ชื่อกระทู้อาจดูเหมือนความรักใสๆ แต่เรื่องของเราดราม่า กว่านั้นมากค่ะ เนื้อหาจะเกี่ยวกับชื่อกระทู้ตอนท้ายๆนะคะ อย่าเพิ่งรำคาญ เพราะเราว่าเราต้องเล่าเรื่องทั้งหมด ทุกท่านจะได้ช่วยเราวิเคราะห์ ได้ค่ะ
เราอายุ ยี่สิบ ปลายๆ แฟนอายุ สามสิบ ต้นๆ คบกันไม่ถึงปี คุยและเจอกันบ่อย พ่อ แม่ ทั้งสองฝ่ายรับรู้ ค่ะ
หลังจากที่เรารุ้จักกันไม่นาน ในวันหยุดยาว เค้าชวนเราไปเที่ยวบ้านที่ต่างเมือง และช่วงนั้นเอง ทำให้เราเกิดมีอะไรกัน ครั้งแรก
หลังจากนั้นมา  เค้าก็ดีกับเรามากๆ มาโดยตลอด รับ ส่ง ซื้อของกินมาไว้ให้เราในตู้เย็น ไปเข้าสังคมเพื่อนเรา ดูรักกันดีมากๆ ไม่เคยทะเลาะ เรามีความสุข และคิดว่าตัวเองโชคดี ที่เจอเค้า และทุกคนรอบข้างเรา ดูเหมือนจะชอบเขามากๆ
เราทั้งคู่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะ แต่.... หลังจากที่ไปเที่ยวนั้น ประจำเดือนเราขาด จึงตรวจดู พบว่า ตั้งครรภ์ค่ะ ตอนแรกเค้าโอเค ยอมรับได้ ให้อำนาจเราตัดสินใจ แน่นอนว่าเราก้ต้องการจะมีลูก กับเขา แต่หลังจากนั้นไม่นาน เราไม่รู้ว่า อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไป เค้ามาบอกว่า เค้าลองคิดดูอีกทีแล้ว เค้าไม่พร้อม ที่จะมีลูกด้วยหลายๆอย่าง การเงิน การงาน(เค้าถูกส่งไปทำงานต่างประเทศปีหน้า)  ขอให้เราเอาลูกออก(แฟนเราไม่เชื่อเรื่อง บาปกรรมนะคะ เค้าไม่นับถือศาสนา)
แต่เราไม่ยอมค่ะ เรายืนยันจะเอาลูกไว้ เราก้เสียใจมากช่วงนั้น เลิกติดต่อกันไปซักพัก(เค้ายังคอยส่งข้อความมาหาเรื่อยๆ) เดือนนึง ผ่านไป เค้าก็ยอมใจ เรา เรากลับมาดูแลดีเหมือนเดิม อาจดีกว่าเดิมเพราะเรามีลูกแล้ว ซื้อของบำรุงสารพัด วางอนาคตของลูกคร่าวๆ ช่วยกันตั้งชื่อลูก เรากลับมาแฮปปี้อีกครั้ง ในช่วงนั้นเรายังทำงานไหวอยู่ เราไม่รบกวนค่าใช้จ่าย เรื่องลูกจากเค้าเลย ขนาดไปทานข้าวข้างนอก บางมื้อเรายังเป็นคนจ่ายเลย แต่เราก้ทำแบบนี้มาตั้งแรกคะ เราไม่มายด์ ที่จะแชร์ทุกอย่างร่วมกัน
ระหว่างนี้เราไม่บอกใครเลยนะคะ เราตั้งใจว่าเรารอจัดการทุกอย่างเสร็จสรรพ์ (เรื่องทะเบียน เรื่องบ้าน และวางแผนเรื่องค่าใช้จ่าย)ด้วยตัวเองเราค่อยบอกทุกคนค่ะ เราไม่อยากให้ใครเป็นห่วง พออายุครรภ์เริ่มมาก 4-5 เดือน เราเริ่มหยุดทำงาน แต่พอมีเงินเก็บใช้จ่ายปกติ แต่ที่เรากังวลคือ เรื่องทะเบียน กับเรื่องย้ายมาอยุ่ด้วยกัน มาดูแลกัน ที่คอนโดของเรา (เราเพิ่งย้ายเข้ามา ก็กะว่าจะอยู่กับเขา โดยเราไม่เคยถามให้เค้าแชร์ หรือ ออกค่าอะไรเลย เราตั้งใจว่าเค้าสะดวกจ่ายแค่ไหน ที่เหลือเราก็ออก) แต่เค้าก็เงียบ ไม่จัดการอะไรซักที เราก้รอๆๆๆๆๆ ให้เค้าเอ่ยปากก่อน ในระหว่างนี้เค้ายังแวะมาหาบ้าง วันหยุด หรือหลังเลิกงานนะคะ
แต่เรื่อง มันเกิดตรง วันนึง เราถามเค้าเรื่องจดทะเบียน และย้ายบ้าน เค้าบอกว่ารอก่อน เราก้บอกว่าจะรออะไร ท้องเราใหญ่ขึ้นทุกวัน อีกไม่นานก้ต้องบอกทุกคนแล้ว แล้วเราก็งอน ไม่คุยกับเขา เขาก็ทำโมโห และเก็บข้าวของทุกอย่างออกไปเลย

หลังจากนั้นเราก้ส่งข้อความคุยกัน เค้าบอก เราบังคับเค้ามากไป  เค้ารู้สึกกดดัน ไม่มีความสุข เค้าพูดแต่ต้นแล้วว่าไม่พร้อมๆ แต่เราดิ้อเอง แล้วตอนนี้จะมาบังคับให้เค้าทำตามใจเราทุกอย่าง  แล้วก็ขุดเรื่องแฟนเก่าเรามาพูด บอกเรายังเก็บรูปแฟนเก่าไว้ในมือถือทำไม บลาๆๆ ดูเหมือนเขาจะโกรธมาก แต่พอเรามานึกดูเราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนี่  ทุกอย่างมันเป็นสิ่งที่ควรจะทำ รึป่าวค่ะ

ตอนนี้ สองสัปดาห์แล้ว ตั้งแต่วันที่เค้าเก็บของออกไป เราก็ไม่เจอเค้าอีกเลย เราคิดว่าเค้าโกรธเราเฉยๆ เราเลยส่งข้อความไปขอโทษ อธิบาย ต่างๆ นานาๆ ง้อสารพัด จะง้อ จะยังไงขอให้มาคุยกันให้รู้เรื่อง อย่าหายไปแบบนี้ เรารู้สึกไม่ดี แล้วยิ่งเราท้องด้วย เราคิดมากเป็นสองเท่า ร้องไห้บ่อยมาก เค้าก็อ่าน แต่ไม่ตอบ ถึงตอบก็พูดประโยคเดิมๆ แต่ที่ทำให้เราเสียใจที่สุด เค้าบอกว่าเค้าพอแล้ว เรื่องของเรามันจบแล้ว เราไม่รุ้เพราะเค้าโกรธเลยพูดประชดออกมา หรือ ต้องการแบบนั้นจริงๆ

ตอนนี้เราเหมือนคนงี่เง่าที่ ไม่ยอมรับความจริงรึป่าวค่ะ เค้าอยากหาเรื่องเลิก หรือเค้าต้องการให้เราง้อ หรือเค้าต้องการแค่สเปซอยุ่คนเดียว เราต้องทำยังไงต่อไปดี เราฟุ้งซ่านมากค่ะ งานก็ไม่ได้ทำ วันๆคิดวนไปวนมา

เราเลยอยากรู้ว่าจากรูปการณ์แล้ว เค้า อยากอยู่หรือไปค่ะ เราจะได้วางแผนอนาคตของเราต่อ เราเริ่มกลัวทุกอย่างขึ้นมา ถ้าไม่มีเค้า
แฟนเราไม่ใช่คนไทย และเรื่องนี้เกิดขึ้นในประเทศของเค้าค่ะ