วันนี้ผมขับมอไซค์ไปเที่ยวเขากระโจมครับ บินเดี่ยวไปเหมือนทุกครั้งที่ทำ เดิมทีผมก็บินเดี่ยวลุยป่าลุยเขาอยู่แล้ว ค่อนข้างมั่ใจว่ามีฝีมือทางดินในระดับเอาตัวรอดได้ แต่วันนี้ผมพลาดครับ เขากระโจมรอบนี้มีแอ่งน้ำขังเต็มไปหมด ทำให้ผมไม่เห็นพื้นว่ามันเละ มันแข็งยังไง แล้วผมก็ประมาทขี่ลุยไปทั้งๆ ที่ไม่สำรวจความลึกหลุมก่อน เรียบร้อยครับ รถครึ่งคันจมโคลนอยู่กลางดอย
               พยายามลากรถคู่ใจขึ้นจากโคลนอยู่นาน แต่ก็ขึ้นไม่ได้ คนเดียวเอาไม่ไหวจริงๆ สุดท้ายไปดักรอข้างทาง โบกมือขอความช่วยเหลือ โชคดีที่วันนี้วันหยุด มีคนผ่านไปผ่านมาพอสมควร พี่คนแรกเหมือนขับรถมาเอง ตอนแรกเขาก็จะเอาสายมาลากรถขึ้นให้ผม ระหว่างที่กำลังเตรียมการก็มีรถอีกคันผ่านมา มากันเยอะเป็นครอบครัว มีพี่ผู้ชายสามคงยอมลงมาลุยโคลนไปช่วยกันเข็นรถผมขึ้นจากบ่อโคลนเป้นที่เรียบร้อย โดยไม่ต้องเอารถพี่คนแรกลากขึ้น แต่พี่คนแรกเขาก็ยังใจดีนะ ให้น้ำให้ขนมมาด้วย
              เอาจริง ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่า ถ้าวันนี้ไม่มีพวกพี่ๆ กลุ่มนี้มาช่วยผมจะทำยังไง จะลากรถตัวเองขึ้นมาได้มั้ย ตอนนี้ ณ เวลานี้จะได้ลงจากเขากระโจมแล้วรึยัง ขอบคุณพวกพี่มาก คือผมไม่รู้จะทำยังไงนอกจากมาเล่าเรื่องที่มีคนช่วยผมให้ลงมาจากเขากระโจมให้คนอื่นๆ ได้รับรู้ ผมไม่มีรูปของพี่คนไหนเลย ไม่มีชื่อ ทะเบียนรถก็ไม่ได้จำ(แย่เนาะ)ตอนนั้นผมกำลังลนลาน ไม่รู้จะทำอะไรยังไง มาย้อนคิดอีกที ผมคิดว่าอย่างน้อยก็น่าจะมาบอกเล่าว่ายังมีคนดีๆอยู่