คือเราก็มาเขียนเป็นครั้งแรงเนอะถ้ามีผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วยนะค่ะ
คือเรื่องก็มีอยู่ว่า เราอ่ะมีแฟนอยู่แล้วครบกันได้ประมาณ 2 ปีแล้วแหระ ตอนครบกันแรกๆทุกอย่างมันก็ดีนะ แต่มันติดอยู่ตรงที่ว่าเวลาไปไหนมาไหนด้วยกันส่วนใหญ่เราจะเป็นคนออกค่าใช้จ่าย ตอนแรกๆเนอะเราก็ไม่ได้อะไร พอหลังๆนานๆไปเราว่ามันเริ่มไม่ใช่ เราก็เป็นผู้หญิงเนอะ ทำไมเราต้องเลี้ยงเค้าด้วยคือฐานะทางบ้านเราก็ไม่ได้รวยนะ แต่คือตอนนั้นเรารักเค้ามาก(ไม่รู้ว่าหลงหรือป่าวนะ) เราก็ไม่กล้าบอกเค้าตรงๆนะ คือฐานะทางบ้านของแฟนเราเค้าก็จะไม่ค่อยมีสักเท่าไหร่ เราเลิกกันบ่อยนะ คือช่วงแรกๆเค้าเจ้าชู้มากคุยกับผู้หญิงคนอื่นแต่เราก็ไม่เคยท้อนะ ตามตลอดเหมือนทำให้เค้ารู้ว่าคนที่แคร์เค้าและค่อยช่วยเหลือเค้ามีแค่เราคนเดียวคือเหมือนผู้หญิงคนอื่นเข้ามาแล้วก็ออกไป แต่พอมาช่วงหลังๆเริ่มเข้าปีที่ 2 เรารู้สึกว่าเค้าแบบรักเราคนเดียวนะไม่เคยคุยกับผู้หญิงเลยตลอดเวลาที่คบกับเราดูแลเราดีมาก แต่คือเสียอย่างเดียวคือเราต้องค่าใช้จ่ายเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน เวลาผ่านไปเราเลยเริ่มรู้สึกเบื่อบอกตรงๆเลยนะค่ะ(ยอมรับว่าผิดจริงๆ ) จนมาถึงวันสงกรานของปีนี้นะ วันที่ 15 เราก็ไปเล่นน้ำกับเพื่อนเนอะ แต่มีเพื่อนของเพื่อนมาด้วยเป็นผู้ชายนะค่ะ คือตอนแรกเรามอง ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนะเฉยๆอ่ะ แต่พอเล่นๆไปคือเรารู้สึกว่าเราชอบอ่ะ คือเค้าก็ไม่ได้หล่อนะ แต่ดูเป็นคนเงียบๆขรึมๆ คือน่าค้นหาอ่ะ5555555
พอจบจากวันนั้นเราก็ไปสืบหาเอาเฟสเค้ามาจากเพื่อนของเรา แล้วเราก็ทักเค้าไป เรารู้นะว่าเราทำผิดแต่คือมันห้ามใจไม่ไหวจริงๆ เราก็เลยทักเค้าไป แล้วเราก็แบบชวนเค้าคุยนะ เราดีใจมากๆอ่ะที่เค้ายอมคุยกับเรา เราก็เลยเนียนขอไลน์ เค้าก็ให้มานะ แต่พอเราแอดไลน์เค้าไปเราก็ต้องกินแห้วนะ เพราะเค้ามีแฟนแล้ว แต่เราก็บอกไปนะว่าเราชอบเค้าอ่ะ แต่เค้าเองก็บอกเราว่า เค้ารู้อยู่แล้ว อ่าววววววววว... แล้วคือเราก็คุยกัน คุยไปคุยมาเค้าบอกเราว่า เค้าเลิกกับแฟนเค้าแล้ว เราก็ดีใจดิ แต่เราเองอ่ะ ยังไม่ได้เลิกกับแฟนของเราเลย เรารู้สึกผิดนะ แต่เราก็ยังไม่หยุด ความรู้สึกตอนนั้นคือมันต้องเลือกอ่ะ เราเลยเลือกที่จะบอกเลิกแฟนเรา เพราะเหตุผลเดิมๆ แต่แฟนเราอ่ะเค้าไม่ยอมเลิกนะ เค้ามาง้อเราทุกวันเลย แต่ถึงตอนนั้นเราก็ไม่สนใจอะไรแล้ว เราจะคุยกับคนปัจจุบัน เราไม่รู้นะว่าเราผิดมั้ยแต่ใครๆก็อยากเลือกสิ่งที่ดีให้ตัวเองกันทั้งนั้น มันจริงใช่มั้ยล่ะ หรือเราเข้าข้างตัวเองก็ไม่รู้นะ   เราคิดว่าตอนนั้นเราจะไม่กลับไปแล้วแน่นอน เราก็คุยกับคนปัจจุบันของเราไปเรื่อยๆนะ จนวันนึงเค้าเริ่มเปลี่ยนไป คือเราคุยกันแต่เราไม่ได้คบกันนะ เรารู้สึกนานแล้วแหระว่าเค้าเริ่มเปลี่ยน แต่เราเองที่ดื้อจะไปต่อ จนเค้าพูดว่า ขี้เกียจมานั่งตอบ โอเคเราซึ้งเลย เราใช้เวลาสักพักคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา คือตอนนั้นเราสับสนไปหมด มีแต่คำถามว่าทำไมๆๆๆๆๆ วันนั้นแฟนของเราทักมา จริงๆแล้วเค้าทักเรามาทุกวันเลยนะ ตั้งแต่เลิกกันไป เราเลยตัดสินใจคงเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของเราอ่ะ เราเลยกลับไปคบกัน จากวันนั้นจนถึงวันนี้ เราก็ไม่รู้นะว่าเรารักแฟนจริงๆหรือป่าวหรือเป็นเพราะว่าเรากลัวที่จะอยู่คนเดียวกันแน่ แต่เราคิดว่าคนเราจะคบกันได้ความรักอย่างเดียวมันไม่พอแน่ๆ จนทุกวันนี้เรายังชอบคนนั้นอยู่นะถึงแม้ว่าเค้าจะทำให้เราเจ็บเราก็ยังชอบเค้าอยู่ดี จบแล้วค่ะ เรื่องเล่าของคนเห็นแก่ตัว