเราเจอN ซึ่งตอนนั้นเราเดินจับมือกับแฟนอยู่ แต่พอเราเจอN เราเลือกที่จะปล่อยมือแฟนเรา เพราะเรากลัวว่าNจะเห็นว่าเรามีแฟน เราแคร์Nมากกว่าแฟนเราซะอีก เราแปลกใจในความรู้สึกของตัวเองกับNนะ เรามีแฟน Nมีบ้าง Nเลิกกับแฟน เราก็เลิกกับแฟน มันเป็นแบบนี้มาหลายครั้งมาก เราก็ไม่เกทกับตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องทำแบบนี้ ช่วงเข้ามหาลัยเราก็ไม่ได้ติดต่อกับNเลย จนล่าสุดเมื่อ 5-6 เดือนที่แล้วเรามีโอกาสได้เจอกันที่ร้านเหล้า หลังจากนั้นเราก็คุยๆกันตามประสาเพื่อนเรื่อยมา จนอยู่มาวันนึงเรามีโอกาสได้คุยกับเพื่อนสนิทของN เราคุยกันแบบไม่คิดอะไรนะ เพราะช่วงนั้นเพื่อนสนิทเราอกหัก เราเลยหาเพื่อนปรึกษาเรื่องเพื่อนสนิทของเรา เพื่อนสนิทของNเป็นผู้ชายที่นิสัยดีมาก สุภาพบุรุษสุดๆ พูดเพราะ ขี้เล่น กวนๆ แต่เวลาจริงจังนี่มาดผู้ใหญ่ชัดๆ ตอนแรกเราก็คุยกับเพื่อสนิทNแค่เรื่องที่เพื่อนเราอกหักนะ แต่คุยไปคุยมาดันกลายเป็นเรื่องของเราได้ไงเรายัง งงๆ 55555555
**เดี๋ยวกลับมาต่อน๊าาาา พิมพ์นานเมื่อยมือ นิ้วล็อค