สวัสดีค่ะ เราเพิ่งเคยเข้ามาตั้งกระทู้ครั้งแรกนะคะ ภาษาอาจจะแปลกๆขอโทษล่วงหน้าเลยนะคะ

ตอนนี้เราเรียนอยู่มหาวิทยาลัยรัฐบาลค่ะ เราคบกับแฟนซึ่งเป็นผู้หญิงด้วยกัน แฟนเราอยู่มหาวิทยาลัยเอกชน
ก่อนอื่นบอกก่อนเลยนะคะว่าฐานะทางบ้านเราค่อนข้างที่จะยากจนแต่เราก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย แบ่งเบาภาระครอบครัวค่ะ
ส่วนทางบ้านแฟนเรามีฐานะค่ะ เรียกว่ารวยเลยแหละ เขาออกแนวลูกคุณหนูทำอะไรเองไม่ค่อยเป็น แต่เราก็เข้าใจเขานะคะว่าเขามีเงินก็ต้องคอยมีแม่บ้านทำให้เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว แต่เรื่องที่เริ่มทำให้เราคิดมาก คือ แฟนเรานั่งรถเมล์ไม่เป็นค่ะ เกิดมาไม่เคยนั่ง พอมาคบเรา เราก็พาเขานั่ง ซึ่งเรารู้แหละว่าเขาคงเหนื่อยแต่ไม่พูด นั่นถือว่าเป็นเรื่องดีที่เขาพยายามจะปรับตัวให้เข้ากับเราได้(เราคิดว่าอย่างนั้นนะคะ) เราคิดมากค่ะว่า บางทีถ้าเขาไปคบกับคนที่มีฐานะที่ดีกว่ากว่านี้อาจจะเหมาะสมกว่าและเขาก็คงจะสบายกว่านี้อะค่ะ และมีอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่เหมาะกับเขาคือ บางทีเขาจะชอบเผลออวดสิ่งของบางอย่างออกมาโดยไม่รู้ตัว เราว่ามันอาจจะเป็นความเคยชินที่เขามองว่าราคามันไม่ได้แพงอะไรมากแต่สำหรับเรา เรารู้สึกว่ามันแพง เราพยายามคิดว่าเราคงอิจฉาแฟนแหละที่เขาสามารถซื้อสิ่งนั้นได้แต่เราไม่มีปัญญาซื้อไรงี้ แต่มันไม่ใช่ค่ะ เรากลับรู้สึกว่าเราอึดอัด รู้สึกลำบากใจที่จะคุยด้วยเวลาที่เขาพูดออกมาว่า ของสิ่งนั้นไม่แพง เท่านี้เอง อะไรแบบนี้อะค่ะ
มีอีกเรื่องหนึ่งค่ะ คือเรื่องที่เราสองคนคบกัน แม่ของแฟนไม่รู้นะคะเพราะแม่เขารับไม่ได้กับเรื่องแบบนี้ค่ะ แต่เราพอจะรู้ค่ะว่าท่านก็คงมีระแคะระคายเรื่องของเราสองคนบ้าง ตอนนี้เรากลัวค่ะว่าถ้าท่านรู้ ท่านจะบอกให้เราเลิกกัน

เราเลยอยากมาขอคำปรึกษาหรือคำแนะนำค่ะว่า เราควรจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไงดี