สวัสดีคับ
นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ ผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วย
-เรื่องมันเศร้า
เรื่องมันมีอยู่ว่าเราเคยเป็นแฟนกับคนคนนึง เป็นแฟนคนแรกด้วย ขอแทน ผญ คนนี้ว่า "เอส" นะครับ ตอนนั้นเราอยู่ ป.5 เอสอยู่ ป.6 แล้วเอสต้องไปเรียนต่อ ม.1 ที่ ต่างจังหวัด ตั้งแต่เอสไปต่างจังหวัดก็ไม่ได้เจอกัน โทรคุยกันตลอด ตอนนั้นไม่รู้ว่ามีแฟนไปเพื่ออะไร มีไว้ทำไม ก็ยังเด็กอะเนอะยังคิดอะไรไม่ค่อยเป็น ก็เลยเลิกกัน แต่คิดอีกทีแล้วเสียดายน่าจะยื้อเค้าไว้ ไม่ได้เจอกัน 6 ปี จนตอนนี้เราอยู่ ม.6 แล้วเอสก็อยู่ปี1 มีวันนึงเพื่อนในกลุ่มอยู่ดี ๆ มันคุยกันเรื่องแฟนคนแรกมันคงอยากรู้ไรงี้ เพื่อนในกลุ่มเปิดให้ดูกันหมดแต่ยกเว้นเราเพราะหาเฟสเอสไม่เจอ เราก็หาเฟสเอสทั้งคืนเลย แทบจะพลิกแผ่นดินหา ก็หาไม่เจอมารู้อีกทีว่าเอสปิดเฟสไปแล้วก็เพิ่งเปิดเฟสได้ไม่นาน แล้วสักพักก็เจอเฟสเอสจนได้ เย้ ๆ ๆ รออะไรอยู่ละเลยเพิ่มเพื่อนไป พออีกวันเอสรับเพื่อน ดีใจสุด ๆ ก็คุยกัน ถามนู่นถามนี่ ถามเรื่องเรียน ต่าง ๆ นา ๆ แต่คุยไปไม่กี่วันเอสเอาเฟสพี่ของเอสทักเรามาขอไลน์เราว่าให้คุยกันทางไลน์ เราก็เริ่มเอะใจแต่ก็ไม่ได้อะไรมาก ก็คุยกันทางไลน์มาตลอด 3 เดือน เรามารู้ทีหลังที่ไม่คุยกันในเฟสเพราะแฟนเอสรู้รหัส เราก็ถามว่าคบกันเป็นไงบ้าง เอสบอกว่า มีก็เหมือนไม่มี ดูแลก็ไม่มี ไม่มียังจะดีกว่า แล้วเอสก็เปลี่ยนเรื่องคุย เราบอกว่าเราเครียดเรื่องต่อมหาลัย เอสอาสาจะมาติวหนังสือให้เพราะเราใกล้จะจบ ม.6 แล้ว เราก็โอเค ช่วงเวลานั้นก็เอสก็ติวให้ ไปไหนมาไหนด้วยแต่ไม่นาน เราโครตรู้สึกดีเลยตอนอยู่กับเอส อาจจะเป็นแฟนคนแรกด้วยละมั้ง เอสน่ารักขึ้นมาก ๆ มีไรก็ปรึกษากัน ^_^
โรงเรียนเราจัดกิจกรรมกีฬาสี เราอยู่ม.6 ก็ต้องทำอุปกรณ์ทำฉากที่บ้านสี (บ้านของสี) แล้วเอสก็มาหาตอนเราว่างจากทำงาน ไปนู่นไปนี่ไปหาไรกินด้วยกัน บอกตรงๆ รู้สึกดีสุด ๆ เหมือนเป็นแฟนกันเลย แต่ก็แค่เหมือน เราไม่เคยรู้สึกดีกับใครเท่าเอสเลยอาจจะเพราะความผูกพันละมั้ง วันสุดท้ายของกีฬาสีที่ต้องแข่งกีฬา เอสต้องกลับไปมหาลัย แต่เราไม่ได้ไปส่ง งือ TT เอสกว่าจะกลับมานาน ๆ ครั้ง แต่ก็โทรคุยกันตลอด เอสเลิกกับแฟนได้ประมาณอาทิตย์นึง แฟนเอสก็มาขอคืนดีมาง้อ แล้วเอาโทรศัพท์เอสไปดูก็เห็นแชทที่เราคุยกับเอส ก็ทักมาว่าอย่ามายุ่งกับแฟนกูไรงี้ (คือเลิกกันไปแล้วปะวะ หวงก้างอะดิ) เอสบอกว่าต้องกลับคบกันเพราะถ้าไม่กลับมันก็ตามยุ่ง ตามรังควานอยู่นั่น ไม่อยากให้มีปัญหากับเราด้วย เอสมันอยากออกมาจากตรงนั้นแต่มันไม่ปล่อยคบเพื่อเป็นเจ้าของแต่ไม่ได้ดูแล เราก็บอกไปว่าถ้ามันทำคงไม่ให้มันทำฝ่ายเดียวหรอก
แต่สุดท้ายเอสก็ต้องกลับไป ทั้งๆที่สัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน TT ตั้งเป้าหมายจะไปเรียนด้วยกัน จริงจังสุด ๆ แต่ทำไมเป็นงี้วะ ทำไงได้เค้าไม่ใช่ของเรานี่เนอะ
เราเคยบอกว่ายังไงเราก็รอได้ เราจะรอ เราไม่เคยโกรธไม่เคยเกลียดเอสเลย เอสบล็อคเบอร์ บล็อคไลน์เรา แต่ก็คุยกันผ่านเตทวิต โทรคุยนาน ๆ ครั้ง โทรศัพท์ของเรามีแต่ของเอสทั้งรูปภาพทั้งข้อความ เราเลือกที่จะเก็บไว้เพราะมันไม่มีอีกแล้วความทรงจำแบบนี้ ช่วงที่มหาลัยสอบมิดเทอม (น่าจะ) เอสต้องอ่านหนังสือ อ่านทั้งวันทั้งคืนอะ คงจะเครียดน่าดู ก็เข้าใจแต่อย่างน้อยบอกกันซักคำก็ยังดี โทรมาบอกว่าจะอ่านหนังสือแล้วนะไรงี้ก็ไม่มี เอสหายไป 2 วัน เราคิดว่าเอสคงอ่านหนังสือ หรือเป็นอะไรรึเปล่าทำไมถึงหายไป เราก็เลยตัดสินใจโทรแต่ก็โทรไม่ติดเพราะบล็อคเบอร์เรา เราเลยเอาอีกเบอร์โทรไป พอเอารับเราถามทำอะไรอยู่กับใครอยู่ที่ไหน เอสตอบกลับมาว่านั่นใครอะ เหมือนจะรู้ว่าเป็นเราแต่ไม่อยากให้คนข้างๆรู้ล่ะมั้ง แล้วเราโทรไปอีกรอบทีนี้เเฟนเอสรับนะครับแหม ไหนละบอกต้องติวหนังสือกับเพื่อน ต้องอ่านหนังสือ สุดท้ายมาอยู่กับมัน แต่เราก็ผิดอะแหละเค้าเป็นแฟนกันหนิเนอะ ไม่มีสิทธิ์ห้าม TT แล้วความรู้สึกที่ให้ไปละใครจะรับผิดชอบ
สุดท้ายนี้ขอฝากไว้ว่า
ไม่มีอะไรแน่นอนเสมอไป คนที่เข้าใจเราที่สุดก็คือตัวเรานี่แหละ ทำอะไรก็เผื่อไว้บ้างจะได้ไม่เสียดายทีหลัง
- www.facebook.com/pukepun
- ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับ กระทู้แรกจริง ๆ
เจ็บฝังใจ แล้วความรู้สึกที่เสียไปใครจะรับผิดชอบ
นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ ผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วย
-เรื่องมันเศร้า
เรื่องมันมีอยู่ว่าเราเคยเป็นแฟนกับคนคนนึง เป็นแฟนคนแรกด้วย ขอแทน ผญ คนนี้ว่า "เอส" นะครับ ตอนนั้นเราอยู่ ป.5 เอสอยู่ ป.6 แล้วเอสต้องไปเรียนต่อ ม.1 ที่ ต่างจังหวัด ตั้งแต่เอสไปต่างจังหวัดก็ไม่ได้เจอกัน โทรคุยกันตลอด ตอนนั้นไม่รู้ว่ามีแฟนไปเพื่ออะไร มีไว้ทำไม ก็ยังเด็กอะเนอะยังคิดอะไรไม่ค่อยเป็น ก็เลยเลิกกัน แต่คิดอีกทีแล้วเสียดายน่าจะยื้อเค้าไว้ ไม่ได้เจอกัน 6 ปี จนตอนนี้เราอยู่ ม.6 แล้วเอสก็อยู่ปี1 มีวันนึงเพื่อนในกลุ่มอยู่ดี ๆ มันคุยกันเรื่องแฟนคนแรกมันคงอยากรู้ไรงี้ เพื่อนในกลุ่มเปิดให้ดูกันหมดแต่ยกเว้นเราเพราะหาเฟสเอสไม่เจอ เราก็หาเฟสเอสทั้งคืนเลย แทบจะพลิกแผ่นดินหา ก็หาไม่เจอมารู้อีกทีว่าเอสปิดเฟสไปแล้วก็เพิ่งเปิดเฟสได้ไม่นาน แล้วสักพักก็เจอเฟสเอสจนได้ เย้ ๆ ๆ รออะไรอยู่ละเลยเพิ่มเพื่อนไป พออีกวันเอสรับเพื่อน ดีใจสุด ๆ ก็คุยกัน ถามนู่นถามนี่ ถามเรื่องเรียน ต่าง ๆ นา ๆ แต่คุยไปไม่กี่วันเอสเอาเฟสพี่ของเอสทักเรามาขอไลน์เราว่าให้คุยกันทางไลน์ เราก็เริ่มเอะใจแต่ก็ไม่ได้อะไรมาก ก็คุยกันทางไลน์มาตลอด 3 เดือน เรามารู้ทีหลังที่ไม่คุยกันในเฟสเพราะแฟนเอสรู้รหัส เราก็ถามว่าคบกันเป็นไงบ้าง เอสบอกว่า มีก็เหมือนไม่มี ดูแลก็ไม่มี ไม่มียังจะดีกว่า แล้วเอสก็เปลี่ยนเรื่องคุย เราบอกว่าเราเครียดเรื่องต่อมหาลัย เอสอาสาจะมาติวหนังสือให้เพราะเราใกล้จะจบ ม.6 แล้ว เราก็โอเค ช่วงเวลานั้นก็เอสก็ติวให้ ไปไหนมาไหนด้วยแต่ไม่นาน เราโครตรู้สึกดีเลยตอนอยู่กับเอส อาจจะเป็นแฟนคนแรกด้วยละมั้ง เอสน่ารักขึ้นมาก ๆ มีไรก็ปรึกษากัน ^_^
โรงเรียนเราจัดกิจกรรมกีฬาสี เราอยู่ม.6 ก็ต้องทำอุปกรณ์ทำฉากที่บ้านสี (บ้านของสี) แล้วเอสก็มาหาตอนเราว่างจากทำงาน ไปนู่นไปนี่ไปหาไรกินด้วยกัน บอกตรงๆ รู้สึกดีสุด ๆ เหมือนเป็นแฟนกันเลย แต่ก็แค่เหมือน เราไม่เคยรู้สึกดีกับใครเท่าเอสเลยอาจจะเพราะความผูกพันละมั้ง วันสุดท้ายของกีฬาสีที่ต้องแข่งกีฬา เอสต้องกลับไปมหาลัย แต่เราไม่ได้ไปส่ง งือ TT เอสกว่าจะกลับมานาน ๆ ครั้ง แต่ก็โทรคุยกันตลอด เอสเลิกกับแฟนได้ประมาณอาทิตย์นึง แฟนเอสก็มาขอคืนดีมาง้อ แล้วเอาโทรศัพท์เอสไปดูก็เห็นแชทที่เราคุยกับเอส ก็ทักมาว่าอย่ามายุ่งกับแฟนกูไรงี้ (คือเลิกกันไปแล้วปะวะ หวงก้างอะดิ) เอสบอกว่าต้องกลับคบกันเพราะถ้าไม่กลับมันก็ตามยุ่ง ตามรังควานอยู่นั่น ไม่อยากให้มีปัญหากับเราด้วย เอสมันอยากออกมาจากตรงนั้นแต่มันไม่ปล่อยคบเพื่อเป็นเจ้าของแต่ไม่ได้ดูแล เราก็บอกไปว่าถ้ามันทำคงไม่ให้มันทำฝ่ายเดียวหรอก
แต่สุดท้ายเอสก็ต้องกลับไป ทั้งๆที่สัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน TT ตั้งเป้าหมายจะไปเรียนด้วยกัน จริงจังสุด ๆ แต่ทำไมเป็นงี้วะ ทำไงได้เค้าไม่ใช่ของเรานี่เนอะ
เราเคยบอกว่ายังไงเราก็รอได้ เราจะรอ เราไม่เคยโกรธไม่เคยเกลียดเอสเลย เอสบล็อคเบอร์ บล็อคไลน์เรา แต่ก็คุยกันผ่านเตทวิต โทรคุยนาน ๆ ครั้ง โทรศัพท์ของเรามีแต่ของเอสทั้งรูปภาพทั้งข้อความ เราเลือกที่จะเก็บไว้เพราะมันไม่มีอีกแล้วความทรงจำแบบนี้ ช่วงที่มหาลัยสอบมิดเทอม (น่าจะ) เอสต้องอ่านหนังสือ อ่านทั้งวันทั้งคืนอะ คงจะเครียดน่าดู ก็เข้าใจแต่อย่างน้อยบอกกันซักคำก็ยังดี โทรมาบอกว่าจะอ่านหนังสือแล้วนะไรงี้ก็ไม่มี เอสหายไป 2 วัน เราคิดว่าเอสคงอ่านหนังสือ หรือเป็นอะไรรึเปล่าทำไมถึงหายไป เราก็เลยตัดสินใจโทรแต่ก็โทรไม่ติดเพราะบล็อคเบอร์เรา เราเลยเอาอีกเบอร์โทรไป พอเอารับเราถามทำอะไรอยู่กับใครอยู่ที่ไหน เอสตอบกลับมาว่านั่นใครอะ เหมือนจะรู้ว่าเป็นเราแต่ไม่อยากให้คนข้างๆรู้ล่ะมั้ง แล้วเราโทรไปอีกรอบทีนี้เเฟนเอสรับนะครับแหม ไหนละบอกต้องติวหนังสือกับเพื่อน ต้องอ่านหนังสือ สุดท้ายมาอยู่กับมัน แต่เราก็ผิดอะแหละเค้าเป็นแฟนกันหนิเนอะ ไม่มีสิทธิ์ห้าม TT แล้วความรู้สึกที่ให้ไปละใครจะรับผิดชอบ
สุดท้ายนี้ขอฝากไว้ว่า
ไม่มีอะไรแน่นอนเสมอไป คนที่เข้าใจเราที่สุดก็คือตัวเรานี่แหละ ทำอะไรก็เผื่อไว้บ้างจะได้ไม่เสียดายทีหลัง
- www.facebook.com/pukepun
- ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับ กระทู้แรกจริง ๆ