อาจจะเป็นเพราะช่วงเวลาที่ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ เลยทำให้เรานั้นได้นึกถึงมันน้อยลง นึกถึงเธอน้อยลง นึกถึงเรื่องราวระหว่างเราน้อยลง เวลาผ่านไป เรามีสิ่งใหม่ๆเข้ามาและก็ผ่านไปอีกเช่นเคย เวลาช่วยให้เราดีขึ้น ..จะเกือบสี่ปีแล้วสินะ ที่เราเลิกกัน ต่างคนต่างก็ไปกันตามทางของตัวเอง ระยะทางทำให้เราห่างกัน และเลือนหายไปในที่สุด ..แต่ทุกครั้งที่นึกถึง ก็ยังจดจำได้ทุกๆเรื่องราว. เราก็มีคนใหม่ เธอก็มีคนใหม่ ต่างคนก็ต่างมีสิ่งดีๆเข้ามา แต่บางครั้งมันก็อดนึกไม่ได้ ว่าที่ข้างๆเธอ ที่เขาคนนั้นยืนอยู่ มันเคยเป็นของฉัน. เราเคยบังเอิญพบเธอด้วยนะ ฉิวเฉียดกันแค่เอื้อมมือ ฉันเงยหน้าขึ้นไปละพบว่าคนคนนั้นคือเธอ แต่เหมือนเธอกำลังจะมองหาอะไรอยู่ .. ถ้าหากวันนี้เราได้เจอหน้ากัน ฉันไม่รู้ว่าจะต้องถามอะไร ในการเลิกราของเรา ไม่มีการโกรธแค้น แย่งชิงแต่อย่างใด หากวันหนึ่งเป็นวันดีของเธอ ฉันคงต้องแสดงความยินดีกับชีวิตคู่ของเธอจริงๆ ยิ้มรับที่เห็นเธอประสบความสำเร็จอะไรหลายๆอย่าง ทั้งเรื่องครอบครัวและชีวิตคู่ ฉันคงต้องยินดีกับเธออีกครั้ง ..และภาพเก่าๆเหล่านั้นมันก้โผล่ขึ้นมากอีกนั่นแหละ (: ภาพเวลาที่เราหยอกล้อด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ตุ๊กตาตัวโตตัวนั้นที่ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด ว่าที่ที่นั้นเคยมีเราด้วยกัน แต่มันก้คงเป็นเพียงความทรงจำ ต้องขอบคุณเธออีกครั้ง ที่ผ่านมาให้จำ แต่ไม่เคยทำให้ลืม สำหรับฉัน ไม่มีครั้งไหนที่ไม่เคยลืม แค่ไม่นึกถึงมันก็เท่านั้นเอง...