ก่อนอื่น ขอเกริ่นก่อนว่า ผมเองเป็นคนหน้าตาไม่ค่อยดี จึงไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเอง เลยมักจะไม่กล้าจีบใคร มั่วๆ เวลามีแฟน หรือ มีคนคุยด้วยแล้ว(คุยแบบแฟน) ผมก็จะไม่ชอบคุยเผื่อเลือก เพราะกลัว ตกหลุมรักทุกคน..

ปีที่แล้ว ผมเจอ ผญ คนนึง จากที่ๆ นึง จากนั้น ผมก็ขอเฟส ขอไลน์ เธอ แล้วก็เป็นจุดเริ่มต้นที่คุยกัน ช่วงแรกเราสองคนคุยกันสนุก พิมพ์ไปยิ้มไปตลอด ดูเข้ากันดีมาก พอคุยกันได้ เดือนนึง เราก็นัดเจอกัน กินข้าว เดินเล่น แล้วก็แยกกลับบ้าน โดยที่ต่างคนต่างมีท่าทีชอบกัน เค้าดูไม่ได้รังเกียจผมเลย ผมเลยตัดสินใจคุยแบบจริงจัง เริ่มหยอดทีละนิด จนระยะเวลา ผ่านไป 2เดือน.. 3เดือน ผมก็ขอคบเป็นแฟน แต่เธอก็ปฏิเสธ เธอบอกว่า เธอคบใครเธอจะดูยาวๆ ผมก็คิดว่าเธอคงถูกสอนมาดี จากนั้น ผมก็ตัดสินใจคุยต่อ(แต่ละวันเราคุยกันเหมือนแฟน แบบ คิดถึง งอลกัน โน่นนี่) เป็นเวลา1ปี เราไม่เคยไม่มีซักวันที่ไม่ไลน์คุยกัน จะไม่ว่างยังไงก็ ต้องมีการ มอนิ่ง หรือ กู๊ดไนท์ เพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ จนนานๆเข้า ผมก็รู้สึกว่า ผมอยากได้สถานะที่ชัดเจน อยากได้ความมั่นคง อายุก็ไม่ได้15-16แล้ว ผ่านอะไรมาบ้างแล้ว เราควรจะให้ความมั่นใจทั้งสองฝ่าย แต่เธอก็ไม่ต้องการ เธอยังยืนยันว่า อยากให้รอ แต่จากประสบการณ์ ผมก็เคยอยู่ในจุดที่เป็นแบบเธอ แต่ในตอนนั้น ผมมีตัวเลือก ผมเลยพยามยื้อไว้ เพราะยังไม่มั่นใจว่า ใครคือตัวจริง แล้วอีกอย่าง ความรักที่ผ่านมาของผมก็ไม่ค่อยจะลงลอย หวานๆแค่ช่วงโปร พอหมดโปร ก็กลับไปหาคนเก่า จนทำให้ผมระแวงว่า ผมจะเจอเหตุการณ์แบบนี้อีกมั้ย ผมพยามทำทุกอย่างให้เค้ารู้สึกสบายใจที่คบกะผม ผมมั่นใจว่าผมเป็นพ่อบ้านใจกล้าได้ แต่ทำไม พอนานๆเข้า เธอก็ยิ่งจืดจาง เริ่มพูดแต่เรื่องของตัวเอง ไม่สนใจในสิ่งที่ผมบอก ผมเล่า ไลน์ไปไม่ค่อยอยากตอบ แต่เล่นเฟส จนกระทั่ง เค้าอัพรูปคู่กับ คนคนนึง ซึ่งผมก็ได้ถามว่า เค้าคือใครหรอ แต่ก็ได้คำตอบแค่เพื่อน แต่แล้ว พอหลังๆมา มันก็ยิ่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ อะไรๆก็เปลี่ยน จนผมคิดแล้วว่า เราไปกันไม่รอดแน่ ผมมั่นใจว่า คนคนนั้นคือคนที่คุยกับเธออยู่ ผมเลยขอเธอ ห่าง หรือเลิกคุยนั่นเอง แต่กลับเป็นผม ที่รู้สึกว่า ต้องมานั่งคิดถึงเธอทุกวันทุกนาที มันไม่ใช่ตัวผมเลย