น้ำตาไหลแต่เช้า วันนี้ออกจาก office ไปหานายที่รพ bnh เจอ taxi คันนึงมาจอดแต่ไฟไม่เปิด… มองเข้าไปเห็นลุงคนนึงอายุต้องรุ่นอาม่าแน่ๆความคิดแวปแรก… ไปดีไหมวะเนี่ย… แต่ด้วยความที่รีบก็เลยรีบเข้าไป…. ความรู้สึกแรกคือ…. เห้ย!! ลุงไหวไหมลุงแก่มาก!! แล้วลุงก็เล่าให้ฟังว่าลุงชื่อประเสริจ ลุงเป็นพังผืดเกาะกระดูกขอเจ้าของอู่มาขับรถหาเงินไปรักษาโดยการฉีดยา 9 เข็มเข็มละ 290 บาท… ลุงเป็นคนอ่างทองพ่อแม่ตายตั่งแต่เด็ก ขายบ้านไปในราคา 30 บาทแล้วเดินจากอ่างทองมาหัวลำโพงทำงานเป็นคนขับรถมาตลอด 70 ปี ก่อนหน้านี้อาศัยอยู่ในวัดแต่อยู่ดีๆด็เดินไม่ไหว เลยต้องออกมาทำงานหาเงิน ศุกร์นี้เป็นเข็มสุดท้ายแล้ว แล้วจะเลิกขับรถแล้วเพราะร่างกายก็ไม่ไหวแล้ว หลังจากนี้จะไปบวชแล้วก็รอวันที่ร่างกายไปไม่ไหว นั่งฟังไปน้ำตาซึมไปรู้ตัวอีกทีถึงหน้ารพแล้ว meter ขึ้น 55บาท… ผมหยิบแบงค์ 1,000 แบบ auto แล้วบอกลุงว่า ลุงไม่ต้องขับแล้วนะวันนี้ เอาเงินนี่ไปรักษาเข็มสุดท้ายเถอะครับ ลุงก้มหน้ารับปาก ขอบคุณแล้วก็ขับรถจากไป… เพื่อนๆพี่ๆน้องๆทั้งหลาย… ถ้าพ่อแม่ยังอยู่… อย่าให้ต้องมาลำบากแบบนี้เลย… ขอให้ลุงให้เวลาที่มีอยู่อย่างสงบและขอให้ลุงได้เจอแต่ดีๆจากนี้และตลอด


## ปล. เป็นเรื่องที่แชร์มาครับ  อ่านแล้วน่าประทับใจดี  Cr : Patjaa.com