อันยองค่าชาว twenty again ทุกคน
เราในฐานะชะนีไทยที่ดูซีรีส์เกาหลีมาเรื่อยๆตั้งแต่วัยมัธยม ถึงอุดมศึกษา จนตอนนี้ใกล้จะเลขสามละ
ขอตั้งกระทู้พูดถึงละครเกาหลีเป็นครั้งแรก^^
อาจจะเผลอสปอยล์สำหรับคนที่ยังไม่ได้ดูนะคะ
อาจจะด้วยมุมมองที่เปลี่ยนไป ตามวัยที่มากขึ้นมั้ง ทำให้เราตกหลุมรักซีรีส์เรื่องนี้เข้าอย่างจัง
ข้อแรก : เรื่องนี้ถ่ายทอดปัญหาครอบครัวที่หนักหน่วงของวัยกลางคน
รวมถึงวัยเรียน ออกมาได้กลมกล่อมละมุนละไมมากๆ
-ไม่มีตบแย่งอะไรทั้งนั้น / ถ้าตบแย่งพีดีชาก็ไม่แน่
-บางซีนบทพูดธรรมดา ดนตรีประกอบเรียบๆ แต่ดูแล้วน้ำตาซึมอ่ะ
/ ช่วงแรกๆที่โนราคิดว่าตัวเองป่วย และตอนที่ลูกไม่เข้าใจนาง
-ซีนที่ตัวละครดูจะซีเรียสจริงจัง แต่กลับทำให้เรายิ้ม
/เวลาพีดีชา หงุดหงิดใส่โนรา หรือตอนที่อิสามีหวงก้างเมีย
-อาจารย์ที่สอนวิชาเกี่ยวกับชีวิตคู่ ดันเป็นมือที่สามในชีวิตจริง (หมายถึงในบทนะ)
/ แต่นางก็ยังพอมีมุมที่น่าเห็นใจ ซึ่งเราหาได้แคร์ไม่
เราว่าผู้กำกับถ่ายทอดออกมาแบบย้อนแย้ง แต่มีเสน่ห์
และสังเกตว่า นักแสดงหลักๆมีลักยิ้มบุ๋มเล็กบุ๋มน้อยกันเกือบทุกคน ทั้งโนราและมินซู
น้องใจดีกับพี่หูฟัง ก็มีเล็กๆนะ น่ารักดี
แคสนักแสดงโดยยึดจากลักยิ้มของลีซังยุน /เรามั่ว
ข้อสอง : และมีหยอดมุมมองการใช้ชีวิตมาเป็นระยะด้วย แทรกอยู่ตามบทพูดเล็กๆ
เท่าที่จำได้ก็ซีนนี้.. บทพูดไม่เป๊ะนะ
-ยุนยองพูดกับโนราว่า น่าเสียดายที่แกไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นของตัวเองเลย
แล้วโนาราตอบว่า แต่การได้เป็นแม่ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าเสียดาย(เวลา)หรอก ... ยังไม่มีลูกแต่ซึ้งอ่ะ
-มินซูถามซังเยว่า ทำไมถึงเลือกเป็นพีดี เงินก็น้อย อนาคตจะมั่นคงหรอ
เซยังตอบว่า อนาคตไม่มีอะไรมั่นคงหรอก เลือกทำสิ่งที่ชอบในปัจจุบันนี้เลยดีกว่า ...ชั้นนี่อยากย้อนกลับไปเรียน faculty of art เลย
ข้อสาม : เราว่าเราคงอิ่มตัวจากละครของช่องใหญ่ อย่าง พวก KBS2, SBS , MBC
บางเรื่องแคสนักแสดงปังมาก ตั้งท่ารอดู พอออนแอร์ได้กลางเรื่อง
เราดันไปจ่ออยู่กับละคร tvN แทนซะงั้น เป็นอาการอย่างงี้ตั้งปี 2013
ผลงานช่องใหญ่ก็ยังดีอยู่ แต่รสนิยมในการดูเราเปลี่ยนเอง
จริงๆชอบไม่ชอบของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันอ่ะเนาะ แล้วแต่อารมณ์และฮอร์โมนวัยหว่าเว๊
ข้อสี่ : ฉันรักผู้ชายคนนี้ 555 เคยได้ยินแต่เขาเรียกสามีแห่งชาติๆ
ดีงามอย่างนี้นี่เอง ผู้ชายหลายหน้า นิ่งก็อีกแบบ เก็กก็อีกแบบ พอยิ้มนี่เหมือนเป็นอีกคนนึง ละลายสุดๆ
เครดิตรูปทั้งจาก google และในพันทิปนี่แหละค่ะ จำไม่ได้จริงๆ TT กำลังเพ้อ
Second Time Twenty Years Old ซีรีส์ที่เหมือนไม่มีอะไรมาก แต่ถูกจริตเรามากๆ
เราในฐานะชะนีไทยที่ดูซีรีส์เกาหลีมาเรื่อยๆตั้งแต่วัยมัธยม ถึงอุดมศึกษา จนตอนนี้ใกล้จะเลขสามละ
ขอตั้งกระทู้พูดถึงละครเกาหลีเป็นครั้งแรก^^
อาจจะเผลอสปอยล์สำหรับคนที่ยังไม่ได้ดูนะคะ
อาจจะด้วยมุมมองที่เปลี่ยนไป ตามวัยที่มากขึ้นมั้ง ทำให้เราตกหลุมรักซีรีส์เรื่องนี้เข้าอย่างจัง
ข้อแรก : เรื่องนี้ถ่ายทอดปัญหาครอบครัวที่หนักหน่วงของวัยกลางคน
รวมถึงวัยเรียน ออกมาได้กลมกล่อมละมุนละไมมากๆ
-ไม่มีตบแย่งอะไรทั้งนั้น / ถ้าตบแย่งพีดีชาก็ไม่แน่
-บางซีนบทพูดธรรมดา ดนตรีประกอบเรียบๆ แต่ดูแล้วน้ำตาซึมอ่ะ
/ ช่วงแรกๆที่โนราคิดว่าตัวเองป่วย และตอนที่ลูกไม่เข้าใจนาง
-ซีนที่ตัวละครดูจะซีเรียสจริงจัง แต่กลับทำให้เรายิ้ม
/เวลาพีดีชา หงุดหงิดใส่โนรา หรือตอนที่อิสามีหวงก้างเมีย
-อาจารย์ที่สอนวิชาเกี่ยวกับชีวิตคู่ ดันเป็นมือที่สามในชีวิตจริง (หมายถึงในบทนะ)
/ แต่นางก็ยังพอมีมุมที่น่าเห็นใจ ซึ่งเราหาได้แคร์ไม่
เราว่าผู้กำกับถ่ายทอดออกมาแบบย้อนแย้ง แต่มีเสน่ห์
และสังเกตว่า นักแสดงหลักๆมีลักยิ้มบุ๋มเล็กบุ๋มน้อยกันเกือบทุกคน ทั้งโนราและมินซู
น้องใจดีกับพี่หูฟัง ก็มีเล็กๆนะ น่ารักดี
แคสนักแสดงโดยยึดจากลักยิ้มของลีซังยุน /เรามั่ว
ข้อสอง : และมีหยอดมุมมองการใช้ชีวิตมาเป็นระยะด้วย แทรกอยู่ตามบทพูดเล็กๆ
เท่าที่จำได้ก็ซีนนี้.. บทพูดไม่เป๊ะนะ
-ยุนยองพูดกับโนราว่า น่าเสียดายที่แกไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นของตัวเองเลย
แล้วโนาราตอบว่า แต่การได้เป็นแม่ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าเสียดาย(เวลา)หรอก ... ยังไม่มีลูกแต่ซึ้งอ่ะ
-มินซูถามซังเยว่า ทำไมถึงเลือกเป็นพีดี เงินก็น้อย อนาคตจะมั่นคงหรอ
เซยังตอบว่า อนาคตไม่มีอะไรมั่นคงหรอก เลือกทำสิ่งที่ชอบในปัจจุบันนี้เลยดีกว่า ...ชั้นนี่อยากย้อนกลับไปเรียน faculty of art เลย
ข้อสาม : เราว่าเราคงอิ่มตัวจากละครของช่องใหญ่ อย่าง พวก KBS2, SBS , MBC
บางเรื่องแคสนักแสดงปังมาก ตั้งท่ารอดู พอออนแอร์ได้กลางเรื่อง
เราดันไปจ่ออยู่กับละคร tvN แทนซะงั้น เป็นอาการอย่างงี้ตั้งปี 2013
ผลงานช่องใหญ่ก็ยังดีอยู่ แต่รสนิยมในการดูเราเปลี่ยนเอง
จริงๆชอบไม่ชอบของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันอ่ะเนาะ แล้วแต่อารมณ์และฮอร์โมนวัยหว่าเว๊
ข้อสี่ : ฉันรักผู้ชายคนนี้ 555 เคยได้ยินแต่เขาเรียกสามีแห่งชาติๆ
ดีงามอย่างนี้นี่เอง ผู้ชายหลายหน้า นิ่งก็อีกแบบ เก็กก็อีกแบบ พอยิ้มนี่เหมือนเป็นอีกคนนึง ละลายสุดๆ
เครดิตรูปทั้งจาก google และในพันทิปนี่แหละค่ะ จำไม่ได้จริงๆ TT กำลังเพ้อ