ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ บังเอิญเห็นคุณแอร์มาตั้งกระทู้ถามเรื่อง"เป็นแอร์จะจีบผู้โดยสารยังไงคะ?"
และได้เข้าไปอ่านcommentนึงเลยทำให้ผมตัดสินใจมาสมัครและตั้งกระทูเองบ้างซะเลย
(จากเม้นของคุณผึ้งเก่งที่ว่า "เราเชื่อว่า ถ้าผู้ชายชอบจริงจะทนไม่ได้ต้องจีบแน่นอน")
เหมือนเป็นสิ่งที่ทำให้ผมหยุดคิดขึ้นมา คือตอนนั้นแอบรู้สึกคุณแอร์คนนึงครับ แต่ด้วยความที่"ป๊อด"และคิดว่า
คุณแอร์คนนั้นอยู่ในเวลาปฏิบัติงานเลยไม่กล้าที่จะเข้าหาเลยทำให้ได้แต่มองครับ T_T

เริ่มเรื่องกันเลยดีกว่า.....เหตุการณ์ในวันนั้นเริ่มจากผมมีภารกิจที่ต้องไปประชุมที่จ.เชียงใหม่ ซึ่งก็มีน้องจัดเตรียมเรื่องการเดินทางให้
น้องเค้าได้จองตั๋วของการบินไทย ซึ่งในตอนแรกผมถึงกับทำหน้าเซ็งเพราะไม่อยากเดินทางไปที่สุวรรณภูมิและผมมี Perception ของแอร์การบินไทย
จะสวยน้อยกว่าสายการบินสีแดงอยู่นิสนึง(ออกตัวก่อนนะครับว่าไม่ได้ว่า ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะครับดูน่าเชื่อถือดูกว่าดูมีประสบการณ์มากกว่าด้วยซ้ำ)
แต่ก็ด้วยที่เรายังเป็น Gen Y อยู่ก็เลยจะโอนเอียงไปทางสายการบินสีแดงนิสนึง5555
ก็นั่นแหละไฟลท์ไปเชียงใหม่ยังไม่อะไรมาก ก็ยังแอบบ่นน้องที่จองตั๋วนิสนึงว่าดูซิๆจองการบินไทยเป็นไงชั้นหลับดีกว่า555
แต่ขอชมนะครับว่าแอร์การบินไทยบริการดีมาก การพูดจา บุคลิกภาพ โดยรวมนี่ดูน่าเชื่อถือดูโปรมาก
ต่อๆๆ เหตุการณ์ที่เป็นประเด็น(ของผม)อยู่มี่ไฟลท์กลับกทม.นี่แหละ ผมกลับไฟลท์ TG117 วันที่17 ก.ย. ที่ผ่านมา
(เรื่องผ่านมานานพอสมควร เหมือนความรู้สึกช้า แต่ด้วยความป๊อดในวันนั้นเลยทำให้นั่งนิ่งๆ ก็ต้องขอบคุณกระทู้ที่อ้างถึงและคอมเม้นของคุณผึ้งเก่งที่ทำให้ผมมาตั้งกระทู้ มาช้ายังดีกว่าไม่มานะเออ555)

เข้าเรื่องๆๆๆ ผมก็เดินไปนั่งปกติ ที่นั่งของผมอยู่ค่อนข้างไปทางด้านหลัง ตอนระหว่างเดินเข้าไปก็ได้สะดุดสายของคุณแอร์อยู่คนนึง ทำเอาผมเดินชนน้องที่มาด้วยข้างหน้าเลย เหมือนน้องจะรู้ทัน นางก็ได้แซวว่า"แน่ะๆๆๆ" แต่จุดที่เจอคือช่วงกลางของตัวเครื่อง ก็ได้แค่เดินผ่านรอยยิ้มสวยๆของคุณแอร์คนนั้นมา พอมาถึงที่นั่งก็เริ่มงอแง เริ่มบอกน้องที่มาด้วยว่าทำไมแกไม่เอาที่นั่งตรงล็อคนั้น(บริเวณที่เจอรอยยิ้มสวยๆของคุณแอร์)น้องก็ได้แต่ขำและฮากันไป เหมือนเหตุการณ์จะจบ แต่.....
กลายเป็นว่าที่ผมนั่งเป็นโซนที่คุณแอร์คนนั้นดูแลพอดี จำได้ว่าจังหวะนั้นที่เห็นนี่ผมถึงกับมองเทอค้างไปเลย(อาการหนัก5555)
น้องก็เริ่มแซวว่า"เยอะละๆ ฟินล่ะสิ" ผมก็ได้แต่ยิ้มแต่สายตายังคงแอบมองคุณแอร์เป็นช่วงๆ
รอยยิ้มของเทอประกอบกับผมหน้าม้าและริมฝีปากที่ทาลิปสีแดงมันช่างลงตัวพอเหมาะพอเจาะที่จะทำให้ผมเหมือนถูกสะกดไป
(อาจฟังดูโอเวอร์แต่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ) เชื่อมั้ยว่าตลอดระยะเวลาเดินทางกลับผมไม่หลับไม่นอนเลย
ทั้งๆที่ก่อนหน้าจะขึ้นเครื่องนี่ทั้งเหนื่อยทั้งเหมือนจะไม่สบาย เอาแต่หันไปพูดกะน้องข้างๆว่า "ตั๊ลล๊ากกกกก" พูดหลายรอบจนนางรำคาญหลับไปเลยทีเดียวและช่วงเวลาแห่งความฟินก็กำลังจะหมดลง กัปตันได้กล่าวให้ลูกเรื่อทุกคนประจำที่เพื่อที่จะพร้อมลงจอด
รู้สึกเหมือนกำลังจะถูกปลุกให้ตื่นจากฝันเลยแหละคุณผู้โชมมมมม พอเครื่องลงจอดเสร็จผมก็ได้แต้ลังเลๆว่าจะยังไงดีใจนึงก็อยากทำความรู้จักได้ลองเป็นเพื่อนกันก็คงจะดี อีกใจนึงก็กลัว กลัวไปหมด กลัวเค้าเมินกลัวว่าจะดูไม่ดีเพราะเค้าก็ยังอยู่ในเวลาทำงานด้วย...
สุดท้ายจิตใจด้านป๊อดก็ชนะ ได้แต่เดินผ่านรอยยิ้มสวยๆนั้นออกมาแต่ก็ยังแอบมองป้ายชื่อของคุณแอร์คนนั้น"P______ P."
และก็มางอแงข้างนอก บ่นกะน้องว่สทำไมไม่ลองดูลองเขียนโน้ตส่งให้เค้าก็ยังดี
ตอนแรกกะจะลองให้เพื่อนที่เป็นแอร์ลองสืบให้ดูแต่ก็ยังป๊อดอยู่ดี5555และนี่แหละคือที่มาที่ไปที่ผมตัดสินใจลองมาตั้งกระทู้ดู

เห็นหลายๆท่านมาตั้งกระทู้ดูก็รู้สึกว่าชาวพันทิพดูอบอุ่นมีทั้งให้กำลังใจมีทั้งฮาผมก็ได้แต่หวังว่าหากผมไม่ได้บังเอิญพบกับคุณแอร์คนนั้นอีกก็ยังคงจะมีคอมเม้นจากชาวพันทิพทำให้ผมยิ้มได้นะครับ.....
ขอบคุณพันทิพที่มีพื้นที่ให้ระบายความฟินและความมโนนะครับผม5555+
ปล.ผมขออนุญาตพูดถึงชื่อย่อของคุณแอร์นะครับ หากไม่ปลื้มไม่พอใจไม่ถูกต้องสามารถบอกได้นะครับ
มือใหม่หัดตั้งกระทู้นะครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย - -"