น้าคือ ไอดอล ของผมเลย!!!
เป็นหัวเรื่องในจดหมายของจากน้อง ม.ปลายคนหนึ่งที่ส่งข้อความมาหาผม ... เนื้อหาใจความคือ น้องมีความสนใจในเรื่องของธุรกิจ เริ่มสนใจมาหลายปี ศึกษาจากการอ่านและจากหนังสือมากแล้วบ้าง ที่จุดประกายมากก็คือ หนังสือชุดพ่อรวยของ โรเบิร์ต ที คิโยซากิ อยากได้คำแนะนำสำหรับการเริ่มต้น
ยุคนี้ต้องยอมรับว่า เด็กรุ่นใหม่ๆมีความฝันที่จะประกอบกิจการการค้า หลายๆคนมีความปรารถนาอันแรงกล้าที่อยากประสบความสำเร็จในเส้นทางของนักธุรกิจน้องท่านนี้ก็น่าจะเป็นอีกหนึ่งตัวอย่างที่น่าจับตา ... ผมมองว่าสิ่งน้องอยากได้คือ เส้นทางตรงๆเพื่อไปสู่จุดหมายนั้นคือทางไหน ควรจะเดินไปอย่างไร ... แต่สำหรับผมมันก็ยากเหลือกเกินที่จะบอกว่าอะไรคือเส้นทางตรงๆเส้นนั้น ... ผมตอบคำถามน้องไปดังนี้
"ถ้าให้ผมแนะนำ ผมขอแนะนำว่าอย่าพึ่งลงมือทำธุรกิจจริง ผมรู้ว่าตอนนี้อาจจะกำลังร้อนวิชาแต่นั่นล่ะคือข้อควรระวังจะทำให้เราพลาดได้ง่ายๆ จงใช้เวลาในช่วงที่กำลังเรียนอยู่นี้ สะสมความรู้ เก็บประสบการณ์จากการเริ่มทำงานพาร์ทไทม์ ไปเรื่อยๆ แต่อย่าให้กระทบกับการเรียน เพราะ การเรียนก็เป็นสิ่งสำคัญ นอกจากความรู้จากการเรียนในตำราแล้วสิ่งที่น้องจะได้คือ "ทักษะการจัดสรรเวลา" ... เวลาทุกคนมีเท่ากัน แต่เคยสังเกตมั้ยว่า ความสำเร็จจะอยู่เคียงข้างกับคนที่จัดสรรเวลาเป็นเสมอ ... การเรียนต้องได้ การงานอย่างให้เสีย แล้วความสำเร็จจะไปไหนเสีย
ผมเองก็เริ่มทำงานตั้งแต่อายุยังน้อย จำได้ว่า ตอนปิดเทอม ม.ปลาย ผมก็เริ่มจากไปเป็นพนักงานส่งของรับค่าแรงรายวัน ณ ตอนนั้น ผมเองก็ยังมองไม่เห็นว่ามันจะมีประโยชน์อันใดกับงานส่งของนอกจากค่าแรงที่ได้รับ ... แต่จำคำที่ โรเบิร์ต ที คิโยซากิ บอกได้มั้ยครับ ว่า "อย่าทำงานเพื่อเงิน" ในกรณีนี้ก็เหมือนกันผมไปส่งของถึงแม้จะไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร เงินที่ได้มาอาจจะน้อย แต่สิ่งที่มีค่าที่เราจะได้กลับมาคือ "ความรู้และประสบการณ์" งานเล็กๆอย่างงานส่งของ ทำให้ผมได้เรียนรู้หลายอย่าง เพราะงานส่งของเองก็เป็นส่วนหนึ่งของโลกของธุรกิจวงจรใหญ่ๆเช่นกัน ถ้าเราเปลี่ยนมุมมองจากที่เราทำงานเพื่อเงินเป็นการทำงานเพื่อความรู้ การรับจ็อบรับจ้างเล็กๆเหล่านี้จะช่วยเปิดโลกทัศน์ให้กว้างขึ้น และ เมื่อใดก็ตาม "ความรู้และประสบการณ์" ของน้องมากพอ เมื่อนั้นก็ถึงเวลาที่จะโบยบิน!!!!
บนเส้นทางนี้ไม่มีคำว่าสบาย แต่ถ้าเลือก จำคตินี้ให้ขึ้นใจครับว่า ... ไม่ล้มเลิกก็ไม่ล้มเหลว ... อย่าไปย่อท้อครับ ถึงฝันแน่นอน"
นี่คือข้อความที่ผมตอบกลับหาน้องท่านนี้ … ผมเชื่อว่าข้อความนี้น่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นด้วยจึงขอหยิบยกขึ้นมาตั้งกระทู้อีกครั้ง ...
ขอให้โชคดีครับ
...[^_^]...
ม.ปลาย กับ การเริ่มต้นเส้นทางสายธุรกิจ!!!
เป็นหัวเรื่องในจดหมายของจากน้อง ม.ปลายคนหนึ่งที่ส่งข้อความมาหาผม ... เนื้อหาใจความคือ น้องมีความสนใจในเรื่องของธุรกิจ เริ่มสนใจมาหลายปี ศึกษาจากการอ่านและจากหนังสือมากแล้วบ้าง ที่จุดประกายมากก็คือ หนังสือชุดพ่อรวยของ โรเบิร์ต ที คิโยซากิ อยากได้คำแนะนำสำหรับการเริ่มต้น
ยุคนี้ต้องยอมรับว่า เด็กรุ่นใหม่ๆมีความฝันที่จะประกอบกิจการการค้า หลายๆคนมีความปรารถนาอันแรงกล้าที่อยากประสบความสำเร็จในเส้นทางของนักธุรกิจน้องท่านนี้ก็น่าจะเป็นอีกหนึ่งตัวอย่างที่น่าจับตา ... ผมมองว่าสิ่งน้องอยากได้คือ เส้นทางตรงๆเพื่อไปสู่จุดหมายนั้นคือทางไหน ควรจะเดินไปอย่างไร ... แต่สำหรับผมมันก็ยากเหลือกเกินที่จะบอกว่าอะไรคือเส้นทางตรงๆเส้นนั้น ... ผมตอบคำถามน้องไปดังนี้
"ถ้าให้ผมแนะนำ ผมขอแนะนำว่าอย่าพึ่งลงมือทำธุรกิจจริง ผมรู้ว่าตอนนี้อาจจะกำลังร้อนวิชาแต่นั่นล่ะคือข้อควรระวังจะทำให้เราพลาดได้ง่ายๆ จงใช้เวลาในช่วงที่กำลังเรียนอยู่นี้ สะสมความรู้ เก็บประสบการณ์จากการเริ่มทำงานพาร์ทไทม์ ไปเรื่อยๆ แต่อย่าให้กระทบกับการเรียน เพราะ การเรียนก็เป็นสิ่งสำคัญ นอกจากความรู้จากการเรียนในตำราแล้วสิ่งที่น้องจะได้คือ "ทักษะการจัดสรรเวลา" ... เวลาทุกคนมีเท่ากัน แต่เคยสังเกตมั้ยว่า ความสำเร็จจะอยู่เคียงข้างกับคนที่จัดสรรเวลาเป็นเสมอ ... การเรียนต้องได้ การงานอย่างให้เสีย แล้วความสำเร็จจะไปไหนเสีย
ผมเองก็เริ่มทำงานตั้งแต่อายุยังน้อย จำได้ว่า ตอนปิดเทอม ม.ปลาย ผมก็เริ่มจากไปเป็นพนักงานส่งของรับค่าแรงรายวัน ณ ตอนนั้น ผมเองก็ยังมองไม่เห็นว่ามันจะมีประโยชน์อันใดกับงานส่งของนอกจากค่าแรงที่ได้รับ ... แต่จำคำที่ โรเบิร์ต ที คิโยซากิ บอกได้มั้ยครับ ว่า "อย่าทำงานเพื่อเงิน" ในกรณีนี้ก็เหมือนกันผมไปส่งของถึงแม้จะไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร เงินที่ได้มาอาจจะน้อย แต่สิ่งที่มีค่าที่เราจะได้กลับมาคือ "ความรู้และประสบการณ์" งานเล็กๆอย่างงานส่งของ ทำให้ผมได้เรียนรู้หลายอย่าง เพราะงานส่งของเองก็เป็นส่วนหนึ่งของโลกของธุรกิจวงจรใหญ่ๆเช่นกัน ถ้าเราเปลี่ยนมุมมองจากที่เราทำงานเพื่อเงินเป็นการทำงานเพื่อความรู้ การรับจ็อบรับจ้างเล็กๆเหล่านี้จะช่วยเปิดโลกทัศน์ให้กว้างขึ้น และ เมื่อใดก็ตาม "ความรู้และประสบการณ์" ของน้องมากพอ เมื่อนั้นก็ถึงเวลาที่จะโบยบิน!!!!
บนเส้นทางนี้ไม่มีคำว่าสบาย แต่ถ้าเลือก จำคตินี้ให้ขึ้นใจครับว่า ... ไม่ล้มเลิกก็ไม่ล้มเหลว ... อย่าไปย่อท้อครับ ถึงฝันแน่นอน"
นี่คือข้อความที่ผมตอบกลับหาน้องท่านนี้ … ผมเชื่อว่าข้อความนี้น่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นด้วยจึงขอหยิบยกขึ้นมาตั้งกระทู้อีกครั้ง ...
ขอให้โชคดีครับ
...[^_^]...