ตามนั้น

เครียดอ่ะ ช่วงสอบ อ่านหนังสือเท่าไรก็ไม่พอใจ ไม่ได้ ไม่รู้เรื่อง อะไรๆก็ต้องคิดตลอดว่ามันจะออกตรงไหน
ตอนสอบก็มาคิดอีก ว่าจะโดนกดคะแนนไหม เขียนพอใจกับคำตอบไหม อาจารย์จะให้คะแนนแบบไหน
ต้องไฟว้ตัดคะแนนกับเพื่อน   ใครบอกเทๆ แมร่งงง  ท๊อปตลอดดดด  ใครบอกไม่แข่งไม่คิด ลึกๆโคตรแข่ง คือกดดันอ่ะ

ชอบคนไม่พูดอ่า แบบนิ่มๆ ไม่พูดพล่ำทำเพลง ทำคะแนนออกมาก็ดีไง
อีกอย่าง พอเราพูดว่าไม่สนใจแย้ววว เริ่มปลง ก็ว่าเราแบบไม่เชื่อๆ พอคะแนนออกนู้น นิต้องเห็น F ล่างๆป่าววว ถึงจะเชื่อว่ากรู ไม่ได้จริงๆงี้

โอ้ยยยย บ่นมาตั้งนาน แฟนเขียงข้างก้ไม่มี นิว่าจะไปบนขอแฟนกับศาลพระภูมิ ขับรถผ่าน EE แทบทุกวัน กรูไปขับรถคลายเครียดใช่ไหมมมมม 555 บางทีข้าก็คิดนะ หาแฟนวิดวะมันยากหนัก ซิ่วอีกรอบ เป็นเด็ก 59 จะดีไหม (ทำไมต้องวิดวะ) ข้าโรคจิตหรือป่าววว ตอนแรกข้าจะหาแรงบันดาลใจในการเรียน ไปๆมาๆ ข้ากลายเป็นติ่ง ช่างมันเหอะ

บ่นๆๆๆๆๆ เเล้วตบหัวตัวเองไปอ่านสือต่อออออออ   สอบแมร่งงงงงงงทุกวัน