ชีวิตมหาลัยมีอิสระมากเลยค่ะ อยากทำอะไรก็ทำ อยากแต่งตัวแบบไหนก็แต่ง อยากไปไหนก็ไป
ไม่มีกฎระเบียบเคร่งครัดแบบตอนมัธยม มันดีก็จริง ดีที่มีอิสระ ทำให้เราเป็นผู้ใหญ่ขึ้น มหาลัยมีคนเยอะแยะมากมาย เราเองก็มีกลุ่มเพื่อน แต่ทำไมเรารู้สึกว่ามันเหงา มันหว่าว้า โดดเดี่ยวอยู่ในใจ ไม่เหมือนวัยมัธยมเลย วัยมัธยม ต่อให้เราไปโรงเรียนโดยที่วันนั้นเราไม่ได้คุยกับเพื่อนในห้อง แต่เราก็ไม่เคยรู้สึกเหงาในหัวใจเลย เรารู้สึกอบอุ่นใจเสมอเวลาอยู่ในห้องเรียน
บางทีเราอาจจะชอบชีวิตเด็กๆ มีกฎระเบียบคอยควบคุมหนาๆ มีเพื่อนร่วมห้องที่อยู่ด้วยกันตั้งแต่แปดโมงยันสามโมง เราชอบแบบนั้น
ยิ่งโตก็ยิ่งเหงา
ใครรู้สึกเหมือนกันบ้าง ชีวิตมหาลัย มีอิสระแต่ก็รู้สึกเหงาและหว่าเว้ในใจ
ไม่มีกฎระเบียบเคร่งครัดแบบตอนมัธยม มันดีก็จริง ดีที่มีอิสระ ทำให้เราเป็นผู้ใหญ่ขึ้น มหาลัยมีคนเยอะแยะมากมาย เราเองก็มีกลุ่มเพื่อน แต่ทำไมเรารู้สึกว่ามันเหงา มันหว่าว้า โดดเดี่ยวอยู่ในใจ ไม่เหมือนวัยมัธยมเลย วัยมัธยม ต่อให้เราไปโรงเรียนโดยที่วันนั้นเราไม่ได้คุยกับเพื่อนในห้อง แต่เราก็ไม่เคยรู้สึกเหงาในหัวใจเลย เรารู้สึกอบอุ่นใจเสมอเวลาอยู่ในห้องเรียน
บางทีเราอาจจะชอบชีวิตเด็กๆ มีกฎระเบียบคอยควบคุมหนาๆ มีเพื่อนร่วมห้องที่อยู่ด้วยกันตั้งแต่แปดโมงยันสามโมง เราชอบแบบนั้น
ยิ่งโตก็ยิ่งเหงา