สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ 19 ปี
กำลังปรับตัวเข้ากับสังคมใหม่ๆคือวิทยาลัยนั่นเองค่ะ
เราเรียนต่อที่วิทยาลัยแห่งหนึ่งค่ะ และเป็นสังคมที่ไม่ใหญ่มากนัก
รุ่นเรามีแค่ 100 คน ทั้งวิทยาลัยมีนักศึกษาไม่เกิน 500 ทุกชั้นปี
เราชอบพูดกับตัวเอง (ไม่ได้บ้านะ มั้ยนะ 55555)
หมายถึงแบบว่าชอบเล่นมุกเวลาอัพสเตตัสในเฟซบุ๊ค
หรือชอบเอาเรื่องตลกๆในชีวิตมาอัพสเตตัสซะส่วนใหญ่
ไม่ค่อยมีเรื่องดราม่าหรือปัญหาหัวใจอะไรมาบ่น
นิสัยส่วนตัวเวลาเจอคนใหม่ๆจะไม่กล้าเข้าหา แต่ถ้าได้คุยกันแล้ว
เราสามารถเข้ากับเขาได้นะ ถ้าเป็นคนที่แนวเดียวกันเราจะยิ่งพูดแบบน้ำไหลไฟดับ
เล่นมุกกันท้องขดท้องแข็ง หัวเราะจนไส้แทบปลิ้น
ถ้ามองจากมุมมองของคนอื่นที่มองมา เขาก็คิดว่าเราเป็นคนตลกค่ะ ตลกมาก
เพราะเราไม่เคยซีเรียสกับเรื่องอะไรเลย เวลาดราม่ากัน ถ้าอยากดราม่าให้ตลอดเรื่อง อย่าลากเราเข้าไป
ไม่งั้นมันจะกลายเป็นเรื่องตลกทันที 5555555
เอาจริงๆเราก็ไม่ใช่คนซีเรียสค่ะ ชอบคิดอะไรให้มันขำเข้าไว้
แต่ก็แค่การแสดงออก ถ้าคนที่รู้จักเราจริงๆอย่างเพื่อนตอนมัธยม
จะรู้ว่าเราค่อนข้างเก็บกด เราไม่ค่อยเล่าปัญหาตัวเองให้คนอื่นฟังซักเท่าไหร่
เพราะเราเข้าใจว่าคนอื่นคงไม่อิน เวลาเห็นคนตลกๆแบบเราดราม่า แล้วเราก็ไม่อยากให้คนอื่นเครียดไปกับเราด้วย
แต่ถ้าเพื่อนคนไหนมีทวิตเตอร์ของเราล่ะก็ เวลาดาร์คก็ดาร์คจนน่ากลัว 5555555 เราจะระบายทุกอย่างออกมาจนกว่าจะพอใจ
ถึงเวลาหายเครียดก็มานั่งลบๆ เคยมีคนมาพูดกับเราว่า เราเป็นคนที่เข้าถึงยาก แต่เข้าหาง่าย ....
มานั่งคิดดูแล้วก็จริงๆค่ะ ใครจะเข้ามาคุยกับเราคุยอะไรเราก็คุยกลับหมด ดีใจมากๆด้วยที่มีคนมาพูดด้วยนะคะ เราชอบ
เพราะไม่กล้าเป็นฝ่ายเริ่มเท่าไหร่ เราคิดเสมอเวลาจะทักทายคนใหม่ๆคือ เขาจะอยากรู้จักเรามั้ย มากกว่าที่จะมองว่าเขาเป็นคนยังไง ..
แล้วเราเป็นอย่างนี้ เรากลัวคนอื่นเบื่อ คือถ้าไม่ใช่คนที่ไปในทางเดียวกับเราหรือความชอบอะไรไม่เหมือนกันมันเข้ากันไม่ค่อยได้นะ
เรากลัวคนอื่นผิดหวังเพราะดูภายนอกแล้วเราเหมือนคนสบายๆง่ายๆ ตลกและเฮฮาอยู่ตลอด ก็ใช่ค่ะ เพราะนั่นคือคนที่เราคุยด้วยแล้วถูกคอ
แต่พอคนอื่นที่คนละแนวมาแล้วไม่อินกับเรา เขาก็เบื่อแล้วจากไป เราไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยค่ะ ตอนนี้กำลังสับสนว่าจะแก้ตัวเองยังไง
นอกจากกำลังจะสร้างกำแพงให้สูงขึ้น
ที่พิมพ์มายังไม่เข้าใจตัวเองเลยค่ะ 5555 T_T
ขอโทษจริงๆนะคะความรู้สึกมันสลับซับซ้อนไปหมด
แต่ขอระบายนิดๆหน่อยๆนะคะ ฮือ ยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
เป็นคนตลกที่โลกส่วนตัวสูง กลัวโดนเบื่อ
กำลังปรับตัวเข้ากับสังคมใหม่ๆคือวิทยาลัยนั่นเองค่ะ
เราเรียนต่อที่วิทยาลัยแห่งหนึ่งค่ะ และเป็นสังคมที่ไม่ใหญ่มากนัก
รุ่นเรามีแค่ 100 คน ทั้งวิทยาลัยมีนักศึกษาไม่เกิน 500 ทุกชั้นปี
เราชอบพูดกับตัวเอง (ไม่ได้บ้านะ มั้ยนะ 55555)
หมายถึงแบบว่าชอบเล่นมุกเวลาอัพสเตตัสในเฟซบุ๊ค
หรือชอบเอาเรื่องตลกๆในชีวิตมาอัพสเตตัสซะส่วนใหญ่
ไม่ค่อยมีเรื่องดราม่าหรือปัญหาหัวใจอะไรมาบ่น
นิสัยส่วนตัวเวลาเจอคนใหม่ๆจะไม่กล้าเข้าหา แต่ถ้าได้คุยกันแล้ว
เราสามารถเข้ากับเขาได้นะ ถ้าเป็นคนที่แนวเดียวกันเราจะยิ่งพูดแบบน้ำไหลไฟดับ
เล่นมุกกันท้องขดท้องแข็ง หัวเราะจนไส้แทบปลิ้น
ถ้ามองจากมุมมองของคนอื่นที่มองมา เขาก็คิดว่าเราเป็นคนตลกค่ะ ตลกมาก
เพราะเราไม่เคยซีเรียสกับเรื่องอะไรเลย เวลาดราม่ากัน ถ้าอยากดราม่าให้ตลอดเรื่อง อย่าลากเราเข้าไป
ไม่งั้นมันจะกลายเป็นเรื่องตลกทันที 5555555
เอาจริงๆเราก็ไม่ใช่คนซีเรียสค่ะ ชอบคิดอะไรให้มันขำเข้าไว้
แต่ก็แค่การแสดงออก ถ้าคนที่รู้จักเราจริงๆอย่างเพื่อนตอนมัธยม
จะรู้ว่าเราค่อนข้างเก็บกด เราไม่ค่อยเล่าปัญหาตัวเองให้คนอื่นฟังซักเท่าไหร่
เพราะเราเข้าใจว่าคนอื่นคงไม่อิน เวลาเห็นคนตลกๆแบบเราดราม่า แล้วเราก็ไม่อยากให้คนอื่นเครียดไปกับเราด้วย
แต่ถ้าเพื่อนคนไหนมีทวิตเตอร์ของเราล่ะก็ เวลาดาร์คก็ดาร์คจนน่ากลัว 5555555 เราจะระบายทุกอย่างออกมาจนกว่าจะพอใจ
ถึงเวลาหายเครียดก็มานั่งลบๆ เคยมีคนมาพูดกับเราว่า เราเป็นคนที่เข้าถึงยาก แต่เข้าหาง่าย ....
มานั่งคิดดูแล้วก็จริงๆค่ะ ใครจะเข้ามาคุยกับเราคุยอะไรเราก็คุยกลับหมด ดีใจมากๆด้วยที่มีคนมาพูดด้วยนะคะ เราชอบ
เพราะไม่กล้าเป็นฝ่ายเริ่มเท่าไหร่ เราคิดเสมอเวลาจะทักทายคนใหม่ๆคือ เขาจะอยากรู้จักเรามั้ย มากกว่าที่จะมองว่าเขาเป็นคนยังไง ..
แล้วเราเป็นอย่างนี้ เรากลัวคนอื่นเบื่อ คือถ้าไม่ใช่คนที่ไปในทางเดียวกับเราหรือความชอบอะไรไม่เหมือนกันมันเข้ากันไม่ค่อยได้นะ
เรากลัวคนอื่นผิดหวังเพราะดูภายนอกแล้วเราเหมือนคนสบายๆง่ายๆ ตลกและเฮฮาอยู่ตลอด ก็ใช่ค่ะ เพราะนั่นคือคนที่เราคุยด้วยแล้วถูกคอ
แต่พอคนอื่นที่คนละแนวมาแล้วไม่อินกับเรา เขาก็เบื่อแล้วจากไป เราไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยค่ะ ตอนนี้กำลังสับสนว่าจะแก้ตัวเองยังไง
นอกจากกำลังจะสร้างกำแพงให้สูงขึ้น
ที่พิมพ์มายังไม่เข้าใจตัวเองเลยค่ะ 5555 T_T
ขอโทษจริงๆนะคะความรู้สึกมันสลับซับซ้อนไปหมด
แต่ขอระบายนิดๆหน่อยๆนะคะ ฮือ ยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ