ผมยอมรับว่าผมเป็นไบ ไม่แสดงออก แมนๆ ผมอึดอัดมากที่ชีวิตผมต้องเป็นแบบนี้ ต้องอยู่ในสังคมกดดัน บางคนยังไม่เข้าใจพวกเรา เพราะคนเป็นไบอย่างผมมีน้อยจริงๆ ก็เพราะว่าไม่แสดงตัวตน ไม่ชอบทำตัวแบ๊วๆ  ก็เป็นผู้ชายแมนๆปกตินี่แหละ ก็แค่ชอบ ทั้งจู๋และจิ๋ม เฮ้ย ก็ชอบทั้งชายและหญิง  ผมเคยชอบผู้หญิงครับ (สมัย ม.ปลาย แฟนหญิง) ตอนนี้ก็มีชอบ แต่ความรู้สึกไม่ซ่าส์วี๊ดวิ๊ว เหมือนโซดาเริ่มหมดอายุ  >>> อันที่จริงผมก็มีพี่สาวหลายคน  พี่สาวผมจะจู้จี้ขี้บ่น ขี้ด่ามาก แบบเยอะใช้ได้ครับ เจ๊ๆจะขี้วีนสุดๆ ผมเป็นน้องชายก็โดนเวี่ยงอยู่บ่อยๆ ความรู้สึกของผมมันเริ่มเบื่อสตรี เพราะขี้บ่น แต่ผมก็ยังเคารพในเพศนี้นะ เพราะสตรีคือเพศแม่ ผมยกย่องแน่นอนครับ >>> เพียงแต่ในเชิงชู้สาวผมหลงไหลผู้หญิงน้อยลง ให้คะแนนแค่ 40% ในเชิงชู้สาวนะ!!  >>>> อีกใจหนึ่ง ผมกลับมีความรู้สึกชอบเพศเดียวกัน  ก็เพราะว่าเวลาที่ผมอยู่ใกล้เพื่อนผู้ชาย ผู้รู้สึกอบอุ่นมากๆ สนุกมาก มีชีวิตชีวามาก เกรียนๆมาก เล่นเกมส์DotA  เล่นมวยปล้ำ อยู่กับผู้ชายแล้วมันมีความสุขอะครับ  ไปเที่ยวกับเพื่อนชายจะชิวส์มากๆ กินๆๆ ไม่มีบ่น ไม่มีด่า ไม่มีงอน ไม่สนใจเสื้อผ้า ไม่สนรองเท้า ( สนบ้าง แต่ก็แบบถูกใจก็ซื้อเลย ไม่เลือกนาน ) ไม่เคยสนใจห่าอะไรเลย สนใจแต่กินๆๆๆ เที่ยวๆๆ   ผมรู้สึกว่าผมอยู่กับผู้ชายแล้วมีความสุข 80% ผมต้องทำไงดีกับความรู้สึก  ผมต้องวางตัวในสังคมแบบกดดันแบบนี้อย่างไรดี  >>> คนที่เป็นไบแล้วมีคู่เป็นหญิง คุณจะรู้สึกแบบผมไหม  คุณต้องใช้ชีวิตอย่างไร  ทุกวันนี้ผมก็คิดนะ ต่อไปจะทำไงดีกับชีวิต  คิดแล้วปวดหัวมาก  (จริงๆแล้วชีวิตคนเราสั้นมากนะ)  ผมก็เลยหยุดดูนาฬิกา ถามตัวเองอยู่ชั่วครู่หนึ่ง แล้วก็คิดในใจแบบสั้นๆว่า วันนี้มีโอกาศได้ทำอะไรแล้วมีความสุขก็ขอให้ทำไป  เพราะพรุ่งนี้อาจไม่มีจริง  ^____^