จขกท ไม่แน่ใจว่ามีทรรศนคติเรื่องความรักถูกต้องหรือไม่น่ะครับ

จขกท โสด และค่อนข้างเก็บเนื้อเก็บตัวครับ
วันว่างๆชอบอยู่บ้าน ทำนู่นนี่ในบ้านมากกว่า
สาเหตุหลักคือ 1. ผมว่ามันประหยัดดี 2.ไม่ได้มีธุระกับใคร 3. มันเปนตัวเองดีครับ

บางจังหวะมันเหงาเหมือนกันครับ เหมือนกับจัดการชีวิตตัวเองจนพอใจแล้ว
เวลามันเหลือ อยากไปหาคนมาทำให้ชีวิตยุ่งขึ้นหน่อย

ก็มีจีบคนอื่นบ้าง เล็กๆน้อยๆ ครับ
สุดท้ายกลับมาเป็นเหมือนเดิมคือโสด

เพราะลึกๆแล้วไม่ถนัดจะคุยเรื่อยเปื่อย
คุยๆไปสักพัก มันเริ่มดราม่า
เริ่มโชว์ความคิด กับคนที่เราพยายามจีบ
เหมือนกับอยากแสดงให้เห็นว่า
ผมมีความคิดแบบนี้นะ ผมเป็นแบบนี้
ประเด็นการคุยเริ่มหนัก

จนบางทีแอบคิดว่า
เออ เพื่อนกันเรายังไม่เคยคุยด้วยเนื้อหาหนักขนาดนี้เลย
กับเพื่อนเราคุยเฮฮาไร้สาระ
แต่คนที่เราจีบ เราดันคุยกับเขาอย่างเครียดเลยนะ

สุดท้าย พอคุยกันไม่คลิก ก็ไปต่อไม่ถูก ปรับระดับการคุยให้เป็นเพื่อนก็ไม่ได้
เพราะในโหมด เป็นมิตร เรา(คิดว่า)สุภาพและมีอารมณ์ขัน
แต่โหมดซีเรียสนี่ คือซีเรียสสสสมาก

เราก็ไม่รู้ว่าควรทำไงกับอารมณ์นี้
เพื่อนจะอยู่กับเราในโหมด เฮฮา เป็นหลัก
ส่วนคนที่เราจีบคือคนที่เจอเราอยู่ใน โหมดซีเรียส เป็นหลัก

เราเลยมีแนวคิดว่า
ถ้าอัพเกรดจาก เพื่อนเป็นแฟน เขาต้องเจอกับด้านซีเรียสที่เราไม่เคยแสดงให้เห็น

หรือดาวน์เกรด จากแฟนเป็นเพื่อน มันก็จะรู้ว่าบางทีเราแสดงออกของเราคือการสะกดอารมณ์ (และเรามองว่านั่นคือไม่จริงใจ ในฐานะเพื่อน)

เรา(ผม)เลยมีแนวคิดว่า เพื่อนกับแฟนมันแทนกันไม่ได้
จีบใครไม่คลิก ก็ต้องปล่อยไป
ส่วนอัพเกรดเพื่อนคนไหนมาเป็นแฟน มันก็จะพบสภาพนิสัยเปลี่ยน ซึ่งเราก็ไม่ได้อยากแสดงให้ใครเห็น

ใครอ่านมาถึงตรงนี้แล้ว งง
ก็เข้านอนเถอะครับ

ผมบ่นพอใจแล้ว และง่วงพอแล้ว

ขอตัวไปนอนก่อนล่ะครับ บายยย