คือเพื่อนของเพื่อนเราหายไปเว้ย แล้วมันมาปรึกษาเรา เราไม่รู้จะทำไง ไม่รู้จะให้คำตอบมันยังไง แบบเรารู้มาตั้งแต่ต้นเรื่องยันปลายเรื่อง มันมาปรึกษาเราตลอด เราก็ให้กำลังใจมันมาตลอด แต่พอถึงจุดๆนึง คือมันไม่ไหว มันร้องไห้ให้เราฟัง มันไม่เข้าใจกับแม่เพื่อน นี่คือเรื่องจริงไม่ใช้สแตนอินนะจ๊ะ (เราจะพูดในสถานะที่เราใกล้ชิด เสมือนอยู่ในเหตุการณ์จริงๆดั่งเพื่อนมาเล่าเอง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เห้ยเธอ กูขอโทษนะ ถ้าสิ่งที่กูโพสมันทำให้เธอเสียหาย ถ้าเธอโดนแม่มันว่าอีก บอกกูนะ กูอึดอัดแทน กูขอระบายเหอะนะ กูสงสารเธอ โดนด่าขนาดนั้นยังไปตามหาเพื่อนอีก กูซึ้งจริงๆ โชคดีนะที่กูมีเพื่อนอย่างเธอ รัก
.
.
.
.
.
.
.
.
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เพื่อนเจ้ย'หายไป'  พ่อแม่เพื่อนก็โทรหาเพราะคิดว่าเพื่อนมาหาเจ้ย ตอนนั้นคือเจ้ยอยู่กรุงเทพ แล้วเพื่อนก็จะมาทำธุระที่กรุงเทพเหมือนกัน ญาติเค้าก็มารอรับแหละ แต่มันก็หายไป ติดต่อไม่ได้ ทักไลน์ไปก็ไม่ตอบ โทรหาก็ไม่ติด พ่อแม่มันเป็นห่วงมาก โทรมาหาเจ้ยแล้วบอกให้ช่วยหา เจ้ยไม่รู้จะทำไง เลยทักเฟสเพื่อนทุกคนที่คิดว่าเพื่อนจะติดต่อไป ก็ทักไปราวๆ 10 กว่าคนได้ พอคนกลุ่มนั้นรู้ ก็มีหลายคนทักต่อๆกันมา แบบ หายไปไหน อะไรยังไง ไม่ไหวจะพิมก็ก็อปวางเลย จนสุดท้ายได้อัพสเตตัสเปิดสาธารณะหาคน คือเจ้ยเป็นเด็กไงคิดไรไม่ออกอัพสเตตัสเฟส มีคนรู้จักมาแบบเออทวิตให้มั้ย เจ้ยก็เออๆๆดีๆๆทวิตเราไม่ค่อยมีคนรี ให้คนอื่นอัพจะได้รีช่วยกัน จนมีคนแชร์ 1000+ คนมาคอมเม้นอะไรเจ้ยก็ตอบให้ทุกอย่าง ครึ่งวันผ่านไป.. พ่อเพื่อนโทรมาบอก ยังไงก็ขอบคุณนะที่ช่วยตามหา(ยังไม่เห็นโพส) แม่โทรมา : เจ้ย ลบโพสเถอะลูก มันมีนักข่าวติดต่อแม่มาขอทำข่าว เค้าบอกว่าเพื่อนจะเสียหายอย่างโน้นอย่างงี้ แม่รู้จักท่านผู้ใหญ่ไรงี้ เดี๋ยวให้ท่านช่วย บลาๆ ลบนะลูก แม่ขอ เราก็แบบเวรละ เอาไงดี ถ้าลบต้องมีคนด่าแน่ๆ (ตอนนั้นหน้าชาเลเวล 1) สุดท้ายได้ลบ แล้วก็อัพสเตตัสใหม่ ออกมาขอบคุณแล้วก็ขอโทษที่ต้องลบ เพราะแม่ไม่สบายใจ แล้วก็มีคนมาด่าจริงๆ แบบอุส่าห์ช่วยแชร์แต่กลับมาลบโพสออกแบบนี้ หรือหาเจอแล้ว หรือยังไง แทนที่จะได้ช่วยกันตามหา คนแชร์เค้าก็อยากช่วย อันนี้เจ้ยเข้าใจ เจ้ยเองก็เสียความรู้สึกเหมือนกัน แต่เจ้ยก็มาออกหน้ารับแทนแม่ว่าแม่ไม่ผิด แบบออกมาขอโทษแล้วก็ขอบคุณที่ช่วยกันตามหา (หน้าชาเลเวล 2) แม่โทรมา : เจ้ยลบโพสหรือยัง (ลบแล้วค่ะ) เนี้ย แม่อยากให้ลูกตามหาเงียบๆ ไม่ใช่โพสไปแบบนั้น รู้มั้ยเพื่อนเสียหาย เจ้ยอยากทำร้ายเพื่อนหรอลูก หนูรักเพื่อนจริงๆหรือเปล่า แม่เข้าใจในความหวังดี แต่แม่ขอไปลบออกให้หมดนะ เดี๋ยวแม่จะจัดการเอง ถ้าเพื่อนโทรมายังไงก็รีบโทรบอกแม่ด้วยนะ เนี้ยแม่ก็ติดต่อเพื่อนทุกคนที่คิดว่าเพื่อนจะไปหาแล้วแต่ก็ยังไม่เจอ มีเพื่อนคนนึงที่แม่ยังไม่ติดต่อไปชื่อ เฟิส ยังไงเจ้ยลองคุยกับเค้าดูนะ แล้วโทรบอกแม่ด้วย พอวางสายแม่เจ้ยก็ติดต่อเฟิสเลย เฟิสก็บอกว่าไม่รู้ ติดตามข่าวจากเฟสเจ้ยเหมือนกัน พอคุยเสร็จก็โทรไปบอกแม่ ว่าเค้าไม่ได้ติดต่อกัน แม่ก็บอกประมาณว่าไม่เชื่อ เฟิสประวัติไม่ค่อยดี ไปดูให้หน่อยเผื่อเฟิสโกหก เผื่อเค้าชักจูงเพื่อนไปในทางไม่ดี เจ้ยก็เลยบอกไปว่าจะลองถามให้ดูอีกที *เฟิสเรียนโรงเรียนเดียวกับเจ้ย ก็พอรู้จักกันแต่ก็ไม่ได้สนิทกันมาก แต่เพื่อนคนที่หายเค้าเคยเล่าประวัติทางบ้านของเฟิสให้ฟังก็เลยรู้คร่าวๆ* เจ้ยก็ติดต่อเฟิสอีกที เฟิสก็บอกไม่รู้จริงๆ เจ้ยก็เลยเล่าเรื่องที่แม่พูดให้เฟิสฟัง เฟิสก็แบบโมโห เฟิสไม่ใช่คนไม่ดี แต่ฐานะทางบ้านเค้าไม่ดี เลยต้องทำงานหาเงินส่งให้ทางบ้าน แบบเรียนม.รามแล้วก็ทำงานไรงี้ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(เป็นงงๆเรียนด้วยทำงานด้วย มันไม่ดีตรงไหน หรือต้องเข้ามหาลัยดังๆ ไม่เข้าใจ) หลังจากลบโพส แบบเหนื่อยอ่ะ เหมือนเราทำคนเดียว โพสคนเดียวตามหาคนเดียว คนอื่นมาว่าเพื่อน เราก็ไปแก้ข่าวให้ คือช่วยสุดพลังมากตอนนั้น โพสแล้วเผื่อมีคนเจอเบาะแสงี้มันก็โอเคใช่ป่ะ แต่อยู่ดีๆมาบอกให้ลบ คือแบบ เหนื่อยว่ะ ไม่ไหว ช็อค แล้วพอโพสอันใหม่ คนอื่นเค้ามาว่าแม่ เราก็ตามไปช่วยเคลียร์ให้ แบบโพสเองลบเองโดนด่าเอง ตอนนั้นก็ไม่เข้าใจแม่หรอก ลูกหายทั้งคนแต่ก็ยังใจเย็น รอให้คนอื่นช่วย แล้วนี่เพื่อนหายทั้งคนยังมาบอกให้อยู่นิ่งๆ โอ้ววว ใครจะไปทำได้ว่ะ ก็เลยอัพสเตตัสเล่นๆ แนวประชด เออนะ ถ้าเราหายไปก็ประกาศหาเลย ไม่ต้องเกรงใจพ่อแม่เรา ไม่ต้องห่วงชื่อเสียงเรา ไม่ต้องกลัวว่าเราเสียหาย หาเราไม่ยากจริงๆ ขาใหญ่ๆตูดงอนๆ อะไรประมาณนี้ คืออารมณ์มาเต็มอ่ะ จนเพื่อนแบบตลกเอาโล่หรอ เพื่อนหายอยู่นะ สุดท้ายก็นอนตอบคอมเม้นจนหลับไป