จากเคยตั้งกระทู้เรื่องลี้ลับมา วันนี้ขอนอกเรื่องหน่อย อึดอัดมาก
เรามีปัญหากับแม่เรา แรกๆก็ทำตามที่แม่บอก แต่นานไปมันอึดอัด บ้างครั้งเราอยากร้องไห้ บางครั้งเรารู้สึกอึดอัด เราเคยทำผิดพลาดในชีวิตเรามา พ่อแม่รู้เรื่องแล้วก็บอกว่าให้อภัยเรา เราก็สำนึกผิดน่ะที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ พยายามเริ่มต้นใหม่ ตั้งใจเรียนพยายามสอบเข้ามหาลัย ให้ได้ นิสัยเดิมเรา เราก็ไม่เคยออกไปเที่ยวไหน เสาร์อาทิตย์ก็อยู่บ้าน ตั้งแต่มีปัญหากับแม่มา แม่จับผิดเราตลอด ยึดโทรศัพท์เรา ตั้งกฏนู้นกฏนี้ให้เรา ห้ามเราใช้โทรศัพท์ ห้ามเราเล่นไลน์ หรือแม้กระทั้งเฟส โทรศัพท์คุยกับเพื่อนก็ไม่ได้ เหมือนให้เราอยู่ตัวคนเดียว เราอึดอัด เราพูดไรไปเราก็ดูผิด ใครที่เข้ามาในชีวิตเราแม่ก็แบรนด์หมด ด่าเรา ทั้งๆที่เราแค่คุยไม่ได้ทำไร แม่เอาแต่ถามว่าคุยไปทำไม เราอยากหาเหตุผลที่อธิบายให้แม่ฟัง แต่เราไม่รู้จะพูดออกมายังไง ในความรู้สึกเราน่ะ ก็เราเคยมีแฟน การมีแฟนมันก็ดีไปอีกอย่างยิ่งวัยใกล้กันยิ่งดี ตอนนี้เรากลับมาคุยกับแฟนเก่า คุยก็ไม่ได้เราโดนด่า เราบอกแม่แค่คุย โทรศัพท์เครื่องที่2แล้วที่โดนยึด อุส่าแอบใช้  ก็แม่ไม่ให้ไปไหน กับเพื่อนก็ไม่ให้คุย เราอึดอัด กดดัน จับผิดตลอด เราทำไรไม่ได้ เราอุส่าทำตามทุกอย่างที่แม่ขอ อยู่บ้านไม่ไปไหน แต่ขอแค่เรื่องโทรศัพท์กะคุยกับเพื่อนแค่เรื่องเดียวแม่ก็ไม่ให้  เราเหงา อยู่กับพ่อแม่ บางอย่างเราพูดไรไปก็ไม่เข้าใจ เพราะอะไร วัยที่ต่างหรอ หรือทัศนคติไม่ตรงกัน หรือเราไม่เข้าใจเอง เรารู้ว่าแม่เป็นห่วงแต่เราว่าเกินไป เราอึดอัด ทำให้ทุกวันนี้เราไม่อยากอยู่ในบ้าน วันๆอยู่แต่กลับกองหนังสือ เพื่อนก็ไม่ได้คุย แฟนเก่าเราพึ่งกลับมาคุยได้แค่วันเดียว เรากับเขาก็อยู่ห่างกันมากต่างคนต่างเรียน แม่ก็กลัวแต่เราไปหาเขา กลัวเราพลาดอีก แต่เราก็เบื่อน่ะที่แม่กับเราแบบนี้ เราอึดอัด ตอนนี้เราอยากร้องไห้ เรามีน้องสาวคนหนึ่งก็พูดไรกับมันไม่ได้มันแค่4ขวบจะคุยจะระบายให้มันฟังไง เราอยากให้แม่เข้าใจเราการมีแฟนมันไม่ได้เป็นแบบที่แม่คิดทุกคน  เบื่อมากๆ