คุณเคยมีภาวะเหล่านี้มั้ย

“เปิดหาคำคมโดนๆ ในเน็ต เพื่อเอาไปหยอดสาวๆ”
“คิดงานไม่ออก ทำการบ้านไม่ได้ เบื่อหน่าย ท้อแท้ ต้องเปิดหาคำคมโดนๆ ในเน็ตเพื่อเสริมกำลังใจ”
“ไปนั่งฟังเสวนาของบรรดานักคิด นักเขียน เพื่อหาแรงบันดาลใจจากสิ่งที่พวกเขาพูด”
“รู้สึกเฟลจากงานมนุษย์เงินเดือน อยากทำธุรกิจของตัวเอง แล้วไปซื้อหนังสือเกี่ยวกับการทำธุรกิจมาอ่าน”

เมื่อคุณได้พบคำคมหรือข้อคิดโดนๆ จากสื่อต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นหนังสือ รายการวิทยุโทรทัศน์ หรือโลกโซเชียล
คุณรู้สึกยังไงบ้าง ชีวิตดีขึ้นบ้างไหม

คุณอ่านแล้วอาจมีแรงฮึดขึ้นมาเพียงชั่วขณะ แล้วก็ “อยาก” ไปให้ถึงจุดๆ นั้น
แต่...

สิบปีผ่านไป ทำไมยังไปไม่ถึงจุดๆ นั้นสักที
ทั้งๆ ที่ในบ้านหรือในคอมฯ ของคุณเต็มไปด้วยข้อมูลจำพวก
“พ่อสอนลูกรวย”
“เส้นทางชีวิตของคนที่ประสบความสำเร็จ”
“บทความ วรรณกรรม เรื่องสั้นบันดาลใจ”
ซึ่งเต็มไปด้วยข้อคิด เคล็ดวิชา สูตรสำเร็จต่างๆ ที่จะพาคุณไปให้ถึงดาวดวงนั้น

แล้วคุณเคยคิดไหมว่า วันนี้ของคุณจะมาถึง

วันที่หนังสือเหล่านี้เปื่อยผุพังไปตามกาลเวลา
วันที่หนังสือเหล่านี้กลายเป็นกระดาษรีไซเคิลแล้วชั่งกิโลขาย
วันที่คุณต้องเอาคอมพิวเตอร์ไปล้างข้อมูล
ข้อมูลต่างๆ ที่สะสมมาหลายปี กลับหายวับเพียงพริบตาเดียว

แต่นับจากวันที่คุณ “อยาก” จนถึงวันนี้
ชีวิตคุณกลับไม่มีอะไรดีขึ้นเลย
ทั้งชีวิต การงาน การเงิน และความรัก

คำคม ข้อคิด แรงบันดาลใจ
วันนี้เอาลงถังขยะไปหมดแล้ว
คุณรู้สึกเสียดาย “ความอยาก” เหล่านี้บ้างไหม
ที่ทุกวันนี้ “ความอยาก” ทั้งหลายที่คุณกำลังแสวงหาอยู่
มันได้กลายเป็นขยะรกโลกไปแล้ว

แล้วคุณเคยคิดบ้างไหม
ทำไมข้อมูล เนื้อหาเหล่านี้ถึงกลายเป็นขยะรกโลก ?



ขอขอบคุณภาพประกอบจากโครงการประกวด "ออมสิน สุดยอดแนวคิดธุรกิจวิถีไทย" สำหรับแรงบันดาลใจที่ก่อให้เกิดกระทู้นี้