สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากระบาย เราเบื่อผู้ใหญ่ในบ้านมากๆเลยค่ะ อยากออกจากบ้านมาก เวลาที่ไม่ได้อยู่ในบ้านเรามีความสุขมากค่ะ เราเป็นเด็กสุดในบ้าน แต่ไม่ใช่ว่าเราจะทำผิดเสมอไปใช่มั้ยคะ คืออย่างวันนี้เราวางโทรศัพย์ไว้บนโซฟา แล้วน้องเราเปิดค่ะ เราก้ว่าใครมาเปิดอะไรไว้เนี้ย แต่เราพูดแบบลอยๆ คนในบ้านก้พูดว่า ชั้นจะไปเปิดของแกทำไม เล่นก้ไม่เป็นอย่ามากล่าวหา คือแบบเรางงมากเลยค่ะ เราว่าเค้าหรอ หรือยังไง พอเราตอบว่าเปล่าค่ะ พูดลอยๆเฉยๆไม่ได้จะว่า เค้าก้บอกอย่ามาเถียง แล้วคือเรางงมาก เราก้มานั่งกินข้าว เค้าก้เดินผ่านแล้วบอกว่าอย่ามาชักสีหน้า เดี๋ยวสักวันปากจะเจ่อ ไม่เถียงมันจะเป็นอะไรมั้ย คือที่เราพูดไปเรียกว่าเถียงหรอคะทุกคน เราเบื่อคำๆนี้มาก เอะอะๆก็ว่าเราเถียง เข้าใจคำว่าอธิบายรึเปล่าก็ไม่รู้ผู้ใหญ่เนี้ย งงจริงๆนะคะ หลายทีแล้วที่เราอธิบายดีๆก้ได้คำตอบว่า อย่ามาเถียง ละทีนี้ก็บ่นยาวเลยค่ะ เราเบื่อมากๆเลยค่ะกับผู้ใหญ่แบบนี้