คือเเนะนำตัวก่อนนะครับ  ผมชื่ออาร์ม  ปัจจุบันเรียนอยู่ในระดับชั้น ปวช. เรื่องนี้ผ่านมาได้ 3 ปีเเล้ว  สมัย ม.3  มีคุณครูได้เข้ามาสอน เป็นคุณครูประจำ  เเต่สอนชั้นประถม  ไม่ได้สอนชั้นมัธยม  ผมถึงไมไ่ด้เรียนกับเขา  เเต่ผมได้อยู่ในสภานักเรียน ซึ้งตอน เช้า  บ่ายเเละก่อนเลิกเรียน  ต้องเข้าไปกดกริ่งในห้องของคุณครูทุกครั้ง  ตอนนั้นผมก็ขึ้นชั้น  ม.3  ได้ 1เดือน  ผมเริ่มได้คุยกับคุณครูครั้งเเรก ทำนองว่า เอ่อ ครูครับ ผมจะลองสอบเข้าโรงเรียนทหารช่าง  คุณครูว่าดีไหม   คุณครูก้อตอบว่า ก้อดีนะ  คำถามนั้นทำให้ผมรู้สึกดีกับคุณครูมาก   สมัยนั้น  ผมเหมือนเป็นเด็กที่คุณครูชั้นมัธยมชอบมาก   ครูมัธยมชอบ ใช้ผมออกไปซื้อของข้างนอกโรงเรียน  เเล้วผมก้อชอบซื้อโกโก้ปั่นมาให้คุณครูที่ผมชอบกินประจำ  เพราะเขาชอบกิน  ผมเคยถามเขาครั้งหนึ่งว่า  ครูคิดยังไงกับรักต่างวัยครับ  ครูตอบว่า  มันไม่เกี่ยวหรอก  ถ้สนิสัยเข้ากันได้ ก้อโอเค  ซึ่งคำตอบนั้นทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ  ผมชอบซื้อโกโก้มาให้เเกกินเป็นประจำ  เเต่ตอนเข้าไปให้  ผมก้อต้องดูว่ามีเด็ก  มีครูคนอื่นอยู่ในห้องไหม  เพราะผมกลัวเเกเสียหาย  (ผมเข้าใจคำว่าระหว่างครูกับนักเรียน)  พอถึงวันเกิดเเก  ผมก้อซื้อเสื้อกันหนาวไปให้ โดยห่อเป็นกล่องของขวัญ เเละก้อเขียนความรู้สึกของผมใส่กระดาษ  พอวันรุ่งขึ้น  เราก้อเริ่มเเอบมองๆกัน  เเต่ตอนอยู่โรงเรียนก้อได้เเค่เเอบมองกัน  บางครั้งผมมองไปครูก็หลบหน้า (ให้เพื่อนสังเกตุให้นะ)  ตอนผมกำลังจะจบชั้น ม.3 วันสอบวันสุดท้ายผมก้อได้เดินไปขอเบอร์ครูเขา   ครูเขาบอกว่า  วันปัจฉิม  ครูจะให้นะ  ก่อนหน้าวันปัจฉิม ผมได้ไปเที่ยวชะอำ  ผมจึงซื้อรองเท้า  เเบบทัก  ใช้ฝีมือทักอ่ะ  ผมซื้อมาให้ครูเขา  เพราะเห็นครูเขาชอบทำงานศิลป่ะ  ผมก้อเอาไปให้เเกในวันปัจฉิม  ผมวันปัจฉิม  ผมก้อเดินไปขอเบอร์เเกพร้อมนำรองเท้าที่ซื้อมาไปให้  เเกก็  เปิดลิ้นชัก  ตัดกระดาษ  จดเบอร์เเกให้ผม  หลังจากวันปัจฉิมเราก้อเริ่มได้คุยโทรศัพท์กัน พอคุยโทรศัพท์กันได้สัก 2 เดือน  ก้อเริ่มคุยกันไม่เข้าใจ   เเกเลยบอกว่า  ถ้าเธออายุครบ  20   เมื่อไหร่  ถ้าเราสองคนต่างคนต่างยังไม่มีใคร  เเล้วเราค่อยมาคุยกัน  ปัจจุบันเรื่องนี้  ผ่านมา  3  ปีเเล้ว  ความรู้สึกเดิม  สิ่งเดิม  ผมก้อยังเหมือนเดิม  เเกเคยบอกผมว่า  ไปเข้าเรียนในระดับอาชีวะ  เดี๋ยวก้อเจอสาวใหม่  เอ๊าะๆๆกว่า  เดี๋ยวก้อเปลี่ยนใจ  ผมชอบรับนะว่า  ผมเข้ามาเรียนที่ใหม่  ผมก้อเคยมีเเฟน  เเต่ความรู้สึก  มันไม่เหมือนตอนที่คุยกับครูเลยเลิกไป  ทุกวันนนี้ผมก้อยังรอเเกอยู่  ช่วงปิดเทอม  ผมจะเข้าไปโรงเรียนเก่าทุกครั้งเพื่อไปหาเเก  เพื่อนผมยกมือไหว้เเก  เเกก้อพยักหน้าปกติ (ไม่ยิ้มนะ) เเต่ผมยกมือไหว้ เเกจะยิ้มบานๆมาก  พอเพื่อนเเซวผมต่อหน้าเเก  เเกก้อจะเขิลๆนะ เอ่อลืมบอกไป  เราอายุห่างกัน13ปี  ปัจจุบันผมอายุ17 ปี  ครูเขาก้อ  30  ปี  ผมไม่เเคร์นะว่ามีเเฟนเเก่ เพราะผมรักเขามาก  ตอนผมคุยกับครูพ่อเเม่ผมก้อรู้  เเกเคยเเซวผมว่า  ครูเรียกสินสอด  5 เเสน  ทอง10   บาท   เธอจะมาขอครูเเต่งานได้ไหม   ผมก้อบอกว่า  ได้ครับ  ถ้าครูรอผม  เเกบอกหึหึๆๆ  ถ้ามีคนอื่นที่พร้อมกว่าเธอมาจีบครู  เธอจะว่ายังไง  ผมเลยบอกว่า  อยู่ที่ครูจะเลือกครับ  ถ้าผมเห็นครูมีความสุขกับสิ่งที่ครูเลือกผมก้อ  มีความสุขครับ  ปัจจุบันเราไมไ่ด้คุยกันมา  2 ปีเเล้ว  เเละครูเขาก้อตัดขาดกับผมทุกอย่าง  ทั้งเบอร์  ทั้งเฟส  เเต่เวลาเข้าไปโรงเรียนก้อได้คุยกับเขาบ้างเป็นบางครั้ง  ผมควรทำยังไงดีครับ ควรจะทำตามคำพูดเหมือนที่ครูเขาพูด  หรือหยุดเเค่นี้