มีรุ่นพี่คนนึงเคยเข้ามาจีบเรานะคะคุยกันทุกวันเขาจะทักมาหาเราก่อนทุกวัน คุยมากกว่าที่เราคุยกับแฟนอีกคะเพราะแฟนติดเกมไม่ค่อยคุยกับเราสักเท่าไหร่ พี่คนนี้เขาก็นิสัยดีนะคะเราก็ปลื้มๆเขาอยู่เหมือนกันเคยพยายามที่จะเลิกคุยแล้วเพราะต่างกันต่างรู้ว่ามันก็ผิดที่มาคุยกัน ส่วนใหญ่เราจะเป็นขอเลิกคุยกับพี่เขาก่อนตลอดแต่ก็ทำไม่ได้สักครั้งก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ความเคยชินที่ตื่นมาทุกเช้าเขาจะทักมาบอกมอนิ่ง เขาเข้าใจและก็ตามใจเราทุกอย่างอ่ะคะ พอเลิกคุยมันก็รู้สึกแปลกๆ จะให้พูดว่าคิดถึงเขาก็ได้ มันเงียบเวลาไม่ได้คุยกับเขาเหมือนเฟสมันไม่น่าเล่นเลยอ่ะคะ ก็รู้ว่ามันผิดแต่ก็ยังจะทักเขาไป เพราะความเห็นแก่ตัวอยากมีความสุข ไม่อยากเหงา อยากคุยกับเขา ห้ามใจไม่ได้ก็ต้องทักเขาอยู่ดี แต่มันมีครั้งนึงที่เราหวั่นไหวกับเขาไปจนได้ รู้สึกดีกับเขามากๆเพราะเขาทำทุกอย่างให้เรารู้สึกดีทุกๆวันจนตอนนี้ก็เดือนกว่าๆแล้ว เราก็ไม่รู้หรอกว่าไปชอบเขาตอนไหนแต่รู้อีกทีก็คือรู้สึกดีมากๆแล้วอ่ะ วันนั้นพี่เขาก็มาขอห่างๆจากหนูเพราะเขาก็รู้สึกผิด มันล้ำมามากแล้ว ทั้งๆที่หนูมีแฟนแล้วแต่ก็ยังจะไปชอบพี่เขา รู้ตัวว่ามันผิด พี่เขาเลยขอเลิกคุย ตอนนั้นเจ็บเหมือนโดนบอกเลิกเลยค่ะ ร้องไห้ฟูมฟายฟังเพลงอกหักเศร้าๆเงียบๆไม่คุยกะใครเลยค่ะ คงไม่มีใครเจอแบบเราหรอกเนอะน้ำเน่าโคตรๆแต่ไม่รู้จะระบายออกมายังไงโคตรอึดอัด ก็ยังคิดถึงพี่เขาตลอด ตื่นมาก็ไม่มีแชทที่มาบอกมอนิ่งมาปลุกให้ตื่น มาคอยบอกให้ร้องเพลงให้ฟัง ไม่มีคนที่คอยดูรูปหน้าเอ๋อๆของเราเวลาเราถ่ายส่งไป เวลาเรากินอะไรก็ไม่รู้จะถ่ายรูปไปอวดใคร มันโคตรเงียบ คิดถึงพี่มากๆนะถึงมันจะผิดก็เถอะ แต่เชื่อดิความรู้สึกอ่ะ มันห้ามกันไม่ได้จริงๆ.