เริ่มเลยละกันนะ.....
             คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราเรียนอยู่ชั้นม.6ที่โรงเรียนเเห่งหนึ่ง (ไม่ขอบอกละกันว่าจังหวัดอะไร)  (เป็นผู้ชาย) มีคนมาติดตามเราในไอจี ตอนเเรกก็เฉยๆน่ะ ก็เเค่คนติดตามทั่วไปก็ไม่ได้คิดอะไรเเละไม่ฟอลกับด้วย 5555555555  หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เริ่มเเอดเฟสมา เขาก็ไม่ได้ว่าหล่ออะไรน่ะ (ไม่ต้องบอกก็รู้นะว่าเราเป็น) นั้นเเหละๆ เค้าเเอดมาเราก็รับเเอดเป็นเรื่องปกติ เพราะเรารับเเอดทุกคน 555555555  พอเเอดเสร็จเค้าก็เริ่มทักเรามาก ทักมาทุกวันจนเบื่ออ่ะ ไอเราก็ไม่ค่อยอยากจะตอบสักเท่าไหร่เเต่ก็ตอบๆตามมารยาทอ่ะ ช่วงนั้นเป็นช่วงเปิดเทอมของเรา เอออ....ลืมบอกไปพี่เค้าเพิ่งได้มหาลัยกำลังจะเป็นเฟรชชี่
เเล้ว คือลองคิดตามเรานะ คือช่วงเปิดเทอมม.6 เราก็ต้องเรียนเยอะเป็นธรรมดาจริงไหม เเต่พี่เค้าไม่เรียนนิได้สิ ทักเรามาทุกวัน เราก็ได้ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง พี่เค้าคงจะทักมาจีบเราละม้างงง (เเอบดีใจนิดหน่อย ) พี่เค้ามีงอลบ้าง เราก็ทำไม่ถูกสิ ใสๆหนิไม่เคยมีเเฟน 555555 พี่เค้าก็สอนนะต้องทำอย่างนี้ เเบบนี้ๆ (หืมมมม......กูไม่ได้เป็นเเฟนเมิงป่ะว่ะ)  เราก็ง้อบ้างเเอบมีใจนิดหน่อย คุยอยู่นานพอสมควรพี่เค้าก็เริ่มขอไลน์ เราก็ให้สิไม่ได้เสียดายอะไรหนิ (ใจง่ายสัส)
หลังจากนั้นเราก็คุยสนิทมากขึ้น มากขึ้น เเล้วก็มากขึ้นจนเราคิดว่าพี่เค้าเป็นเเฟนเราไปเเล้ว (ออออ...ลืมบอกไปเราอยู่คนละจังหวัดกับเเก) คุยกันมากกว่าที่เพื่อนคุยกับเราอีกเค้าก็ไม่ได้ขอเราคบนะ ไม่นานพี่เเกก็เริ่มขอเบอร์ (คิดว่าเราจะให้ป่ะ) 5555555จะเหลือเหรอ รอไรอยู่ พอให้ไปไม่นาน ไม่กี่เสี่ยววินาทีพี่เเกก็โทรมา ผมนี่มือสั่นหมดเลยยย ไม่คิดว่าจะโทรมาเร็วขนาดนั้น เเล้วเราก็กดโทรสับอย่างกลัวๆ....." หวัดดีคับ ทำไรอ่ะ " ได้ยินเสียงครั้งเเรกถึงกับขนลุกซู่55555เสียงคือหล่อมากอ่ะ  เราไม่กล้าพูดบวกกับพี่เเกก็ไม่กล้าพูดเหมือนกัน เหมือนฟังเสียงหายใจกันอ่ะ 5555555  หลังจากนั้นพี่เเกก็ทักเเบบห่างๆอ่ะ เเบบจะเข้ามหาลัยเเล้วก็มีกิจกกรรมเยอะ ก็ไม่ค่อยได้คุยกัน เราก็เรียน การบ้านเยอะก็ลืมๆไปเเล้วว่าพี่เค้าเคยคุยด้วย ใกล้สอบของเราพี่เค้าก็ทักมา เหมือนว่ากิจกรรมทุกอย่างจะเส็ดเเล้ว ก็ได้คุยกัน เเต่ช่วงนั้นพี่เค้าก็หายไปเป็นเดือนอ่ะ พอทักมาเราก็ตอบไปปกติพี่เค้าก็ขอเบอร์อีก เราก็สงสัยมีเเล้วไม่ใช่หรอ เออๆๆ เราก็ให้ไปใหม่ หลังจากนั้นก็โทรมา รอบนี้คุยกันเหมือนว่าเราสนิทกันมากมาเล่าโน้นเล่านี่ ให้เราฟัง เเล้วก็วางไป หลังจากวางไปก็ทักมาบอกว่า เออให้โทรไปปลุกด้วยตอนเช้า 555555 เราก็โทรสิ เเล้วเเกก็บอกว่า เดี๋ยวพี่ค่อยโทรหาตอนเที่ยง ๆ เราก็โม้เพื่อนเต็มที่เลย เล่าทุกอย่างที่เราได้ทำกับพี่เค้า เพื่อนๆต่างอิจฉาเรา (55555555....กูมีความสุข) วันนั้นเองเรามีอบรมอยู่พี่เเกก็โทรมาตอนที่กำลังอบรมอยู่เราก็รับละบอกว่าเเปปนะเดี๋ยวค่อยทักเเชทไปบอก พอหลังจากอบรมเราก็ทักเเชทไปพี่เเกก็โทรมา รอบนี้คุยกันกว่าครึ่งชั่วโมง ครั้งก่อนๆ เเค่ 5 นาที คุยกันมากขึ้นฝั่งเราก็เริ่มรัก จนมีวันหนึ่ง เมื่อไม่นานมานี้ มีการจัดติวที่มหาลัยที่เดียวกับพี่เค้าเรียน ตอนเเรกเราก็ไม่ได้บอกนะว่าจะไปติวที่นั้น เราไปถึงที่มหาลัยเราถึงบอกเเกเพราะพี่เเกจะโทรมาเอง เมื่อถึงเวลา เราก็บอกว่าเราอยู่ที่นี้เเกก็ถามว่าอยู่เเถวไหน เราก็บอกไป...เเกก็ไม่พูดเลยนะว่าอยากเจอ เราก็เฉยๆ เราไปติววันสองวันเเรเราก็ไม่เจอเเก จนวันหนึ่งไปนั่งกินข้าว เย็นเเล้ววันนั้นพี่เเกก็ทักมาว่าทำไร เราก็บอกว่ากินข้าวอยู่ เราก็ถามเเกว่าอยู่ไหน เเกบอกว่ากำลังจะลงไปกินข้าว เราก็คิด...เเน่นอนเดี๋ยวต้องเจอชัวร์ เราก็ตื่นเต้นซื้อข้าวระเเวง 555555  เราก็ไปนั่งฝั่งที่คิดว่าจะไม่มีคนเห็นเรา พอนั่งเส็ดมองซ้ายมองขวา เชรดดดด....คนนั้นเเน่เลย เพื่อนก็บอกเเน่อนเลย ผมนี้ทำตัวไม่ถูกเลย พี่เเกก็มากินข้าวใกล้ๆ เเต่คงเห็นเราเเล้วเเหละ วันนั้นเราใส่เเมซ ปิดหน้าา หน้าเราสิวขึ้น เราเลยระเเวงว่าพี่เค้าจะเห็นหน้าเราเเบบนี้เเล้วอาจจะไม่ชอบเราก็ได้ เราก็เป็นคนกินข้าวเร็วเเต่พออยู่กับเพื่อนช้าตลอด พี่เเกกินเส็ดก่อนก็เดินออกไปเราก็หันไปเห็นพี่เเกก็คงเห็นมั้ง เพราะเราใส่ชุดนักเรียนหนิ หลังจากพี่เเกเดินออกไปเเกก็โทรมา ตั้งเเต่ทุ่มครึ่งยันเที่ยงคืนพี่เเกก็ถามว่าทำไม่เข้ามาทักล่ะ เราก็บอกว่าไม่เห็นหนิ ทำไมไม่เข้ามาทักก่อนล่ะคับ เเกก็บอกว่าก็เพื่อนเยอะไม่กล้าเข้าไปเพื่อนมองเเรงมาก เพื่อนเราก็เเซวๆเเกในโทรสับเเกก็มามาหลายดอกเลย 5555 ขรรมมาก พี่เเกจะไม่ชอบให้เราพูดหยาบเเต่เเกอ่ะทำเอง (เคยคิดน้ะถ้าได้เป้นเเฟนกูคงมุ้งมิ้งฟรุ่งฟิ้งมากเลยอ่ะ) เเกก็ถามว่าเพื่อนเป็นโรคป่ะมองขนาดนั้น เราก็คุยกันจนเพื่อนด่า เพื่อนถามว่าเป็นเเฟนหรอ เราก็บอกว่าเปล่า เเค่คุยกัน เราบอกเพื่อนว่า ถ้าไม่ขอเป้นเเฟนก็จะถือว่าเป้นเเค่คนคุยกัน เที่ยงอีกวันพี่เเกก็โทรมาปกติว่าไปเรียนก่อนนะ ไรงี้ หลังจากติวเส็ดเรากลับบ้าน ก็กลัมาคุย เราก็เหมือนจะรู้ตัวว่าเราักพี่เเกบ่อย เเล้วเป็ยช่วงที่เเกก็มีสอบ เราทักไปเเล้วพี่เเกไม่ตอบเราก็คิดถึงสิ....ถ้าคนเคยยเป็นจะเข้าใจ.... ไม่ตอบเเชทเรา เเต่ออนอยู่ จนสอบเส็ดก็เห้นออนนะอัพโน้นอัพนี้เเต่ไม่ตอบ จนมาถึงตอนพีคสุด พี่เเกโพสต์ภาพอะไรสักอย่างในภาพบอกว่า "กูเป็นคนตอบเเชทเร็วน่ะ เเต่ถ้าไม่ตอบคือเบื่อ" เท่านั้นเเหละเราก็ทักไปถามเลยว่าทำไม ทักเเล้วหลายครั้งกว่าพี่เค้าจะตอบ เเกก็บอกว่า อย่าไร้สาระได้ป่ะ โตเเล้ว จะทำไรไม่ได้เลยอ่อ พอเหอะ (เป็นคนทักกูเองป่ะว่ะ) เราก็บอกว่า ก็ไม่ได้จะเเบบนั้นป่าววว้ะ เเกก็ตอบกลับว่า อย่างี่เง่า ไร้สาระ ไม่เข้าใจก็หยุด เรา...หยุดก็หยุดบางที่คนรอตอบเเชทก็เหนื่อยว่ะ  พี่เเกบอกว่า จะรอทำไมว่ะ คือเรียนมหาลัยงานเยอะ เดี๋ยวมาเรียนก็จะรู้เอง อยู่ม.ปลายก็พูดได้ เราก็บอกว่า ก็อย่าให้เเบ่งเวลาให้เป้นป่ะว่ะมาทำให้รักเเล้วก็ไป ไม่เสมอต้นเสมอปลายเลย เราก็เลยบอกว่า ผู้ใหญ่ก็อยู่ส่วนผู้ใหญ่เถอะงั้น เเกบอกว่างั้นพอ เด็กว่ะ หยุดเถอะ หลังจากนั้นเรากำลังจะพิมต่อ เเกก็บล็อคเราเลย ผมนี้เเทบทรุดทั้งยืน น้ำตาคลอเลยครับบ  เจ็บสัสๆ ครั้งเเรกที่มีคนมาบอกเเบบนี้ คือนอนไม่หลับทำไรไม่ถูกนั่งถอนหายใจ กูผิดหรอ ที่กูเป็นห่วง ทักอ่ะ เราคงจะต้องขอเวลาทำใจอีกสักพักเเล้วช่วงนี้ก็ใกล้สอบเเกทเเพทเเล้วด้วย มาเจออะไรเเบบนี้อีก ชีวิตกูพีคสัส.... ราวกับโดนเทจากยอดเขาเอเวอเรสต์ ตกลงมาจุกน้ะ เเต่ไม่ตาย นอนทรามานอยู่ (จากที่เคยคิดว่าถ้าได้เป็นเเฟนคงมุ้งมิ้งน่าดู กูคงต้องฟังเพลงขัดใจ "ฝันนั้นก็สลายไปในพริบตา ") คือเเบบหืมมมมเลยย
         สุดท้ายนี้ถ้าพี่ได้อ่านมัน เราอยากจะบอกว่า " เราขอโทษนะ ไม่คิดว่าการคิดถึงใครสักคนเเล้วอยากจะคุยกับเค้ามันผิดขนาดนี้ ขอโทษจริงๆ " รักเเละเป็นห่วงเสมอ..........