จากกระทู้นี้
http://ppantip.com/topic/34299151
วันรุ่งขึ้นน้องก็ได้จากไปในอ้อมกอดผม ผมเสียใจมากเลยครับ เพราะผมเพิ่งรับน้องมาจากวัดเมื่อวันเสาร์ น้องเสียวหู่ (เสือน้อย) เป็นแมวที่ถูกทิ้ง มีพี่ใจดี ไปเจอ เลยต้องใส่กรงอภิบาล ไว้ก่อน เพราะมีแมวโดนหมากัดตายไปก็เยอะ ด้วยความปลอดภัย ก็เลยต้องอยู่ในนั้นและประกาศหาบ้านเพื่อรอคนมารับไป
ผมได้เจอโพสประกาศหาบ้าน ก็เลยติดต่อ สอบถามอาการเบื้องต้น แล้วนัดรับน้อง เสียวหู่ ผมทั้งกอด ทั้งหอมเขา ถึงเขาจะสกปรก มอมแมม ให้เขามีความอบอุ่น ซื้อข้าวของ อาหารอย่างดี บอกกับเขาว่า "มาอยู่กับพ่อนะ นี่คือบ้านของหนู"
ผมพาเขาไป รพ เพื่อทำประวัติจะได้ฉีดวัคซีน กับ ถ่ายพยาธิครั้งต่อไป ครับ น้องมา เห็นว่าหลับตลอด ไม่ค่อยร่าเริง ผมก็คิดว่าอาจจะเป็นเพราะเหนื่อยจากการเดินทางก็เป็นได้
ปัญหาหนักใจก็คือน้อง ไม่ค่อยทานข้าว ผมเทอาหารเปียก ก็ได้แต่ดม ก่อนนั้นเขาเคยกินข้าวคลุกปลาทูต้ม ผมก็ไปซื้อ น้องก็ทานนิดๆ หน่อยๆ ผมก็คิดว่าก็ยังดี แล้วผมก็ป้อนน้ำให้ด้วย
ผมสังเกตว่า น้องเขาชอบนอนขดตัว แต่ก็มีแรงพอจะเดินไปหาแดด ผมลองไปเด็ดหญ้าให้ ก็ไม่ทาน
น้องผอมมากเลยครับ ตอนกลางคืออากาศเย็น ผมก็ให้เขาหนุนตัก คอยลูบหัว ลูบตัวตลอด
กลางคืนผมก็เอาเขานอนในเตียงกับผม แต่ผมใส่ตะกร้า ไว้ ไม่ได้ปิดฝานะครับ เพื่อผมจะได้มองดูเขาตลอด
วันอาทิตย์ สถานการณ์เริ่มดีขึ้น น้องทานวันละหลายครั้ง แต่ครั้งละคำสองคำ เดินสำรวจบ้าน มองจิ้งจก แต่ไม่ยอมเล่นกับผม ผมคิดว่า น้องอาจจะเครียด หรือกำลังปรับตัว เลยตั้งกระทู้ถาม แล้วคิดว่าจะพาไปหาหมอ
จนตกลางดึง ผมก็พาเข้านอนตามปกติ ผมฉายไฟตอนเที่ยงคืน น้องก็นั่งในตะกร้า ผมคิดว่าไม่เป็นไร ตอนตีห้า ผมลุกมาดู น้องนอน ขาแข้ง ตัวอ่อนไปหมด ผมหิ้วน้องออกมา น้องร้อง เป็นระยะๆ ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะกว่า รพ จะเปิด ราวแปดโมงครึ่ง ขาเขาเย็นมาก ผมเลยห่มผ้าเขา เปิด notebook เพื่อให้มีความร้อน ผมก็รอเวลา รพ เปิด แต่สุดท้าย ผมได้ยินเสียงเขาร้องดัง คือผมนอนอยู่กับเขา ผมจะหยอดน้ำให้ จับเขาอุ้ม เขาก็เกร็งขา ชัก ไปจากผม
เสียแล้วครับ ม่านตาขยาย
ผมร้องไห้ กอดเขา ผมไม่อาจดูแลเขาได้ดีเลย
ผมฝังเขาหลังบ้าน สงสารเขาเหลือเกิน ผมตั้งคำถามในใจ ผมคิดผิดที่ให้น้องเขามาลำบาก ทรมาน เพราะผมหรือเปล่า ถ้าเขาอยู่ในกรงวัด ไม่เจอผม เขาจะอายุสั้นแบบนี้ไหม หรืออาจมีคนที่ดูแล ได้บ้านที่ดีกว่าผม ผมไร้ความสามารถดูแล แมว หรือเปล่า แต่ช่วงเวลาที่ได้เจอกัน สามสี่วัน ผมรักเขามาก รักเขาเหมือนลูกชาย
ไปดีนะลูกพ่อ พ่อรักหนูนะ พ่อขอโทษนะ
ผมไปดูสถานที่ ที่เขาเคยอยู่ เขาออกมาจากกองไม้ แม่เขาก็ไม่รู้อยู่ไหน หรือ โดนเอามาปล่อยตั้งแต่เมื่อไหร่
ขอระบายไม่ประสบความสำเร็จในการเลี้ยงแมวเลยครับ
วันรุ่งขึ้นน้องก็ได้จากไปในอ้อมกอดผม ผมเสียใจมากเลยครับ เพราะผมเพิ่งรับน้องมาจากวัดเมื่อวันเสาร์ น้องเสียวหู่ (เสือน้อย) เป็นแมวที่ถูกทิ้ง มีพี่ใจดี ไปเจอ เลยต้องใส่กรงอภิบาล ไว้ก่อน เพราะมีแมวโดนหมากัดตายไปก็เยอะ ด้วยความปลอดภัย ก็เลยต้องอยู่ในนั้นและประกาศหาบ้านเพื่อรอคนมารับไป
ผมได้เจอโพสประกาศหาบ้าน ก็เลยติดต่อ สอบถามอาการเบื้องต้น แล้วนัดรับน้อง เสียวหู่ ผมทั้งกอด ทั้งหอมเขา ถึงเขาจะสกปรก มอมแมม ให้เขามีความอบอุ่น ซื้อข้าวของ อาหารอย่างดี บอกกับเขาว่า "มาอยู่กับพ่อนะ นี่คือบ้านของหนู"
ผมพาเขาไป รพ เพื่อทำประวัติจะได้ฉีดวัคซีน กับ ถ่ายพยาธิครั้งต่อไป ครับ น้องมา เห็นว่าหลับตลอด ไม่ค่อยร่าเริง ผมก็คิดว่าอาจจะเป็นเพราะเหนื่อยจากการเดินทางก็เป็นได้
ปัญหาหนักใจก็คือน้อง ไม่ค่อยทานข้าว ผมเทอาหารเปียก ก็ได้แต่ดม ก่อนนั้นเขาเคยกินข้าวคลุกปลาทูต้ม ผมก็ไปซื้อ น้องก็ทานนิดๆ หน่อยๆ ผมก็คิดว่าก็ยังดี แล้วผมก็ป้อนน้ำให้ด้วย
ผมสังเกตว่า น้องเขาชอบนอนขดตัว แต่ก็มีแรงพอจะเดินไปหาแดด ผมลองไปเด็ดหญ้าให้ ก็ไม่ทาน
น้องผอมมากเลยครับ ตอนกลางคืออากาศเย็น ผมก็ให้เขาหนุนตัก คอยลูบหัว ลูบตัวตลอด
กลางคืนผมก็เอาเขานอนในเตียงกับผม แต่ผมใส่ตะกร้า ไว้ ไม่ได้ปิดฝานะครับ เพื่อผมจะได้มองดูเขาตลอด
วันอาทิตย์ สถานการณ์เริ่มดีขึ้น น้องทานวันละหลายครั้ง แต่ครั้งละคำสองคำ เดินสำรวจบ้าน มองจิ้งจก แต่ไม่ยอมเล่นกับผม ผมคิดว่า น้องอาจจะเครียด หรือกำลังปรับตัว เลยตั้งกระทู้ถาม แล้วคิดว่าจะพาไปหาหมอ
จนตกลางดึง ผมก็พาเข้านอนตามปกติ ผมฉายไฟตอนเที่ยงคืน น้องก็นั่งในตะกร้า ผมคิดว่าไม่เป็นไร ตอนตีห้า ผมลุกมาดู น้องนอน ขาแข้ง ตัวอ่อนไปหมด ผมหิ้วน้องออกมา น้องร้อง เป็นระยะๆ ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะกว่า รพ จะเปิด ราวแปดโมงครึ่ง ขาเขาเย็นมาก ผมเลยห่มผ้าเขา เปิด notebook เพื่อให้มีความร้อน ผมก็รอเวลา รพ เปิด แต่สุดท้าย ผมได้ยินเสียงเขาร้องดัง คือผมนอนอยู่กับเขา ผมจะหยอดน้ำให้ จับเขาอุ้ม เขาก็เกร็งขา ชัก ไปจากผม
ผมร้องไห้ กอดเขา ผมไม่อาจดูแลเขาได้ดีเลย
ผมฝังเขาหลังบ้าน สงสารเขาเหลือเกิน ผมตั้งคำถามในใจ ผมคิดผิดที่ให้น้องเขามาลำบาก ทรมาน เพราะผมหรือเปล่า ถ้าเขาอยู่ในกรงวัด ไม่เจอผม เขาจะอายุสั้นแบบนี้ไหม หรืออาจมีคนที่ดูแล ได้บ้านที่ดีกว่าผม ผมไร้ความสามารถดูแล แมว หรือเปล่า แต่ช่วงเวลาที่ได้เจอกัน สามสี่วัน ผมรักเขามาก รักเขาเหมือนลูกชาย
ไปดีนะลูกพ่อ พ่อรักหนูนะ พ่อขอโทษนะ
ผมไปดูสถานที่ ที่เขาเคยอยู่ เขาออกมาจากกองไม้ แม่เขาก็ไม่รู้อยู่ไหน หรือ โดนเอามาปล่อยตั้งแต่เมื่อไหร่